Noem geen namen Luisterboek Tooltip Luisterboeken beluister je met de bol.com Kobo app.

Geschreven bij Noem geen namen

Noem geen namen is zonder twijfel een boek dat je moeilijk uit je hoofd krijgt nadat je het gelezen hebt. Indrukwekkend is zelfs nog een understatement, het verhaal en de personages blijven gewoon echt door je hoofd spoken. Zeker omdat je weet dat het verhaal en de personages gebaseerd zijn op echte mensen en dingen die echt gebeurd zijn.

Laten we beginnen bij de personages: Kaat, Josephine en Rosie. De korte inhoud van het boek doet uitschijnen dat het boek draait rond deze drie jonge vrouwen. Maar enerzijds het is veel meer dan dat: je leert een hoop verschillende personages kennen waarvan meer dan de helft je hart steelt omdat het zulke gepassioneerde personages zijn die net echt aanvoelen. Anderzijds volgt het boek eigenlijk alleen de perspectieven van Kaat en Rosie. Na het lezen van het nawoord is wel duidelijk waarom: de echte vrouwen waarop Kaat en Rosie geïnspireerd zijn, leven nog steeds en heeft auteur Astrid Sy uitgebreid geïnterviewd, de vrouw waar Josephine op gebaseerd is heeft Astrid Sy helaas niet kunnen interviewen. Je merkt wel absoluut niet dat ze die vrouw nooit heeft kunnen interviewen aan het boek zelf, behalve dan aan die verdeling van perspectieven. Ook dat is niet per se storend, maar als je het niet op voorhand weet, ga je je wel half het boek afvragen wanneer je het perspectief van Josephine nu eens te lezen krijgt.

Het verhaal van Rosie, Kaat en Josephine die, samen met nog een hoop andere mensen, Joodse kinderen redden van deportatie is hartverwarmend en hartverscheurend tegelijkertijd. Noem geen namen is hartverwarmend omdat je een hele reeks jonge mensen leert kennen die hun eigen leven op het spel zetten om kinderen te redden die de meeste van hen niet eens persoonlijk kennen. Nog meer omdat alle personages zo ver gaan om die kinderen in veiligheid te brengen. Maar daar komt dan ook de hartverscheurende keerzijde: niet elk plan van de studenten loopt altijd even vlot, wat erg zware gevolgen heeft. Die zware gevolgen zullen er meermaals voor zorgen dat je tranen over je wangen voelt rollen (of toch als je snel huilt zoals ik).

Noem geen namen is erg vlot geschreven, in no time ben je door het hele boek. Meer nog: je hebt nog niet door dat je een boek aan het lezen bent. Astrid Sy zegt in haar nawoord dat ze twijfelde om dit boek te schrijven omdat ze ‘geen schrijfster’ is, maar dat is absoluut niet waar! Astrid Sy is zo’n getalenteerde schrijfster die met je met enkele zinnen kan laten lachen of huilen, en dat kan zeker niet elke auteur.

Noem geen namen van Astrid Sy krijg van mij vijf welverdiende sterren en ik raad het boek absoluut aan iedereen aan! Maar hou wel zakdoekjes bij de hand…

Heel erg bedankt VIB Young Adult en LS Amsterdam om me een recensie-exemplaar van dit boek op te sturen. Dat heeft echter geen invloed op mijn mening over het boek of de zaken die ik hierboven geschreven heb.

Geschreven bij Noem geen namen

Het verhaal begint voordat de oorlog echt van start is gegaan. De auteur neemt de lezer mee in de verschillende levens van Kaat en Rosie. Zo leer je per hoofdstuk deze jonge vrouwen steeds wat beter kennen. Eerst in hun veilige en bekende omgeving, maar hun wereld wordt steeds groter en gevaarlijker. De eerste hoofdstukken dienen meer als een lange introductie, want naarmate de Duisters hun intrede doen en de dreiging stijgt, neemt de spanning in het verhaal ook toe. Het afwisselend perspectief tussen de twee vrouwen is in het begin niet zo zeer verwarrend, maar als lezer moet je wel goed bij de les blijven. Zo komen er veel namen in voor van familie, vrienden en collega’s. Veel Hollandse namen en ook achternamen. Het verhaal wordt hierdoor binnen een paar hoofdstukken ineens een stuk uitgebreider.

Hoe meer hoofdstukken er volgen, hoe duidelijker het wordt waar het verhaal naar toe werkt. Er komen nog steeds enkele personages bij, wat voor sommige lezers misschien wat veel kan zijn. Maar in de tussentijd loopt de spanning op. De verschillen tussen Joodse en niet-Joodse mensen wordt steeds groter en de manier waarop de auteur elementen als de Jodenster en het Hakenkruis in het verhaal heeft verworven, laat je echt voelen hoe vernederend en aangrijpend het voor hen zal zijn geweest. Toch wordt er niet al te lang stil gestaan bij die veranderingen. Al snel ligt de focus van het verhaal op het redden en smokkelen van de jonge kinderen. En daar begint het verhaal dan ook écht.

Het klinkt namelijk makkelijker dan het daadwerkelijk is geweest. Er kwam een hoop administratie bij kijken, zoals vervalsingen en het aanpassen van de lijsten binnen de crèche. Hoewel al deze details wel benoemd worden, ligt de nadruk vooral op het weg krijgen van de kinderen en ze onderbrengen bij andere families. Het hart dat Rosie heeft voor de kinderen is mooi verwerkt in het verhaal en ook Kaats doorzettingsvermogen komt goed naar voren. Telkens wanneer Rosie een kind ziet vertrekken zonder dat het hebben kunnen redden, emotioneert haar. En Kaat gaat komt haar angst onder ogen en strijdt voor de vrijheid van de kinderen.

Naast deze gebeurtenissen, heeft de auteur ook nog enkele andere persoonlijke elementen in het verhaal toegevoegd, vooral bij Rosie en Kaat. Zo kom je als lezer niet alleen te weten dat zij voor de kinderen hebben gestreden. Hun persoonlijke leven wordt ook in het verhaal opgenomen. Zo komen familie, vriendschap en verliefdheid ook aan bod. Deze thema’s maken het verhaal hier en daar net wat luchtiger, tot de Duister de overhand nemen en alle Joden worden overbracht. Vanaf dat moment gaat het voor de personages steeds meer bergafwaarts.

De auteur heeft niet alle details in het verhaal opgenomen en maakt in de tweede helft ook meer gebruik van tijdsprongen. Enkele aangrijpende, emotionele en heftige gebeurtenissen komen wel aan bod, om de urgentie van de wereldoorlog goed voelbaar te maken. Maar door de tijdsprongen blijft de focus op het redden van de kinderen liggen. Als lezer ben je natuurlijk erg nieuwsgierig naar hoe het afloopt met het studentencorps en het Utrechts Kindercomité en daarom heeft de auteur voor een samenvattend eind gekozen. Zo vinden er nog enkele herenigingen plaats, maar ook momenten van groot verdriet.

Een prachtige en aangrijpende roman met zowel waarheden als fictieve onderdelen over het redden van Joodse kinderen in de Tweede Wereldoorlog. Door de ogen van twee krachtige personages geeft zij weer hoe het leven van enkele jonge vrouwen geweest kon zijn.

Geschreven bij Noem geen namen

Het is lang geleden dat een verhaal me zo heeft aangegrepen. Sy slaagt erin om de lezer enorm te laten meeleven met het verhaal. Als lezer volg je op de voet hoe mensen zichzelf ontwikkelen en hoe vriendschappen ontstaan in de wrede oorlog. De personages zijn allemaal enorm goed uitgewerkt, waardoor je dubbel zo hard meevoelt met iedereen. Het is moeilijk om je in te beelden hoe het was om te leven in de oorlog, maar door dit boek krijg je pijnlijk hard een idee hoe het geweest moet zijn. Hoe pijnlijk het ook was om sommige stukken te lezen, ik denk wel dat het belangrijk is om er bewustzijn van te verspreiden.

Dit is een boek dat lang blijft nazinderen. Zelfs als ik het boek niet aan het lezen was, dacht ik vaak aan de personages en wat ze meemaakten. Ik kreeg het verhaal niet uit m’n hoofd en werd er echt door gegrepen. Als je je realiseert dat al deze dingen echt gebeurd zijn, is het zelfs huiveringwekkend.

Geschreven bij Noem geen namen

Dit boek was zo aangrijpend. Heb het in één dag helemaal uitgelezen. Echt een topper van een boek.

Geschreven bij Noem geen namen

Dit is een indrukwekkend boek, een meeslepend verhaal vol spanning, verdriet, vreugde en vriendschap.
Dit boek is geschreven voor jongeren, maar evenzeer een aanrader voor volwassenen: als 60-plusser zat ik met tranen in mijn ogen toen ik het uit had.
Herinneringen aan mijn eigen ouders kwamen boven. Dit boek laat niemand onberoerd.
Er zit vaart in het verhaal, de schrijfstijl is doeltreffend en beeldend, vanaf de eerste pagina zat ik er middenin.
Kortom, een prachtig en belangwekkend boek voor jong en oud.

