Mijn Italiaanse moeder roman

Het verhaal van Anna is als een cadeau dat langzaam wordt uitgepakt, een verhaal, en een mens, dat zich ontvouwt voor de lezer. Tijdens het lezen van de eerste hoofdstukken legde ik het boek vaak weg. Ik werd kriebelig van het 'mammie' en 'pappie' de hele tijd. Waarschijnlijk net zo kriebelig als zij er zelf van werd. En ... het bleef trekken. Later, wanneer Anna ouder wordt en zich op haar eigen geheime manier weet te verhouden met haar ouders en alles om haar heen, wordt het boek steeds interessanter. Eenmaal halverwege moest ik het boek dezelfde dag uitlezen. Wat ik het mooie vind aan dit verhaal is de gelaagdheid ervan. Het is te lezen als een goed en lekker 'weg te lezen' verhaal. Het is ook te zien als de psychologische ontwikkeling van een kind tot volwassene, hoe structuren en constellaties invloed hebben op een mens. En, op het eind van het boek, wanneer Anna zich vrij weet te maken, kan dat zelfs werken als een spiegel voor de lezer. Wat het boek echt een fijn boek maakt is dat de wrange pijnlijkheid op een soepele manier wordt afgewisseld met humor en ontroering. Een mooi cadeau, dit boek.

Een prachtig boek waarin kinderlijke logica de leidraad is. Het magisch denken van Anne. Het magisch denken, dat haar helpt haar kindertijd te overleven. Met links en rechts een vrolijke twist die alleen kinderen kunnen bedenken. Van kleuter naar volwassen vrouw. Over keuzes. Met het verstand dat je hebt, per moment. Zowel van Anne als de omstanders. Elk slangennest heeft zijn oorzaken. In een verhaal dit met liefde kunnen benaderen, is knap. Prachtig verhaal, met een duidelijk begin en een eind. Chapeau.

Geschreven bij Mijn Italiaanse moeder

Met dank aan uitgeverij De Kring en Boekenfans dit boek kunnen lezen.

De cover is prachtig door de vrouw die erop staat met rood gestifte lippen, de blik, je krijgt er een goed gevoel bij, je wil weten wie de vrouw is.

Het verhaal begint in 1945 een moeilijke tijd met het einde van de tweede WO II. Anna Harper is dan vier jaar. Haar moeder lijkt geen echte moederliefde te kunnen tonen, ze wilt haar dochter vooral klaarstomen tot een dame van de wereld die trouwt met een diplomaat. Anna is eenzaam en staat veel door het raam te kijken naar de spelende kinderen in de straat. Wanneer ze een beer cadeau krijgt en hem omdoopt tot Bruin, heeft ze onmiddellijk ook een maatje en is de eenzaamheid verdraagzamer.
Ondertussen probeert ze om haar eenzaamheid en gebrek aan liefde met een droomwereld te verdringen.
Zo overleeft ze de levenslessen van mammie en het doodzwijgen wanneer ze naar mammie haar zin weer iets verkeerd gedaan heeft. Op latere leeftijd wil ze komaf maken met de illusies van het verleden en kiest ze voor een avontuur in Italië.

Mijn Italiaanse moeder is een roman waar eenzaamheid centraal staat. Gedurende gans het verhaal worden we meegenomen in het leven van Anna en haar ouders. Ze mist de liefde en genegenheid die ze bij andere kinderen in de straat ziet, niets lijkt goed genoeg te zijn voor haar Mamie ze voelt zich soms een bediende of opstakel in plaats van een dochter.

Anna maakt gedurende het verhaal een echte groei mee, je voelt haar groeien. Ze is slim en weet bepaalde situaties Hierdoor in haar voordeel te draaien. Het plot zit goed in elkaar en het leest vlot. De schrijfster weet ook heel goed de leeftijden van Anna weer te geven. Je voelt wanneer Anna jong is dat het kinderlijk geschreven is, zo groeit de schrijfstijl mee naar mate Anna ouder wordt. Mijn complimenten hiervoor.

Het is een bijzonder boek. Een aanrader. Een echte feelgood roman vind ik het niet door het thema eenzaamheid. Maar prachtig neergezet, waardoor je de gevoelens van Anna als lezer echt voelt.

Ik geef het boek vier sterren.

Mijn Italiaanse moeder’ is deels gebaseerd op ware gebeurtenissen in de periode 1945 tot 1968. Het verhaal speelt zich af in Amsterdam en Italië.

De cover toont een jonge vrouw met een beer; de beer heeft een belangrijke rol in het verhaal. De titel loopt als een rode draad door de roman.

De oorlog is net voorbij als Anna vier jaar wordt. Van dokter Hertog krijgt ze een beer, die ze Bruin noemt. Een paar weken later komt haar vader thuis, die ze lang niet heeft gezien. Ze is door het dolle heen. Haar moeder is minder blij; met haar arm houdt ze hem op afstand en zegt: ‘Je geur is onverdraaglijk.’

De ruzies tussen haar ouders volgen elkaar op. Haar vader heeft een geheim oorlogsverleden; was hij een NSB-er of een held?

Het gezin verhuist naar een betere buurt. Eindelijk mag Anna naar school. Na schooltijd krijgt ze wijze lessen van haar moeder en leert hoe ze zich moet gedragen in hogere kringen.

Wat ze niet leert is het verschil tussen mannen en vrouwen. Volgens haar moeder zijn mannen maar op één ding uit. Maar wat?

Seks?! Dat was wanneer de man zijn onbetamelijke saucijs in een gaatje bij de vrouw deed en daar iets achterliet.

