Mazurka voor twee doden - Cela

"Camilo José Manuel Juan Ramón Francisco de Jerónimo Cela Trulock (Iria Flavia, 11 mei 1916 - Madrid, 17 januari 2002) was een Spaans schrijver. Hij is geboren in Iria Flavia, in het district Padrón, in de provincie A Coruña. In 1989 won Cela de Nobelprijs voor Literatuur.

Zijn vader was Spaans, zijn moeder Engels, zijn grootvader had in Spanje gewerkt aan het aanleggen van de eerste spoorlijn in de regio. In 1931/1932 ligt Cela in een sanatorium in Guadarrama, hij heeft tuberculose opgelopen. Die tijd gebruikt hij om enorm veel te lezen.

In 1934 startte hij zijn studie aan de medische faculteit van de Complutense Universiteit van Madrid. Hij liet medicijnen al gauw liggen en neemt lessen op de faculteit der letteren en filosofie. Hier ontmoette hij Pedro Salinas, die er les geeft. Aan hem laat Cela zijn eerste gedichten zien, Salinas moedigde hem aan om door te gaan. Via vrienden als Alonso Zamora Vicente en María Zambrano y Miguel Hernández komt hij ook in kringen van de Madrileense intellectuelen, wat stopt met de oorlog. In de Spaanse Burgeroorlog streed hij aan de kant van Franco, later zou hij de Franco-dictatuur afzweren en een onafhankelijke positie innemen. Cela raakt aan het front gewond en slijt weer de nodige tijd in een ziekenhuis.

In 1940 gaat Cela Rechten studeren. Cela’s eerste werk werd gepubliceerd toen hij 26 jaar oud was, in 1942: ""La familia de Pascual Duarte"" (de familie van Pascual Duarte).Het werk wordt door de critici enthousiast ontvangen, maar het brengt hem wel direct in conflict met de kerk, die een tweede uitgave van het boek verbiedt (de tweede uitgave wordt in Buenos Aires uitgegeven). Cela besluit zijn studie te stoppen en zich geheel aan de literatuur te wijden.

In 1944 trouwt Cela met María del Rosario Conde Picavea, uit het huwelijk komt zijn enige zoon voort, Camilo José Cela Conde. In 1948 zou het huwelijk alweer stranden. Verder stelt Cela in die tijd zijn schilderwerken tentoon.

Zijn bekendste werk was ""La colmena"" (De bijenkorf), gepubliceerd in Buenos Aires, in 1951. Het boek werd in Spanje gelijk verboden. In 1954 verhuisde Cela naar Majorca, waar hij een groot deel van zijn leven zou blijven. Hier maakt Cela ook kennis met Ernest Hemingway. In 1956 verscheen het tijdschrift Papeles de Son Armadans. Cela was hiervan de hoofdredacteur.
In 1957 werd Cela tot lid gekozen van de Real Academia Española, zijn intree-rede op 26 mei ging over het literaire werk van de schilder Solana In 1962 publiceert Cela Gavilla de fábulas sin amor, wat door Picasso geïllustreerd wordt..

Na het overlijden van Franco werd Cela door de koning van Spanje benoemd tot lid van de Senaat van de eerste democratische Cortes. Als senator hield hij zich bezig met het herzien van de grondwet, zoals deze door het parlement voorbereid werd.

In de jaren erna zou Cela blijven publiceren. De stijl van Cela was er een van donker realisme. Hij heeft zo’n 70 boeken gepubliceerd, waaronder een aantal reisboeken. In 1991 trouwt Cela met Marina Castaño. Cela overleed in 2002 in Madrid.

Bron: Wikipedia. Beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen."