Nine Lives

Wauw, wat een heerlijke cd is dit toch! Ik vind dit echt een van de beste cd's die Aerosmith ooit gemaakt heeft. Heerlijke meeslepende muziek, echt genieten. Mijn favoriete nummers zijn Nine Lives, Hole in my Soul, Full Circle, The Farm, Kiss Your Past Goodbye en Pink. Alhoewel ik eigenlijk alle nummers geweldig vind.
Speciaal is ook het boekje, met ontzettend mooie illustraties en teksten van de liedjes. Ik heb zelden zo'n mooi boekje gezien!

Beste nummers zijn: Nive Lives (opener, lekker hard, veel guitar, stevig tempo), Taste of India (lekker Orientaals sausje over Aerosmith heen), Pink (die kennen we wel) en.... Attitude Adjustment (keihard, goede tekst). De rest is ook zeker goed. En afwisselend. Met Fallen Angels als lekker ballad.

Ik kocht deze cd omdat ik even van de stoffige 80's 90's style die Aerosmith (onder anderen) bij Pump en Get A Grip toepaste. Uiteraard lieten ze het stof wel flink opwaaien, maar ik had zin in die Aerosmith, maar dan modern. Met deze cd heb ik precies gevonden wat ik zocht. Hij is lekker knoert-hard (nog harder dan zijn voorganger), het bruist van de energie, maar gelijkertijd is het niet onmuzikaal, voor een deel zelfs heel muzikaal.

'Nine Lives'; 'Falling in Love'; 'Something's Gotta Give'; 'Crash' en 'Attitude Adjustment' vallen onder het thema dat je bij Aerosmith en in elk geval Steven Tyler hoopt te horen: lekker rouw! (en hard),
'Taste of India'; 'Farm'; 'Pink' en 'Falling Off' behoren tot de wat chillere muziek (ook lekker) en ook de romantische onder ons zullen zich in deze cd kunnen vinden dankzij nummers als:
'Hole In My Soul'; 'Full Circle' en 'Kiss Youer Past Good-Bye (ook wel een beetje)'; 'Fallen Angels' en 'I Don't Wanna Miss a Thing'.

De style van deze cd is heel anders dan die van 'Big Ones' en 'Get A Grip', dus hoop niet op een tweede daarvan, want dan zult u teleurgesteld worden.

De beste (en leukste) nummers vind ik persoonlijk: 'Hole in my Soul', 'Pink' en 'Fallen Angels', de wat mindere zijn: 'Something's Gotta Give', 'Crash' en 'Falling Of'.

Eindconclusie: De echte Aerosmith fan heeft deze cd in zijn/haar cd-rekje staan en juist deze cd is voor de willekeurige luisteraar zeer de moeite waard.

Dit is echt wat je van Aerosmith verwacht! Soms stevige hard rock met een vleugje blues! Gewoon kopen!!!

Als eerste plaat na het verlaten van Geffen, en teruggekeert te zijn naar columbia/sony rocords, is deze plaat vooral een bevrijding van de strak geproduceerde voorgangers (pump, get a grip). het spelplezier en de creativiteit zijn MI geenzins te vergelijken met de voorgangers uit de geffen catalogus. nine lives is organisch en ademt de charme van een jamsessie maar wel door kundige rockmuzikanten. waar bij de voorgangers de producers wellicht meer de overhand hadden op het creeren van de nummers en het polijsten, lijkt de kevin shirley de band op nine lives de band meer hun eigen gang te laten gaan.

de plaat klinkt als een geheel, alhoewel juist de singles "hole in my sole" & "falling in love (is hard on the knees)" uit de pas lopen met het geluid van het album. de singles full circle & pink zijn meer in de lijn van het album.

deze plaat kreeg niet al te beste recencies tot mijn verbazing. het album verhoud zich tot de geffen albums als rocks zich verhoud tot toys in the attic en draw the line. rauw & ongepolijst.

het zou mij verbazen als aerosmith nog met een beter album komt voor ze met pensioen gaan. het album honkin on bobo is ook vrij ongepolijst, maar dat album klinkt mij te "gemakkelijk" in de zin dat de bevrijding van geffen tentijde van dat album al een te comfortabel gegeven was. nine lives is een meer eerlijke reactionaire plaat in die zin.