Laat me gaan

Geschreven bij Laat me gaan

“Het akelige geheim van de liefde van een moeder; je beschermt je kinderen om jezelf te beschermen”, aldus Maribeth!

Maribeth: een hardwerkende vrouw, geadopteerd, met een vierjarige tweeling en een man die er niet voor haar lijkt te zijn. Zij is de control freak, wil alle touwtjes in handen houden. Na haar plotselinge hartaanval en bypass operatie is de angst overweldigend, maar nog lijkt ze de touwtjes niet los te mogen laten. Wanhopig laat ze alles achter, met een eenvoudig briefje. Op zoek naar haar bestaan. Naar wie zij zelf is. Om zo de rol die zij lijkt te spelen achter haar te kunnen laten en opnieuw te beginnen. Ze snijdt zichzelf geheel af van haar drukke leven, betrekt een eenvoudig appartementje. Daar herstelt ze van haar operatie. Schrijft ze nooit verzonden brieven naar haar tweeling. En terwijl ze voorzichtig nieuwe vriendschappen sluit merkt ze uiteindelijk dat teleurstellingen in het leven niet altijd gerechtvaardigd zijn, maar gemaakt worden door de gedachten die je zelf creëert.

Bij het lezen van de achterkant van dit boek ontstaat er in eerste instantie misschien wel een misplaatste antipathie voor de hoofdpersonage Maribeth. Velen staan tenslotte al snel met hun oordeel klaar. Een moeder laat haar kinderen niet “zomaar” in de steek. En al helemaal niet om op zoek te gaan naar haar zelf. Tegelijkertijd is het stiekem ook intrigerend en heel misschien zelfs wel een jaloerse steek van sympathie. Niet voor de omstandigheden, maar wel voor de keuze die Maribeth voor haarzelf moet maken.

Een boek over adoptie, moederschap, het huwelijk, wanhoop en verdriet. Maar ook een boek met humor, begrip en compassie. Voor je het weet zit je midden in het verhaal, kan en wil je niet loslaten om uiteindelijk met tranen in je ogen het boek uit te lezen!

Geschreven bij Laat me gaan

Maribeth, veertiger, leidt een druk leven in New York met man, tweeling van vier en een fulltime baan. Op een dag wordt ze getroffen door een hartaanval en wordt ze gedwongen het rustig aan te doen. Alleen lukt haar dat niet doordat het dagelijks leven gewoon doorgaat en zowel haar man, kinderen, als haar moeder die tijdelijk bij haar woont om haar te ondersteunen, een beroep op haar blijven doen. Totdat het Maribeth te veel wordt en ze een impulsief besluit neemt: ze gaat er vandoor, alleen, zonder man en kinderen. Maribeth komt terecht in Pittsburgh en begint daar aan een anoniem leven. Eindelijk komt ze tot rust en kan ze aan haar herstel werken. Ze maakt nieuwe vrienden en heeft tijd om haar leven te overdenken. Wie is ze eigenlijk, waar komt ze vandaan, wat wil ze met haar relatie? Allemaal vragen waar Maribeth aan het eind van het verhaal een antwoord op heeft gevonden.

Wat Maribeth doet is waar veel moeders ongetwijfeld over fantaseren, maar het uiteindelijk niet doen. Huis en haard achterlaten en niets of niemand om je heen om wie je je moet bekommeren, alleen maar jezelf. Als dit boek een boodschap zou moeten bevatten, dan is het in ieder geval wel dat je je als moeder niet moet wegcijferen, maar ook aan jezelf moet denken en dat me-time essentieel is om goed te kunnen blijven functioneren. Alleen, je zult het zelf moeten doen....

Het boek leest vlot weg. Geen enkel moment zakt het in. Dat komt ook door de vrij korte hoofdstukken, waardoor de vaart erin blijft.

Er komen verschillende mooie zinnen in het boek voor die tot nadenken stemmen, bijvoorbeeld: ‘Het was net als een staartdeling: er was altijd een rest.’ of ‘Als ze dacht aan weggaan, weggaan bij Jason, bij haar kinderen, hoorde ze in gedachten steeds Luca’s woorden: Je zult het zelf moeten doen.’

