Luna

Wat een prachtig verhaal!
Luna begint een beetje triest. De hoofdpersoon, Luna, zit in Huize Hopeloos en vindt het daar verschrikkelijk.
Ze kijkt dan ook enorm uit naar de weekendjes die ze mag logeren bij Ties, een vriend die ze heeft ontmoet in Huize Hopeloos.
Totdat haar moeder haar meeneemt naar het verlaten vakantiepark van haar vader.
Daar heeft ze gemengde gevoelens over, ze baalt er enorm van dat ze geen weekendjes meer bij Ties kan logeren, maar aan de andere kant vindt ze het ook prettig om niet meer in Huize Hopeloos te zijn.(eigenlijk heet het Huize Hoopvol, maar Luna vindt Huize Hopeloos een betere naam)
De ontwikkeling die de personages in het boek doormaken zijn prachtig om te zien, en dan vond ik met name de veranderende relatie tussen Luna en haar moeder prachtig om te lezen.
Het boek is spannend, en soms door de stemmen misschien een beetje eng, maar over het algemeen valt het wel mee.
Gozert is hártstikke leuk, stiekem denk ik dat we allemaal een vriend zoals Gozert nodig hebben, wat een aanstekelijke persoonlijkheid had hij.
Wat ook heel bijzonder was aan het boek, was de Mexicaanse feestdag waar je over leert, De Dag van de Doden.
Hoewel de naam van de dag een beetje griezelig klinkt heeft de auteur het op een gezellige manier weten over te brengen.
De schrijfstijl is ook heel fijn, niet te veel en niet te weinig dialoog, ook is het tempo perfect, waardoor het lekker wegleest!
Ook zijn de vrienden die Luna maakt, Rosalinde, Adriane en Roberto, geweldige personages!
Echt alles aan dit boek vond ik top!
De personages, de verhaallijn, de spanning en natuurlijk niet te vergeten de tekeningen!
Die passen perfect bij het verhaal en de kleuren die ervoor zijn gebruikt zijn perfect en geven zo'n heerlijk herfstgevoel!
Ik heb al een heleboel jeugdboeken gelezen, maar ik moet toch wel eerlijk toegeven dat deze voortaan stipt op nummer 1 staat!
Ik heb genoten van iedere bladzijde!

