Mark Feldman - Sounding Point (CD)

De New Yorkse vioolvirtuoos Mark Feldman presenteert een nieuw solo album, een portret van de artiest nu, zo'n zesentwintig jaar na zijn eerste solo CD. Sounding Point bevat zes van zijn eigen composities en één stuk van Sylvie Courvoisier en Ornette Coleman. Coleman's Peace Warriors uit 1987 is een van de drie stukken waarin Feldman vakkundig gebruik maakt van overdubs. De Amerikaanse jazzcriticus Kevin Whitehead schrijft in de liner notes: 'In my 30+ years following violist Mark Feldman, no record I know shows him off better than Sounding Point. Hij heeft veel geweldige muziek gemaakt in groepen, maar solo geeft hem maximale bewegingsvrijheid, waarbij de rijkdom van zijn geluid, zijn aparte persoonlijke stem, en zijn gevoeligheid voor sonische textuur en tempo, allemaal ten dienste van muzikale storytelling, volledig tot zijn recht komen. Neem bijvoorbeeld het kortste stuk hier, het geïmproviseerde 'Rebound.' Hij begint met een eenvoudig gebaar, de paardenharen van de strijkstok die lichtjes op de snaren stuiteren, een gebaar waar hij regelmatig naar terugkeert (en mee eindigt), tussen schilderachtige vluchten door: hoge noten en trillers, schrijnend gejammer in nauwe intervallen op aangrenzende snaren, een uitbarsting van percussief pizzicato, dalende glissandi, gefluisterde noten die nauwelijks gestreken zijn... Mooi spul. Toch klinken die uitzettingen en inkrimpingen, en de contrasterende dynamiek, natuurlijk als ademhalen. 'New Yorkse vioolvirtuoos Mark Feldman solo. Een portret van de kunstenaar nu. 26 jaar na zijn eerste solo-cd komt hier de tweede, opgenomen in 2020 in Brooklyn, NY: Het album 'Sounding Point' bevat zes eigen composities, een hommage aan Sylvie Courvoisier en een aan Ornette Coleman. Coleman's stuk 'Peace Warriors' is een van de drie waarop Feldman vakkundig met overdubs werkt.De Amerikaanse jazzcriticus Kevin Whitehead schrijft in de liner notes: 'In de meer dan 30 jaar dat ik de violist Mark Feldman volg, is er geen plaat die ik ken die hem beter vertegenwoordigt dan 'Sounding Point'. Hij heeft geweldige muziek gemaakt in groepen, maar solospel geeft hem maximale vrijheid en brengt de rijkdom van zijn geluid, zijn aparte persoonlijke stem en zijn gevoeligheid voor klanktextuur en tempo naar voren - alles in dienst van het muzikaal vertellen van verhalen. Neem het kortste stuk, het geïmproviseerde 'Rebound'. Hij begint met een eenvoudig gebaar van het paardenhaar van de strijkstok dat lichtjes op de snaren stuitert, een gebaar waar hij regelmatig naar terugkeert (en mee eindigt) na landschappelijke vluchten: hoge noten en trillers, schrap, dicht bij elkaar geplaatst gejammer op aangrenzende snaren, een percussief pizzicato, vallende glissandi, gefluisterde noten, nauwelijks gestreken.... Ongewone dingen. Maar deze uitzettingen en inkrimpingen en de contrasterende dyna- miek klinken zo natuurlijk als ademhalen.'