Gayle Forman is vooral bekend als Young Adult auteur. Dit is haar eerste roman voor volwassenen. Hoewel het een uniek verhaal is en het in het dagelijks leven niet in dank wordt afgenomen als een moeder doet wat Maribeth doet, is het geen zwaar op de hand liggend verhaal geworden. Eerder een luchtige feelgood roman waarvan je aan het eind denkt: wat jammer dat het uit is....

MIJN MENING OVER DE UITSTRALING VAN HET BOEK IN HET ALGEMEEN:

De cover geeft de inhoud van het boek prachtig weer, zowel qua kleur als afbeelding. Op de cover staat te lezen: Verrassend verhaal voor volwassenen van de internationale bestsellerauteur van Als ik blijf. Dat maakt nieuwsgierig en is veel belovend.
MIJN MENING OVER DE INHOUD VAN HET BOEK:

Het boek heeft korte hoofdstukken wat ik persoonlijk erg prettig vind. De auteur heeft een prettige schrijfstijl en het verhaal leest als een trein. Het is moeilijk om te stoppen met lezen. Zeer boeiend, mede omdat het zo herkenbaar is. De karakters m.n. van de hoofdpersoon Maribeth en haar echtgenoot Jason worden goed uitgediept. Je leert deze mensen en hun karakters echt goed kennen. Je verafschuwt ze of omarmt ze.

Denk dat veel vrouwen zich zullen herkennen in deze roman: echtgenote, moeder, carrière, organiseren van van alles en nog wat, problemen oplossen, denken voor iedereen, beslissingen nemen, denken perfect te moeten zijn, dat ze onmisbaar zijn, van hot naar her rennen en geen tijd voor zichzelf vrijmaken. Bovendien een echtgenoot waarvan ze vindt dat hij zich nergens iets van aantrekt, problemen gemakkelijk afdoet met de woorden: alles komt goed.

Als Maribeth hals over kop vertrekt en haar gezin achterlaat met slechts een kort briefje voor haar echtgenoot verandert er heel veel voor beiden. Ze komt erachter dat ze niet weet wie ze echt is, door adoptie niet weet waar haar roots liggen en wil ze dit wel weten?, vragen als wat wil ik, wie ben ik en wat kan ik achtervolgen haar. Ze kent angsten en onzekerheden en moet leren hier mee om te gaan.
In Pittsburgh ontmoet ze een aantal nieuwe mensen die naar een paar weken goede vrienden van haar worden en waar ze veel steun aan heeft, maar ook van leert. Tot inzicht komt. Ze voelt zich erg kwetsbaar in meerdere opzichten. Is haar echtgenoot wel de man die zij denkt dat hij is? Is haar vriendin wel zo’n goede vriendin? Welke moeder laat haar kinderen in de steek? Welke geheimen dragen mensen met zich mee en hoe zijn die ontstaan?

Het verhaal wordt verteld met humor, een lach en traan. Geeft een goed beeld van de huidige moderne vrouw, die zoveel keuzes kan en mag maken dat het vaak gecompliceerd wordt of lijkt, want uiteindelijk blijft ze verantwoordelijk voor haar keuzes. Maar staat ze er ook echt alleen voor of is praten, delen van gevoelens en van gedachten wisselen met haar echtgenoot, elkaars kwetsbaarheid accepteren en respecteren de beste therapie die er is? Leer je elkaar daardoor beter kennen, begrijpen en waarderen? Is vergeving mogelijk? Kan haar echtgenoot haar verrassen?

Een prachtig ontroerende roman over het dagelijkse leven zoals veel vrouwen dit ervaren. Over echte liefde, kwetsbaarheid, groeien, vallen en weer opstaan. Kortom jezelf en je partner opnieuw ontdekken. Heb dit boek met veel plezier gelezen, er van genoten en soms een traantje weggepinkt.