Geschreven bij Noem geen namen

Dit boek is levensecht en neemt je mee naar de 2e wereldoorlog waarin het verzet realistisch word weergegeven en waardoor je beseft hoeveel moed deze mensen hebben gehad

Geschreven bij Noem geen namen

Ik las dit boek ter voorbereiding op een interview met de schrijfster – in pdf. Normaal moet ik me door een digitaal boek heen worstelen, maar Noem geen namen las ik in een paar leessessies uit.
Dat is te danken aan de combinatie van het onderwerp met de goede schrijfstijl van Astrid Sy. Ze verhaalt van een groep jongeren, begin twintig, die zich in WOII verzetten tegen de deportatie van hele groepen joden uit de Joodse Schouwburg (nu de Hollandsche Schouwburg). Van de 'drie moedige vrouwen’ die op de voorkant genoemd worden, werkt er één in de Crèche aan de overkant van de Schouwburg en twee zijn betrokken bij twee verschillende studentenverzetsgroepen. Het Utrechts Kindercomité en de Amsterdamse Studenten Groep zorgden ervoor dat vele kinderen uit de Crèche gesmokkeld werden en elders in Nederland ondergebracht werden. Met alle gevaren van dien. De personages in het boek zijn sterk gebaseerd op de jonge vrouwen en mannen die dit werk echt hebben uitgevoerd in de oorlog.
Zouden ze er ook aan begonnen zijn als ze van tevoren wisten welke risico's eraan verbonden waren? Dat ze mensen zouden verliezen?
Tijdens bepaalde delen van het verhaal voel je als lezer een soort gejaagdheid over je heen komen, de drang om door te gaan. Sy maakt de wereld van de hoofdpersonen heel invoelbaar. Dit wordt nog realistischer als je zelf door de Plantagebuurt in Amsterdam loopt, je herkent veel terug.

Aan het eind komt de vraag "Waarom hadden we er niet meer gered?” terug. En ze hadden al het uiterste gedaan.
De laatste verre van rooskleurige bladzijden lieten me met een brok in de keel zitten.
Door de schrijfstijl die ook volwassenen serieus neemt en de thematiek die lang niet iedereen kent, is dit boek erg geschikt voor 15 jaar én ouder.

'Het is telkens iets kleins. Een verbod hier, een wet daar.’

Geschreven bij Noem geen namen

Bijzonder om je dankzij de beeldende en mooie schrijfstijl zo te kunnen inleven in deze jonge verzetsstrijders, in wat zij meemaakten, welke keuzes zij maakten en wat de gevolgen daarvan waren. Prachtige zinnen waardoor je alles echt voor je kan zien. Knap hoe alle personages zo’n eigen karakter hebben. Het verhaal is spannend, vlot en ontroerend. Het zet je aan het denken.
Zeker ook voor volwassenen aan te raden!!!

Geschreven bij Noem geen namen

Wauw! Dit boek heeft echt een indruk op me gemaakt. Nadat ik het uitgelezen had heb ik er nog dagen over nagedacht. Ik lees graag historische fictie maar had al een tijdje geen boek meer in dit genre opgepakt, totdat dit boek op mijn pad kwam. Het verhaal is aangrijpend en ontroerend, maar ook erg mooi. Er zitten stukken in het boek waar ik een traantje bij moest wegpinken omdat het heftige gebeurtenissen zijn waarvan je als lezer weet dat soortgelijke gebeurtenissen echt hebben plaatsgevonden. Ook vond ik de vriendschappen in het boek erg ontroerend doordat je leest hoe deze zich in een afschuwelijke tijd ontwikkelen en tegelijkertijd steun bieden aan de personages. Hiernaast is de schrijfstijl erg fijn om te lezen en merk je als lezer dat de schrijfster goed research heeft gedaan voor het schrijven van dit boek. Ik raad het zeker aan om deze te lezen! Zeker als je al van historische fictie en YA houd, maar ook als je het historische fictie genre wilt gaan ontdekken is dit een geweldig boek om mee te starten. Wees wel gewaarschuwd: na het lezen zal dit boek zeker nog een tijd in je hoofd blijven rondspoken en je zal je afvragen wat jij gedaan zou hebben als je WOII had meegemaakt.

Graag wil ik VIB Young Adult bedanken voor het recensie-exemplaar.

Geschreven bij Noem geen namen

Heel goed over nagedacht. .