Mijn eerste is niet zijn eerste het boek voor vrouwen die hun eerste kind krijgen met een man die al papa is

Zalig boek met een verhaal over elke situatie.

Heb je een samengesteld gezin en ben je zwanger? Dan kan ik je van harte aanbevelen om het boek ‘Mijn eerste is niet zijn eerste’ te lezen, geschreven door Mariska Matakupan-Jansen. Het boek neemt je mee langs de route van stiefmoeder zijn, via zwanger en kraamvrouw zijn naar moeder zijn.

Door het lezen van het boek ontdek je wat je mogelijk tegenkomt als je kinderen krijgt met een man die al kinderen heeft. Je merkt dat wat jij voelt normaal is. Je constateert dat je niet de enige bent die soms worstelt. Je weet hoe je valkuilen vermijdt. Je raakt geïnspireerd om je situatie zo in te richten dat jij en je gezin er blij van worden.

Het boek is prettig leesbaar en het gebruik van de vijf stiefmoeders als voorbeeld maakt het heel herkenbaar. Als professioneel coach voor stiefmoeders raad ik veel van mijn klanten aan dit boek te lezen.

Ik vind 'Mijn eerste is niet zijn eerste' zeer toegankelijk geschreven, leuk vormgegeven en gedetailleerd besproken waar de moeder-stiefmoeder tegenaan kan lopen. Zelf behoor ik niet helemaal tot de doelgroep, omdat ik zelf geen moeder ben, maar toch vond ook ik (h)erkenning als stiefmoeder en weet ik zeker dat de specifieke doelgroep hiermee echt een boek in handen heeft dat (h)erkenning en handvatten biedt in hun gevoelens, worstelingen en ter voorbereiding/voorkoming van...! Mijn complimenten en van harte gefeliciteerd met dit mooie resultaat! Ik zal dit boek aanbevelen, waar ik kan en gepast is.
En voor nu kijk ik uit naar jouw gastoptreden in mijn Stiefmoedercafés in Amsterdam en Delft komende maand! http://stiefmoedercafe.nl/
Hartelijke groet, Jeanette, stiefmoedercoach @HultzerCoaching http://www.hultzercoaching.nl/

Als kind van een 2e huwelijk en co ouder zelf schrik ik echt van dit boek en de toon.
Er wordt wat verteld over verbindende communicatie maar ook dingen zoals " ik heb een hekel aan mijn stiefkinderen " en " ik vind dat ze door hun moeder slecht worden opgevoed" en ik ontloop ze.

Ik vind dit met het oog op de kinderen niet ok. Ik vind het raar dat er zo wordt geschreven over kinderen zonder tegengeluid.
Wa
Dat je boos of gefrustreerd bent prima maar je bent de volwassene. Doe er zelf wat aan.

Sommige punten zijn helpend maar ik heb spijt van het lezen en ben nu nog minder van plan weer samen te wonen.

Ik mis het respect naar de eerste vrouw en kinderen. Het gaat heel erg over de ervaring en heel weinig over respect. Daar komtbij dat de man eigenlijk buiten beeld wordt gelaten. Vreemd. De scheiding ligt heus niet alleen aan de 1e vrouw. Dat is echt naief.