Het verhaal van Maribeth wordt verteld door een soort voice over, deze manier van schrijven ken ik van de andere boeken van Gayle Forman en kan ik zeer waarderen want het brengt een soort van nuchterheid in het verhaal. Het wordt me in de eerste zin al duidelijk, `Maribeth Klein moest overwerken om de laatst opgemaakte proeven van het decembernummer door te nemen, toen ze een hartaanval is gezet` De toon is gezet en er zit gelijk een soort spanning in het verhaal. Je wordt door haar drukke dag heen geloodst en wacht maar tot ze in zal storten. Ze voelt zich niet lekker en wordt door de huisarts naar de eerste hulp gestuurd. Ze denkt dat het zo voorbij is, nee haar man hoeft niet te komen. Ze moet een hartkatheterisatie ondergaan, een kleine procedure. Dan gaat er van alles mis tijdens de hartkatheterisatie en als ze een hele poos later wakker wordt heeft ze een tube in haar mond en ligt ze aan allerlei slangen. Ze heeft op dat moment een complete by-pass operatie achter de rug en moet herstellen.
Als ze een poosje erna weer naar huis mag pakt iedereen het gewone leven weer op. Haar gezin, haar moeder die tijdelijk over is gekomen en haar werkgever ook. Maar dan met iemand anders. Voor vele moeders herkenbaar: dat je het rustig aan moet doen maar…wil je wel de kinderen naar bed brengen.
Maribeth is zichzelf niet meer en voor ze opnieuw instort pakt ze haar koffer en gaat ze weg. Alleen. Niemand weet waar ze is.
Het mooie aan dit verhaal is dat je vanaf dat moment ook alleen het verhaal en de worstelingen van Maribeth ziet. Er is totaal geen contact met thuis. Dus als lezer heb je geen idee wat haar man nu doet en met wie. Hoe de kinderen verzorgd worden, of haar moeder nog in haar huis is enz. Maribeth lijkt zich er niet zo mee bezig te houden, ze komt in een appartementencomplex met lieve buren. Zoekt een nieuwe cardioloog en doet haar best om anoniem te blijven. Ze wil niet gevonden worden. Ze wil nu nog niet terug.
Aan de ene kant geniet ze van de rust van haar nieuwe leven en haar nieuwe kennissenkring maar dan komt er toch onrust op haar af. Ze blijkt geadopteerd te zijn en om erachter te komen of er hart/ en vaatziekten in de familie zijn moet ze op zoek.
En daarnaast hoort ze ook niets van haar gezin en vriendin uit New York, die missen haar blijkbaar niet…….

Wat een strijd! Bedacht ik toen ik het boek uit had. Veel herkenbaarheid van het drukke moederschap en de sociale druk die er soms kan zijn ook al ben je ziek.
De wat afstandelijke ´Voice-over-stijl´ maakt dat je als lezer een beetje een afstand kunt nemen, Maribeth neemt veel aan, ze zullen wel denken of ze missen me niet. Het is ook keihard om als moeder en echtgenote alles achter je te laten. Dan komt er een zin die in het begin terloops in het boek lijkt te staan, ik bedoel over haar eigen adoptie, ineens naar boven drijven en Maribeth gaat op zoek naar haar biologische moeder. Ze zoekt en vindt informatie over vroeger. Ze vindt daarnaast zoveel meer. Ze schrijft alles op voor haar kinderen en mist ze enorm. De grote vraag is of ze uiteindelijk rust zal vinden en thuis zal komen, en bij wie.

Net als bij haar andere boeken heeft Gayle Forman me weer heel erg ontroerd, hoe ze laat zien dat een ziekte iemand kan veranderen en dat de patiënt en zijn-haar omgeving een nieuwe manier moet vinden om ermee om te gaan. Een mooie manier van schrijven vind ik.
Wat ik ook belangrijk vindt is dat Gayle Forman door middel van dit boek een kwestie aan de kaak stelt die heel erg belangrijk is voor vrouwen. De symptomen van een hartaanval zijn heel anders dan bij mannen. De Hartstichting kan daar mooie voorbeelden van vertellen dat de klachten bij vrouwen vaak op overgangsklachten lijken, vaak zeurderige klachten zijn in plaats van steken op de borst en dat zie je ook mooi in dit verhaal. Niemand herkent de klachten van Maribeth en dat wordt haar bijna fataal. Misschien redt dit boek wel levens…..

