Licht in de tunnel Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Licht in de tunnel

Na het lezen van alle krantenberichten rondom het overlijden van Marc en het zien van de documentaire 'Tot de dood ons scheidt' werd ik enorm gegrepen door zijn verhaal.
Toen ook nog bleek dat er een dagboek van hem uitkwam over deze laatste fase van zijn leven, moest ik dit wel leven.

Veel stukken uit dit boek zijn herkenbaar als je de documentaire hebt gezien. Toch lees je in het boek over nog meer tegenslagen tijdens zijn ziekte waar je na het zien van de documentaire nog geen weet over hebt. Hij laat geen onderwerp onbesproken. Hij vertelt alles eerlijk & met zijn zo kenmerkende optimisme en humor.

Een ontroerend boek over de laatste levensfase van een geweldig mens. Maar bovenal een ode aan zijn humor & optimisme, de kracht van zijn geliefde vrouw Remona en hun onvoorwaardelijke liefde voor elkaar & hun prachtige kinderen.

Wat was het hem gegund om de kanker te overwinnen en nog vele jaren van zijn gezin te genieten. Helaas mocht dat niet zo zijn en speelde hij gelijkspel. Rust zacht meneer De Hond!

Geschreven bij Licht in de tunnel

Oprecht Ontroerend Verdrietig.
Hij geloofde niet dat er iets vóór en ná de dood iets was.
Dood is dood. Jammer.

Want deze man had en gaf zoveel energie aan iedereen om hem heen. Je hoeft maar 'n foto te zien van deze Marc de Hond en je voelt dat dit 'n bijzondere markante man was, zoals je er maar weinigen van hebt in je leven. Ik hoop dat zijn vrouw en kinderen deze energie hun hele verdere leven voelen.
Hij heeft er in ieder geval z'n best voor gedaan.
Bedankt Marc de Hond voor wie je was en voor wie je nog steeds bent.

"Het is niet belangrijk de weg die je gaat, maar het spoor wat je achterlaat..."

Geschreven bij Licht in de tunnel

Wat een ontroerend, mooi en intiem boek.
Tja en eigenlijk ben ik er gewoon een beetje stil van.
Wat een bijzondere man!

Na het lezen van alle krantenberichten rondom het overlijden van Marc en het zien van de documentaire 'Tot de dood ons scheidt' werd ik enorm gegrepen door zijn verhaal.
Toen ook nog bleek dat er een dagboek van hem uitkwam over deze laatste fase van zijn leven, moest ik dit wel leven.

Veel stukken uit dit boek zijn herkenbaar als je de documentaire hebt gezien. Toch lees je in het boek over nog meer tegenslagen tijdens zijn ziekte waar je na het zien van de documentaire nog geen weet over hebt. Hij laat geen onderwerp onbesproken. Hij vertelt alles eerlijk & met zijn zo kenmerkende optimisme en humor.

Een ontroerend boek over de laatste levensfase van een geweldig mens. Maar bovenal een ode aan zijn humor & optimisme, de kracht van zijn geliefde vrouw Remona en hun onvoorwaardelijke liefde voor elkaar & hun prachtige kinderen.

Wat was het hem gegund om de kanker te overwinnen en nog vele jaren van zijn gezin te genieten. Helaas mocht dat niet zo zijn en speelde hij gelijkspel. Rust zacht meneer De Hond!

Eind 2002 werd bij Marc de Hond een tumor in zijn ruggenmerg ontdekt. Hieraan werd hij drie keer geopereerd en bij een van die operaties raakten de zenuwen aan zijn ruggenmerg bekneld. Door een medische misser kreeg hij een dwarslaesie en werd hij rolstoelafhankelijk. Over zijn revalidatieproces en de acceptatie van zijn handicap schreef hij het boek Kracht, dat in augustus 2008 is verschenen. Ruim tien jaar later kreeg hij een nieuwe tegenslag te verwerken, hij kreeg blaaskanker. Nadat hij dit hoorde, besloot hij een dagboek bij te houden om daarin zijn verhaal, zijn belevenissen, tot zijn dood in op te tekenen. Op 3 juni 2020 overleed hij en conform zijn wens is het boek, Licht in de tunnel, na diens overlijden uitgegeven.

En als de klok luidt, het tijd is
Ik zing voor de laatste keer
En als ik daar lig, in vrede
Zing deze dan nog een keer

En als de klok luidt, bouw dan een mooi feest voor mij
Zo eentje, die doorgaat, doorgaat voor altijd
Mocht ik heengaan, ergens, treur dan niet om mij
Maar proost op het leven, en treur niet om mij.