Ze groeit op in eenzaamheid en zonder liefde. Aan haar vader heeft ze weinig steun; hij doet en zegt precies wat haar moeder wil.

Gelukkig is daar Bruin waar ze haar gevoelens en gedachten bij kwijt kan. Ze creëert haar eigen droomwereld. Als ze gaat studeren probeert ze zich los te maken van haar overheersende moeder en vader zonder ruggengraat. Gaat haar dit lukken?

‘Mijn Italiaanse moeder’ wordt op indrukwekkende wijze verteld vanuit het perspectief van Anna. Het is hartverscheurend om te lezen hoe Anna de dupe wordt van het oorlogsverleden van haar ouders en wat dit met haar doet als kind en de invloed die het heeft op haar volwassen leven.

Anna gaat het gevecht aan om zich te bevrijden van haar illusies en te ontdekken wie ze is en wat ze wil.

‘Heb ik geen eigen wil?’ Ik heb stampvoette van kwaaiigheid op mezelf. ‘Geen eigen wil.’

‘Mijn Italiaanse moeder’ is een realistisch verhaal. Het veelvuldg beschrijven van de wijze lessen is saai. Later in het verhaal wordt duidelijk waarom hiervoor gekozen is; het past bij de zorgvuldig opgebouwde verhaallijn. Gelukkig zijn er op tijd gebeurtenissen die het verhaal boeiend houden. Je ziet Anna letterlijk en figuurlijk groeien. De beeldende schrijfwijze maken de personages en omgeving levendig. Hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer je wordt meegesleept in het trieste leven van Anna. Je zit in haar hoofd; beleeft en voelt alles wat zij ervaart.

De manier waarop de gedachten en beleefwereld van Anna worden weergeven, de karakters van de personages worden uitgediept, de humor die voorbij komt en het vleugje romantiek zijn dermate goed dat het verhaal een mooie mengelmoes is van oorlogsroman, feelgood en psychologie.

De epiloog is ontroerend mooi.

Menig lezer zal het waarschijnlijk niet droog houden bij het lezen van dit aangrijpend verhaal.

Oorlog is niet van een kind.

Verhaal: 4****

Schrijfstijl: 4****

Taalkundig; 4****

Psychologie: 5*****

Geschreven bij Mijn Italiaanse moeder

Een mooi en fijn geschreven verhaal.

De proloog die tevens het eerste gedeelte bleek te zijn van de epiloog zweepte mijn nieuwsgierigheid op naar een grote hoogte.
"Mijn verleden werd heden, het werd de lange, eenzame weg die ik als kind te gaan had naar mijn bevrijding."
Deze woorden zeggen veel, maar niet half zo veel dan op het moment dat je deze spannende roman helemaal gelezen hebt.
Niet spannend met moord of diefstal in detective of een thriller, alhoewel hetgeen de hoofdpersoon te verduren krijgt er niet voor onder doet!
Zoals in een detective wordt gezocht naar de waarheid en in een thriller de dader moet worden gevonden, beleef je dat ook in 'Mijn Italiaanse moeder'. Het boek leest heerlijk door de prettige schrijfwijze van de auteur en de aanwezige humor.

De akelige en moeilijk te accepteren pijn die Anna moet ondergaan wordt prachtig afgewisseld door humoristische beschrijvingen van belevingen van deze hoofdpersoon.

Omdat 'mammie' vroeger op een naaiatelier gewerkt had kon ze als de beste kleren naaien voor het gezin, wat goed van pas kwam tijdens hun vakantie in Italië. Maar na het zwemmen in zee lubberde de broek van meneer H nog wijder om zijn dunne benen en terug op het strand viel het even anders uit dan bedoeld was.
Het is alsof je naar een foto kijkt. Ik had tranen in mijn ogen van het lachen.

Haar mammie probeert haar eigen leven opnieuw gestalte te geven door haar dochter te drillen en haar op te voeden tot iemand die zij zelf nooit heeft kunnen zijn. Dat heeft tot gevolg dan Anna opgroeit als een bijzonder eenzaam meisje.

"Ik vluchtte de eetkamer in, naar Bruin. Morgen na school weer zo'n vreselijke les. Misschien moest ik iets breken. Het servies. Of mijn arm. Ik wou dat ik dood was. Net als dokter Hertog. Zou ik me voor de tram laten vallen? Bruin begon te huilen. 'De lieve dokter Hertog,' snikte hij. 'Dood in de stad waar hij me gevonden heeft. Hij was de enige die mijn moeder kende.' "

Gelukkig heeft Anna een goed stel hersens en vindt een uitlaatklep in de beer Bruin die haar gedachten onder woorden brengt omdat ze zelf deze woorden niet uit mag spreken van mevrouw H: haar mammie.

Anna denkt te weten waarom haar moeder zo liefdeloos is ten opzichte van haar dochter: ze is niet haar echte moeder. Ze past alleen op Anna en voedt haar op een manier op zodat ze later klaar is om weer in contact te komen met haar echte moeder die vast en zeker een heel belangrijke en rijke Italiaanse vrouw is: een barones. Dat kan gewoon niet anders.
Vanaf dat moment heeft ze behalve Bruin nog iemand die haar gedachten onder woorden kan brengen en waarmee ze gesprekken kan voeren: haar Italiaanse moeder.

De manier waarop Anna met haar moeilijkheden omging en hoe ze een oplossing zocht lijkt heel bijzonder en absurd maar het overkomt meer van ons. Dat was een geruststelling om te lezen.

Ik heb deze spannende beschrijving van het leven van Anna graag gelezen.