Maribeth, veertiger, leidt een druk leven in New York met man, tweeling van vier en een fulltime baan. Op een dag wordt ze getroffen door een hartaanval en wordt ze gedwongen het rustig aan te doen. Alleen lukt haar dat niet doordat het dagelijks leven gewoon doorgaat en zowel haar man, kinderen, als haar moeder die tijdelijk bij haar woont om haar te ondersteunen, een beroep op haar blijven doen. Totdat het Maribeth te veel wordt en ze een impulsief besluit neemt: ze gaat er vandoor, alleen, zonder man en kinderen. Maribeth komt terecht in Pittsburgh en begint daar aan een anoniem leven. Eindelijk komt ze tot rust en kan ze aan haar herstel werken. Ze maakt nieuwe vrienden en heeft tijd om haar leven te overdenken. Wie is ze eigenlijk, waar komt ze vandaan, wat wil ze met haar relatie? Allemaal vragen waar Maribeth aan het eind van het verhaal een antwoord op heeft gevonden.

Wat Maribeth doet is waar veel moeders ongetwijfeld over fantaseren, maar het uiteindelijk niet doen. Huis en haard achterlaten en niets of niemand om je heen om wie je je moet bekommeren, alleen maar jezelf. Als dit boek een boodschap zou moeten bevatten, dan is het in ieder geval wel dat je je als moeder niet moet wegcijferen, maar ook aan jezelf moet denken en dat me-time essentieel is om goed te kunnen blijven functioneren. Alleen, je zult het zelf moeten doen....

Het boek leest vlot weg. Geen enkel moment zakt het in. Dat komt ook door de vrij korte hoofdstukken, waardoor de vaart erin blijft.

Er komen verschillende mooie zinnen in het boek voor die tot nadenken stemmen, bijvoorbeeld: ‘Het was net als een staartdeling: er was altijd een rest.’ of ‘Als ze dacht aan weggaan, weggaan bij Jason, bij haar kinderen, hoorde ze in gedachten steeds Luca’s woorden: Je zult het zelf moeten doen.’

Gayle Fortman is vooral bekend als Young Adult auteur. Dit is haar eerste roman voor volwassenen. Hoewel het een uniek verhaal is en het in het dagelijks leven niet in dank wordt afgenomen als een moeder doet wat Maribeth doet, is het geen zwaar op de hand liggend verhaal geworden. Eerder een luchtige feelgood roman waarvan je aan het eind denkt: wat jammer dat het uit is....

Laat me gaan van Gayle Forman

Laat me gaan is een geweldig nieuw boek voor volwassen van de schrijfster Gayle Forman die we kennen van haar internationaal succesvolle boeken voor jongvolwassenen.

Het boek begint als Maribeth, moeder van een tweeling van vier en daarnaast hardwerkend buitenshuis, beseft dat ze een hartaanval heeft gehad. Maribeth, controlefreak, is ten einde raad. Thuis kan ze geen enkel rust vinden en daarom pakt ze haar koffers en vertrekt. Zonder haar man Jason of de kinderen te verwittigen.

Het verhaal komt wat traag op gang maar begint dan te lopen als een trein. Je moet verder lezen. (Ik las het in 2 rukken helemaal uit.)
Langzaam aan leer je Maribeth beter kennen en begrijpen. Forman slaagt er ook in om haar personages zo realistisch neer te zetten dat je ze niet alleen gaat begrijpen maar zelfs van ze gaat houden.

Zomaar van de aardbol verdwijnen, daar hangt een zekere magie rond, wie wil er nooit eens even uit deze rollercoaster genaamd leven stappen? Maribeth doet het.
Door deze actie worden de mensen die haar omringen ook genoodzaakt om zichzelf eens onder de loep te nemen. Haar reactie zorgt voor een aaneenschakeling van reacties en die leiden dan weer allemaal tot het hoopgevende einde van dit boek.

Dit is een boek over adoptie, moederschap, de hectiek van de dag, het huwelijk en het onvermogen tot. Maar dit is ook een verhaal dat vol humor toont hoe mensen beter uit een crisis komen, dat therapie voor iedereen geen slecht idee is en dat mogen falen, vallen en weer opstaan universele familierechten zouden moeten zijn.
Vergeving, begrip, liefde, groeien, allemaal onderdeel van dit geweldig verhaal.

Forman mag dat nog doen, schrijven voor volwassenen!

Geschreven bij Laat me gaan

Mooi!

Glunderend open ik mijn postpakketje en haal de roman 'Laat me gaan' voorzichtig uit de omslag. Kinderlijk blij doe ik een vreugdedansje en loop naar mijn leeszetel...