Met deze tekst, die hem verdriet en troost gaf, sloot Marc de Hond altijd zijn theatertour af. Het zijn nu tevens de laatste woorden van Licht in de tunnel, zijn dagboek dat begint op 31 juli 2018 en eindigt op zijn sterfdag, 3 juni 2020. In dit dagboek begint de auteur met te vertellen dat hij een Olympische medaille voor geluk heeft gewonnen (de geboorte van zijn zoon James), maar ook een voor pech (de keiharde mededeling dat hij blaaskanker heeft). Vanaf dat laatste moment, het is inmiddels half december 2018, doet hij verslag van zijn nieuwe omstandigheden, hoe hij ermee omgaat, maar ook wat deze flinke tegenvaller voor zijn gezin en familie betekent.

Hoewel De Hond ongetwijfeld niet alles wat hij in die anderhalf jaar heeft door- en meegemaakt aan het papier toevertrouwd zal hebben, is hij over veel dingen toch heel openhartig. Hij vertelt over zijn vele ziekenhuisopnames, momenten dat de emoties de overhand namen, waarbij hij en zijn vrouw Remona in huilen uitbarstten, maar ook over de vele nieuwe teleurstellingen waarmee hij en zijn gezin mee geconfronteerd werden. Hoewel vaak emotioneel en aangrijpend, is Het licht in de tunnel niet alleen maar een boek vol ellende. Want ook de mooie en dierbare gebeurtenissen die de auteur heeft meegemaakt worden beschreven. De dagjes uit met het hele gezin, zijn enorme drive om weer in theaters te gaan optreden en het plezier dat hij daaraan beleeft, maar ook de knuffels die hij zijn kinderen kan geven en daar enorm van geniet.

Ondanks de moeilijke en vaak slopende periode heeft De Hond zijn gevoel voor humor altijd behouden. Een van de voorbeelden daarvan is die keer dat hij het ziekenhuis gekscherend vergelijkt met het huis van bewaring. Toch lijkt hij dit wel met een cynische ondertoon gezegd te hebben, want wanneer hij langer dan een dag in het ziekenhuis moest verblijven, had hij vaak het gevoel dat hij erin opgesloten zat. Natuurlijk had hij het mentaal ook wel eens zwaar, daar was hij eerlijk in, maar dan pakte hij zichzelf aan en even later, of in ieder geval de volgende dag, was hij weer de oude Marc. Uit alles kan de lezer opmaken dat de rasoptimist in hem niet zo heel snel klein te krijgen was. Hij zette het negatieve al heel snel weer om in het positieve.

Het licht in de tunnel is geschreven vanuit gevoel, dat is aan alles te merken. Daarom is het oprecht, is het vaak aangrijpend en kan het op momenten ook confronterend zijn. Maar wat het bovenal is, is dat het geschreven is uit liefde. Voor Remona, voor Livia, voor James en voor alle andere dierbaren van Marc. En daar is hij buitengewoon in geslaagd.

(Dit boek heb ik eerder voor Hebban gerecenseerd.)

Geschreven bij Licht in de tunnel

Ik heb het boek smiddags gehad en ben gaan lezen en ik kon niet stoppen. Het is zo'n puur oprecht boek waarin hij samen met Remona ons meeneemt in de laatste periode van zijn ziek zijn. Het is aangrijpend om te lezen en hen er ook een blog over geschreven. Zie
https://saphirapie.wordpress.com/2020/06/19/bedankt-marc/
Marc was echt in een inspirator. Iedereen zou dit boek lezen al is het alleen maar dat je meer inzicht krijgt wat kanker met een gezin kan doen maar ook hoe je als gezin hier nu mee dealt. Als ik naar Marc en Remona kijk zie ik echt de defenitie.
Boek is echt een aanrader!

Geschreven bij Licht in de tunnel

Net ontvangen voorwoord gelezen en nog 2 bladzijden, nu al rollen me de tranen over me wangen. Lieve Marc en naaste familie wat had ik jullie graag een happy end gewenst
Ik weet nu al dat dit boek met een lach en traan gelezen gaat worden en dat het voor altijd in mijn boekenkast zal blijven om het keer op keer terug te kunnen lezen .

Vorige maand (juni 2020)zag ik de documentaire ‘Tot de dood ons scheidt’ van Marc de Hond. Die was best indrukwekkend. Door deze documentaire nieuwsgierig geworden naar de zijn boek. Die moest gewoon gelezen worden.

Eind 2018 werd bij De Hond blaaskanker ontdekt. Daarop besloot Marc een dagboek bij te houden om daarin zijn verhaal, zijn belevenissen, tot zijn dood op te schrijven. Op 3 juni 2020 overleed De Hond aan de gevolgen van zijn ziekte. Het was zijn wens zijn het boek, Licht in de tunnel, na zijn overlijden uit te geven. Zoals het ook is gebeurd.

In het boek doet hij verslag van zijn omstandigheden, hoe hij ermee omgaat, wat het betekent voor zijn gezin en zijn familie. Het is allemaal heel openhartig. Hij vertelt over zijn vele ziekenhuisopnames, momenten van emoties, zijn bewondering voor zijn vrouw die nu niet alleen de kinderen moest verzorgen maar ook voor Marc zorg moest dragen.

