Lotgevallen

Bij het zien van de mooie cover van Lotgevallen van Nara Vidal krijg je niet meteen een idee waar het boek over zal gaan. Je wilt weten wie die jongeman is en wat zijn verhaal is. Het is in ieder geval duidelijk dat hij niet gelukkig was op het moment dat de foto werd genomen. Het mooie van de cover is is dat de cover op de achterkant doorloopt waar je een andere jongeman ziet. Het is jammer dat de titel niet één of twee punten groter is, dat had de titel beter leesbaar gemaakt. Nu is het niet echt duidelijk. Meestal is het niet verstandig om de oorspronkelijke titel niet letterlijk te vertalen, maar in dit geval hebben ze er goed aan gedaan door dat wel te doen, want deze titel past beter bij het boek dan als men de oorspronkelijke titel, maar dan in het Nederlands had aangehouden. Die voelt wat misplaatst ook al is er een moment van geluk geweest bij een van de personages.
Een gezin gaat naar een ander land omdat de vader heeft gehoord dat ze daar een beter leven kunnen leiden en geen honger meer hoeven te lijden. Eenmaal daar blijkt de hoofdpersoon zwanger en wordt ze gedwongen om haar beste vriendin en haar familie achter te laten. Ze komt in een huis dat door nonnen wordt gerund om daar uiteindelijk te bevallen. De vraag is of ze nu wel zoveel vooruit is gegaan. Het eind is een eind die je niet ziet aankomen. Door een onvoorspelbare actie van de beste vriendin van de hoofdpersoon leer je de twee broertjes kennen die alles samen doen en dus ook samen niet luisteren naar de waarschuwing van hun moeder waardoor ze uiteindelijk samen hun pad vervolgen met alle gevolgen van dien. De rode draad in het verhaal is een illusie dat keer op keer aan diverse personen wordt verteld.
Meteen vanaf de eerste bladzijde wordt je meegezogen in Lotgevallen van Nara Vidal. Ondanks dat het verhaal grotendeels fictie is, zitten er stukjes in die op waarheid zijn gebaseerd zoals bijvoorbeeld het huis dat door nonnen wordt gerund en hoe men vroeger omging met gekleurde mensen, hoe men over ze dacht. Maar ook hoe men vroeger met vrouwen en meisjes om ging, hoe zwaar het voor hen was en hoe streng het katholieke geloof was. Het is dan ook zeker een verhaal dat je in het tijdsbeeld moet plaatsen. De auteur heeft zich niet alleen heel erg goed ingeleefd in de personages, maar ook in de tijd, waardoor het verhaal van begin tot eind geloofwaardig is. Je gelooft dat het hele verhaal zo is gegaan.
Lotgevallen van Nara Vidal is een aangrijpend, schokkend en indringend verhaal dat je niet in de koude kleren gaat zitten. Je hebt te doen met diverse personen, hoopt steeds dat ze het uiteindelijk beter zullen krijgen, dat ze niet meer bang hoeven zijn. Het verhaal is op een vertellende manier geschreven waardoor het lijkt dat de hoofdpersoon bij jou op de bank haar verhaal verteld. Door haar beeldende manier van vertellen heb je het gevoel dat je erbij bent, dat je het zelf meemaakt. Geregeld moet je een brok in de keel wegslikken omdat het emotioneel is zoals bijvoorbeeld het verlies van een dierbare, maar je wordt ook geregeld boos zoals bijvoorbeeld op de manier hoe de vader met zijn vrouw en dochters omgaat. Als jet verhaal van het huis dat door de nonnen werd gerund enigszins kent krijg je op een gegeven moment al een idee hoe het verhaal verder zal gaan als de hoofdpersoon erheen gaat. In gedachten wil je tegen haar zeggen dat ze moet vluchten en dat ze haar beste vriendin en zussen moet proberen mee te krijgen om samen te vluchten. Voor diegenen die ooit zwanger zijn geweest kunnen de zwangerschapskwalen bekend voor komen.
Kortom; Lotgevallen van Nara Vidal is een verhaal dat in je gaat zitten, dat je nog even bezig houdt als je het boek uit hebt. Een verhaal waarbij je het niet altijd droog houdt. Het is dan ook aan te raden om een doos met tissues bij de hand te houden. Maar ook een verhaal waarbij je geregeld boos wordt op diverse personen vanwege de manier hoe ze met anderen omgaan.