Auteur
Nog vrolijker zoek ik de schrijfster Gayle Forman op, die ik nog niet kende. Zij komt ook op mijn lijstje met favoriete auteurs! Deze ruige roodharige voormalige journaliste woont in New York (my favourite city)... én ze heeft nog meer boeken geschreven! JEUJ! Eén van haar young adult boeken 'If I stay' is zelfs verfilmd. Gayle doet ook fijne uitspraken ;-)

'When I was little I wanted to grow up to be the sun. I was devastated to learn this was not a career option.'

Cover
De cover stemt overeen met het verhaal: ongewoon en interessant! De rustige kleuren zijn slim gekozen en mijn aandacht gaat onmiddellijk naar de dwars- en ondersteboven gedrukte letters in het vrouwenportret. Dat geeft me zin om in de roman te duiken!

Plot
Het verhaal start meteen met de hartaanval van hoofdpersonage Marybeth Klein. Zij rent als een gekkin rond om haar gezin en drukke job te combineren. Druk druk druk! Na een week in het ziekenhuis belandt ze terug in haar overvolle leven en agenda. Ze beslist plots om in de anonimiteit te verdwijnen. In het stadje Pittsburg vindt ze een nieuw leven, nieuwe vrienden en nieuwe gewoontes. Onbewust wist ze ook dat ze naar haar biologische moeder op zoek gaat. Zij schrijft onverstuurde brieven naar haar 4-jarige tweeling en na een maand start ze eindelijk een échte dialoog met haar man... via email!

Recensie
Het verhaal intrigeert me enorm. Ongewoon, interessant, herkenbaar en pseudo-realistisch. De vlotte schrijfstijl laat je meedrijven in een ander leven, waar je langs de zijlijn toekijkt met grote ogen. Mooi!

Het boek is met plezier gelezen. In vlotte en makkelijk te lezen zinnen, en met de nodige humor, wordt het verhaal vertelt van Maribeth. Mogelijk herkenbaar voor veel werkende moeders met kinderen (op de basisschool). Als werkende moeder is het druk, erg druk, je bent niet alleen moeder, maar ook oppas, taxi naar de clubjes, moeder voor partijtjes, taarten bakken, etentjes geven, boodschappen doen, afijn. .Je “moet” een heleboel, alle ballen in de lucht houden als “Happy Mum”. Maribeth zeker een moderne moeder, maar haar man Jason is helaas geen echte moderne vader. Zeker niet. Want de man van Marbeth wil ze het liefst niet lastigvallen met dit alles. Ze regelt alles liever zelf. En hij is in het begin ook niet zo toeschietelijk om snel in te springen en als er gasten komen dan weet hij het niet verder te brengen dan “pizza bestellen”. Dus niet erg creatief.

Jason raakt zogezegd al snel van slag, als Maribeth in het ziekenhuis beland. Zij zegt nog, tegen hem dat ze snel thuis zal zijn, maar Jason schakelt gelijk haar moeder in, voor extra hulp thuis. Maribeth zelf denkt dan nog steeds dat ze daar is voor een korte check, ze neemt het niet helemaal serieus.. gezien er eters thuis langskomen en het nog niet klaar is. En ze dus snel naar huis moet. Maar dan moet ze op het laatst toch langer blijven, volgen er complicaties en moet ze zelfs direct geopereerd worden. En dat is toch wel een hele shock.

Eenmaal thuis, is haar moeder er om haar direct bij te staan. Ook dit vind ze niet fijn. Daarnaast geeft ze niet veel uit handen en dit botst. Dit nare ziekenhuis-voorval heeft haar flink aangegrepen, dan is haar moeder nog in huis.. Jason is weer druk met zichzelf.. en dan komt ze tot het besef, dat ze even extra tijd nodig heeft, helemaal voor zichzelf.