Het boek is best emotioneel en aangrijpend. Maar er zijn ook momenten van vreugde zoals de dagtripjes met zijn gezin, zijn optredens waar hij zoveel plezier aan beleefde. Uiteraard blijft in dit boek zijn humor niet achterwege. Zo zit je dus als lezer het ene moment met tranen in je ogen en het andere moment zit je weer met een glimlach.

Het boek “Licht in de tunnel ” is geschreven vanuit zijn hart. Het verhaal is oprecht en vaak confronterend. Maar wat er echt bovenuit springt is de voelbare liefde voor zijn vrouw Remona, voor zijn dochter Livia en voor zoon James. Het is een mooi nalatenschap voor zijn gezin. Na het lezen van het boek kun je alleen maar respect voor deze man hebben. Als je zo in het leven wat je nog rest kunt staan…Iedereen zou het boek gewoon moeten lezen. Al is het een boek zoals ik vaker zeg een boek dat niet zou moeten bestaan. We hadden Marc nog zoveel jaren gegund samen met zijn gezin.

Echt een fantastisch, mooi, eerlijk, rauw, en inspirerend boek voor iedereen.
Wat had ik graag gewild dat je wel bij die 35% hoorde... het leven is inderdaad niet eerlijk, jaren terug was mijn man overleden, met 2 kleintjes, ook aan kanker, binnen een jaar..toen ik terug kwam liet ik je dat meteen weten 2 jaar later, ik heb destijds in jouw bedrijf gewerkt en jouw transformatie meegemaakt. Je was altijd de grappenmaker, dat was niet voor iedereen, en eerlijk. Mijn vader is ook jong gestorven, we hebben daar vaak over gepraat, over jouw moeder, zelf heb ik ook een hele sterke band met mijn opa en oma gehad, en die liefde was mij heel dierbaar. Je hebt een geweldige familie. Ik vond het zo erg dat dat nu ook mijn kinderen moest overkomen, dan denk je .., al weer ? Jij was net zo verliefd op remona, en gelukkig. Later zei ik nog ga nou trouwen, het leven kan zo kort zijn. En kinderen krijgen, vroeger dacht ik daar ook Kritisch over, maar goh het is geweldig om kids te krijgen en hun ‘groot’ te zien worden. Voor jou was elke dag een gebaar van... daar hoefde je niet voor te trouwen. Gelukkig deden jullie het toch :) Ik hoop dat mensen hier inspiratie, van krijgen, zich niet druk maken over triviale dingen, just a waste of time, zoals jullie als familie dit gedaan hebben, kan het ook. Dood, hoort bij het leven, en ik zou iedereen aanraden om dit boek te lezen, zo kan het ook, en is het voor de ‘overlevenden’ “makkelijk”. Heel erg bedankt dat jullie deze persoonlijk reis Met ons gedeeld hebben. Ik wens Rebecca en de kids sterkte, het is niet makkelijk, en zal bij tijden zwaar zijn. De eerste 2 maanden kon ik ‘letterlijk niets’ ik was moe, de Maanden voor de dood is vermoeiend, ik was verdoofd, bang, hoe nu verder, kan ik het echt wel... en ja.. jij kunt het Rebecca. Jullie kinderen is de motivatie, en samen redden Julie het. Ik hoop, dat veel mensen dit boek kopen, ook dit is liefde van Marc, hij wilde voor jullie zorgen, dat het goed komt, en dat Julie hopelijk geen zorgen hoeven te maken over financiën. Ik zelf had dat gelukkig niet, en dat gaf mij de ruimte om thuis te blijven voor de kinderen .. en hoop als dat is wat je wilt, jij dat ook kunt. Voor mij gaf dat even rust, en ruimte om er te zijn voor de kids. Je hebt als moeder dat verdriet ook nog, dat je kids met dat verdriet moeten leven. Ik wilde ook weer terug naar mijn ‘roots’. Die gevoelens over “wat wil ik als...doodgaat, dat had ik ook, en het voelt zo verkeerd, en je voelt je schuldig, maar het IS normaal, hopelijk komt hier meer openheid over, zodat mensen zich ‘niet schamen’. Zo jammer dat Marc maar zo kort van zijn familie kon genieten en dat jullie en vooral de kids hem moeten missen. Nogmaals veel sterkte en zoals Marc’s woorden : het komt goed. Samen en met jullie geweldige families...komt het goed... niet zoals je het graag gewild had... maar goed komt het wel

Geschreven bij Licht in de tunnel

Zodra je begint te lezen zit je midden in het leven van Marc en zijn gezin. Aan het eind heb ik het boek af en toe weggelegd, ik wist hoe het af zou lopen...en zolang hij aan het schrijven was, leefde hij nog.... ik gunde hem alles waar hij zo hard voor knokte. Wat was en is hij een steun voor zijn vrouw en wat een geweldige vrouw is zij! Zij verdienen beide dat dit boek gelezen wordt!