Dat je iets niet kan zien, betekent niet dat het niet bestaat. Wie de boeken van Pieter Koolwijk een beetje kent, weet dat fantasie hand in hand gaat met (ver)vreemde situaties die eigenlijk net niet kunnen. Voer voor een kleurrijk en ontwapenend avontuur.
♡
In dit tweede deel krijgt Luna een eigen verhaal, een soort spin-off van het vorige boek, dat als zelfstandig verhaal te lezen is. De omslag is alvast prachtig en nieuwsgierig makend. In het bos is er weinig licht; aan de bomen hangen kleine lampjes. Het kleine gothic meisje in het midden, trekt alle licht naar zich toe. De herfstkleuren maken het schilderijtje helemaal af.
♡
Luna woont in Huize Hopeloos. Huize Hoopvol eigenlijk, maar Luna vindt er weinig vreugde of hoop. Helemaal nu haar grote vriend Ties naar huis is. Haar ouders hebben Luna al op vroege leeftijd op laten sluiten, omdat ze geen grip op haar hebben en haar gedrag raar vinden. Ze hoort stemmen, en heeft soms tics. Dan trekt ze met haar mond. Of knippert met haar ogen. Er valt weinig te genieten in Huize hopeloos. Luna krijgt maar een paar uurtjes les en ze mag niet naar buiten, of spelen met de andere kinderen. Bovendien dreigt altijd de zombie-afdeling, waar kinderen naar toe worden gestuurd die onhandelbaar zijn.
♡
Gelukkig is er ook een lichtpuntje. Ze mag ieder weekend, met Gozert bij Ties en zijn moeder Cindy logeren. Daar kan en mag ze gewoon Luna zijn, de niets-aan-de-hand-Luna en kan ze een beetje bijkomen. Maar daar komt ineens verandering in, als Luna’s moeder beslist dat ze meer tijd met haar dochter door wil brengen. Ze haalt haar weg uit Huize Hopeloos en neemt haar mee naar een verlaten en vervallen vakantiepark, waar niets te beleven valt.
♡
Luna is helemaal van slag. Haar moeder snapt haar niet en let veel te veel op haar. Nu voelt ze zich nog meer opgesloten. Waarom mag ze niet gewoon bij Ties en zijn moeder blijven logeren in het weekend? Een kleine troost is dat Gozert ook mee is gekomen naar het park, alleen is hij is zo druk dat Luna gek van hem wordt. Maar dan ontmoet Luna Rosalinde en haar kinderen. En begint er een bijzonder avontuur.
♡
Naast de geweldige, kleurige illustraties van Linde Faas, ontroert de eigenheid van het verhaal en de personages. Luna’s (zogenaamde) gekheid, haar kracht om er ondanks haar eigen verdriet ook voor anderen te zijn, de kwetsbaarheid van haar moeder, die niet weet hoe ze om moet gaan met Luna en haar man, maar ook haar stoere zus Nora, haar trouwe vriend Ties, en die maffe Gozert.
♡
Grappig detail is dat de stemmen een soort eigen verhaal vertellen in dit boek. Ze zijn in verschillende kleuren afgedrukt. Ik moest er in het begin een beetje aan wennen. Niet omdat ze er waren, maar omdat het afleidt van het werkelijke verhaal. Later vond ik ze juist slim gevonden. Het schept op een speelse manier duidelijkheid wie er aan het woord is. De stemmen in het hoofd van Luna, komen vooral tevoorschijn in situaties waar Luna stress van krijgt, Zijn ze eerst nog recht en licht grijs, naarmate de opwinding toeneemt cirkelen de woorden steeds donkerder om haar heen als grijze boogjes. De opmerkingen van Gozert zijn blauw en later in het boek komen ook nog wat rode letters aan het woord.
♡
De illustraties van Linde Faas zijn geweldig. Iedere tekening ondersteund het verhaal, waardoor je als lezer nog meer inzicht in het verhaal krijgt en van ze gaat houden (of juist niet…ahum). Het laat zien dat we niet zo snel moeten oordelen en misschien beter moeten kijken. Anders zijn betekent niet meteen dat je GEK bent.
♡
Luna is een prachtig jeugdboek met meerdere lagen. Voor de wat jongere kinderen zou ik daarom aanraden om het boek samen te lezen.

Dat ik trots ben op de schrijver dat hij over deze onderwerpen schrijft. Dit zorgt ervoor dat kinderen, jongeren serieuzer genomen worden wat betreft als het in je hoofd met even anders gaat.

Ik begon met lezen en ben ook niet meer gestopt… Ik was zo blij om Ties en Gozert weer te ontmoeten, die ik in Gozert al in mijn hart gesloten had, net als Luna, die de hoofdrol speelt in dit verhaal. Zij hoort allerlei negatieve stemmen in haar hoofd die haar helemaal gek kunnen maken en ervoor zorgen dat ze allerlei tics heeft. Alleen de stem van Gozert is fijn, hij is een echte vriend, net als Ties.
Ik leefde zo ontzettend mee met Luna die ineens wordt weggerukt bij haar vrienden en met haar moeder mee moet, waar ze helemaal geen goede band mee heeft. En ik was zo blij dat Gozert bij haar bleek te zijn! Samen zouden ze er vast doorheen komen. En misschien heeft haar moeder oprecht goede bedoelingen?
Het verhaal wist me meerdere malen flink te ontroeren! En het is ook heerlijk avontuurlijk, meeslepend, lief en grappig en ik wou dat er geen eind aan kwam… Het verhaal heeft een fijne balans van serieuze onderwerpen en gewoon superleuke gebeurtenissen. Ik had nog véél langer in het gezelschap van die fijne personages willen vertoeven! Ik hou van Ties, van Gozert, van Luna en heb ook een aantal anderen in mijn hart gesloten! Wat een fantastisch mooi verhaal weer en wat een geweldig práchtige illustraties weer! Wow, wow, wow. Ik wil meer!

Geweldig vervolg op Gozert.

Een mooi verhaal en heel fijn om te lezen

Om het verhaal goed te kunnen volgen raad ik aan eerst Gozert te lezen. Beide boeken hebben prachtige verhalen. Ze zijn lekker geschreven en zijn perfect om uit voor te lezen. Absolute aanraders met hele mooie Illustraties.

Een mooi vervolg op het boek Gozert van de zelfde schrijver.

Super leuk boek! Echt een aanrader :) Als je de tijd hebt, lees je hem in één ruk uit!!

Prachtig boek met mooie illustraties!