{ “Denk je dat het dan goed is als ik morgen weer naar kantoor ga? Het is nu een echte heksenketel!”
“Het spijt me dat mijn hartaanval op zo’n ongelegen moment is gekomen”}

Dan neemt ze een besluit, en vertrekt ze plots in haar eentje en laat een briefje achter. Ze heeft tijd nodig om even zichzelf te kunnen zijn. Weg van alles. Dan pas kan ze mogelijk zichzelf weer zijn. Want wie is ze eigenlijk? Wie zijn nu haar echte vrienden? Ze is wel geadopteerd, maar waar komt ze eigenlijk vandaan? Wie zijn haar ouders? Om alles te overdenken.. en tot rust te komen vertrekt ze naar Pittsburgh. Daar maakt ze nieuwe vrienden en komt ze langzaam tot nieuwe inzichten.

Waarom vertrekt ze zo plots? En waar zit ze allemaal mee in haar hoofd? Je leest het allemaal in dit leuke boek!Het is een prachtige ontroerende roman, over het drukke leven van moeders van deze tijd en al hun beslommeringen, twijfels, geheimen en uitspattingen. Het is een prachtig volwassenen-debuut, van Gayle Forman: een mustread!
Waardering
Het boek krijgt van mij 4 sterren.. met groot plezier gelezen.

Gayle Forman wilde vroeger graag de zon worden. Ze is vooral bekend van haar YA boeken. Haar boek If I stay (als ik blijf) is ook verfilmd. Laat me gaan is haar eerste volwassenenboek.
De omslag is gemaakt door Annemarie van Pruyssen, grafisch ontwerper bij AMVP/GO uit Den Bosch. Zij maakt boekomslagen, posters en alle mogelijke reclame- en communicatieuitingen. Ze is een van de organisatoren van het evenement 500 Jeroenen, geïnspireerd door Jheronimus Bosch 500 jaar in Den Bosch.

Het verhaal draait om Maribeth Klein, redactrice bij Frap, een lifestyleblad. Daarnaast is ze moeder, organisator, secretaresse, kokkin, taxi, wasvrouw van haar gezin bestaande uit haar man Jason en hun tweeling Liv en Oscar. Op een avond, terwijl ze nog laat aan het werk is, krijgt ze een hartaanval. Ze ondergaat hiervoor een dubbele bypassoperatie en moet thuis aansterken. Helaas werkt de familie niet mee en krijgt ze niet de benodigde rust. Voordat ze ontploft, vertrekt ze halsoverkop met alleen een koffer en wat geld. Ze laat haar familie niet weten waar ze is.

Ze belandt in Pittsburgh, waar ze een appartement huurt en bevriend raakt met haar buren en haar nieuwe cardioloog Stephen. We leren dat haar moeder haar adoptiemoeder is, en ze hebben altijd een moeizame relatie gehad. Maribeth is nooit op zoek gegaan naar haar biologische familie, maar besluit dit nu te doen.

Je wordt direct meegenomen in het verhaal. Maribeth is een hardwerkende vrouw, die het moeilijk vindt haar grenzen aan te geven. Veel mensen zullen haar dilemma's herkennen. Ze voelt dat haar enige mogelijkheid om te ontsnappen om te kunnen herstellen, een vlucht weg van haar familie is. Langzaam kom je meer te weten over haar jeugd en haar relatie met haar moeder en haar man. Het ontbreekt duidelijk aan open en eerlijk met elkaar communiceren, waardoor ruis ontstaat. Maar wie herkent dat nu niet? Gedachten lezen kan nu eenmaal niemand, maar toch wordt het stiekem verwacht. In het verloop van het verhaal ontstaat er langzaam weer contact tussen Maribeth en Jason. Via e-mail sturen ze elkaar berichtjes en hierdoor komen ze nader tot elkaar dan ze in jaren geweest zijn. Er ontstaat wederzijds begrip en ze praten voor het eerst weer eerlijk over hun angsten en wensen. En we volgen Maribeth op haar zoektocht naar haar biologische familie.

Het verhaal is geschreven in een fijne, vlotte stijl die heerlijk leest! Alle karakters in het boek zijn echte personen met al hun emoties, geen tweedimensionale figuren. Een mooi commentaar geeft schrijfster Jodi Picoult: Weet je waar je naartoe gaat als je niet weet waar je vandaan komt?

Een reclame van een uitzendbureau omschreef het al: Het mooiste dat je kunt worden is jezelf. Maar dat is tevens ook het moeilijkste in deze maatschappij waar zoveel moet. Mensen moeten stevig in hun schoenen staan om zichzelf te zijn. Dit verhaal is hier een mooi voorbeeld van.