Le Voyage Du Ballon Rouge

Een mooie, langzame film. Song is een stoere, competente powervrouw die interessante gesprekken voert met de zoon des huizes. Decor is een fraai huis waar iedereen binnen kan komen vallen. De film is een beetje als een roman: je zou hem middenin stil kunnen zetten en de volgende dag weer een stukje kijken. Er is geen spanning, maar wel veel ontroering en de beelden bieden veel schoonheid. Ik heb hem gekeken als 'voorspel' op een vakantie naar Frankrijk en dat werkte prima! Je krijgt veel zin in al het heerlijks dat Frankrijk te bieden heeft, bvb crepes en pepermuntlimonade.

Behoefte aan een film die echt nergens over gaat?
Dan moet je beslist deze zien.
Verleid tot aanschaf vanwege het klassieke "Ballon Rouge" uit 1956, dat prachtige, subtiele sprookje, is de teleurstelling nauwelijks groter te denken.
Wat ook een reden was om de film te zien: Juliette Binoche.
Maar wat is ze hier vreselijk onder de (haar) maat in een ronduit irritante, neurotische rol.
Moet ze vooral maar niet meer doen.
De film opent fraai en veelbelovend met een teruggrijpen naar het kleinood van 1956; een ballon die een jongetje volgt door de straten van Parijs, achter bus en metro aan.
Mooie beelden van een druk en intensief levend Parijs. Niet zo grauw en grijs als in het oorspronkelijke verhaal, maar hier zonnig en helder.
Ha! denk je dan, dit gaat het helemaal worden.
Maar helaas.. dat duurt maar een paar minuten.
Dan verdwijnt de ballon helemaal uit het verhaal (nou ja, vooruit , aan het slot is hij er dan nog heeel even )dat dus verder nergens over gaat.
Een overdreven drukke en vervelende moeder, die geen tijd heeft voor haar zoontje en dus een oppas heeft geregeld. Haar dochtertje woont met vader in Brussel en wordt halverwege ook nog even ten tonele gebracht zonder enige nadere betekenis/ invloed op het verhaal.
Is dat allemaal erg interessant? Nee dus. Geenszins.
De oppas , in tegenstelling tot haar opdrachtgeeftser een rustige jonge Taiwanese vrouw in balans, praat met het jongetje en loopt al filmend met hem door de straten.
Gebeurt er dan misschien iets? Nee dus.
Het jongetje , Simon geheten, krijgt pianoles en is goed met de flipperkast.
Nou en? Die zijn er wel meer.
Af en toe komt moeder verwilderd binnenstuiven na haar werk en maakt wat ruzie met de buren die haar keuken gebruiken.
Ja , en? Nou eh.. niets dus.
De meest "opwindende" gebeurtenis is dat ze haar huurcontract van het chaotische appartement kwijt is.
nounou, wat een spanning?
Dan zal het eind toch wel een boodschap hebben, hoop je dan nog.
Maar nee, het is gewoon zomaar afgelopen.
Gelukkig maar.