Nonk Theo en de mijnen Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. De burgemeester van Mount Britton

Geschreven bij Nonk Theo en de mijnen

Hoe een schrijver je mee kan nemen in een verhaal wat helemaal van hem zelf is, is zelden zo aanstekelijk geweest! Schrooten weet je mee te voeren naar een droom aan de andere kant van de wereld, van de kolen naar het goud. Absoluut het lezen waard!

Geschreven bij Nonk Theo en de mijnen

Een heerlijk boek waarin je de wereld overvliegt om het avontuur van Nonk Theo te volgen. Op zo'n manier ge- en beschreven dat je het gevoel hebt dat je het zelf aan t beleven bent. En uit het werkelijke leven gegrepen met alle documentatie en personen.

Geschreven bij Nonk Theo en de mijnen

Ik heb naar dit boek uitgekeken, want al jaren geleden wist ik dat het in de maak was.
Ondertussen ben ik ook zelf in Australië geweest.

Bij de meeste boeken denk je niet zo na over het ontstaan ervan. Bij dit boek leef je gedurende het verhaal helemaal mee met de schrijver. In alles proef je passie in de zoektocht om het mysterie van Nonk Theo op te lossen, om zijn leven "opnieuw te leven". Heel waardig en secuur. O

De manier waarop Ferdi de details beschrijft, gaven mij een herbeleving van de trip door Australië zoals ik die zelf maakte. Het is net alsof je zelf over Bruce Highway rijdt, maar dan in 4, 5 of 6D.

Dit boek moet je beleven! De passie, de detaillering, het meevoerende... Blij mee :-)

Geschreven bij Nonk Theo en de mijnen

Spannend journalistiek relaas over een bevlogen zoektocht naar een verloren oom die ver van huis zijn geluk beproefde. Hoe verder je komt hoe moeilijker het wordt om het boek weg te leggen want de bevlogenheid en nieuwsgierigheid die de schrijver bijna tot waanzijn drijft werkt aanstekelijk. Mooi beschreven details van het Australische landschap, de plaatsen die hij aandoet, en de vele ontmoetingen die hem verder helpen om de puzzel zoveel als mogelijk compleet te krijgen. Ik had hem in 4 avonden uit!

Geschreven bij Nonk Theo en de mijnen

Vooraf een waarschuwing: ik ben bevriend met schrijver Ferdi Schrooten, dus volledig objectief kun je me niet noemen. Toch kan ik oprecht zeggen dat ik onder de indruk was van zijn 'Nonk Theo'. Deze oom van Ferdi verliet de Limburgse steenkolenmijnen om zijn geluk te zoeken in Australië, waar hij in de gouddelving, en, helaas, ook in de goot terecht kwam.
Wat 'Nonk Theo' vooral onderscheidt, is het verslag van de zoektocht die Ferdi Schrooten decennia later maakt. Met een enorme gedrevenheid reist de schrijver twee keer naar Australië - daarmee het verzet van een deel van zijn familie trotserend. Zijn aanvankelijk enige houvast: wat brieven van oom Theo aan zijn vader.
Die tochten, dwars door Down Under, voeren Ferdi van outback naar outback. Dat biedt een mooi beeld van verlaten landschappen en vergane glorie; dat alles met de gedachte dat mysterieuze Nonk Theo hier ooit rond heeft gelopen. Regelmatig vordert de speurtocht teleurstellend traag en dan maakt Ferdi van zijn emoties geen geheim; zijn gevloek is authentiek, dat kan ik uit ervaring bevestigen.
Wat je ook de pagina's snel doet omslaan, is de vraag hoeveel Ferdi van het mysterie-Theo kan onthullen. Dat blijkt best veel te zijn, maar iets van de mystiek blijft gelukkig overeind. Hier en daar had het wellicht iets korter gekund, een outbackje minder zeg maar, maar dat is het enige kritiekpunt. De schrijfstijl is volstrekt overtuigend, foutloos, dynamisch. Een vriend vroeg me laatst wat ik van 'Nonk Theo' vond. Ik antwoordde: goed boek!

Geschreven bij Nonk Theo en de mijnen

‘Nonk Theo en de mijnen’ is een plezier om te lezen. Hoe zag het leven eruit van een emigrant die in de jaren vijftig Limburg verliet voor dat grote, onbekende Australië? Niemand in zijn familie die het precies weet. De koortsachtige zoektocht van auteur Ferdi Schrooten naar kennis over zijn verdwenen oom is aanstekelijk. Voor je het weet sla je zelf bladzij naar bladzij om, om maar meer te weten te komen. De informatie die Ferdi Schrooten opdelft uit de Australische outback, blijkt een schat op zich. En nonk Theo, die eenzame goudzoeker, heeft na zijn dood eindelijk weer eens gezelschap. Van lezers uit zijn oude vaderland.

Geschreven bij Nonk Theo en de mijnen

Ik moet zeggen dat ik met het onderwerp (de mijnbouw) en de setting (australie) vooraf weinig op had. En toch leek dit boek me telkens weer te roepen om verder te lezen. De persoonlijke betrokkenheid van de schrijver bij dit verhaal is aanstekelijk. Zijn zoektocht, gedrevenheid en de frustraties die op zijn pad komen, ik kon ze bijna voelen. Een bijzonder boek dat je pakt.

Geschreven bij Nonk Theo en de mijnen

Dit oeuvre is een min of meer chronologisch, boeiend rapport in twee delen met hoofdstukken zonder titel. Het is frappant dat de schrijver aan het eind van bijna elk hoofdstuk knap, kort en krachtig in een paar woorden een samenvatting inlast van het vorige relaas die tegelijk een brug naar het volgende verhaal vormt. Hij construeert vaak zinnen zonder werkwoorden, hierdoor een extra dimensie toevoegend aan de spanning van de zoektocht. Het relaas bevat niet allen biografische maar ook meerdere autobiografische passages. Wat de schrijver er toe bracht zijn oom op te sporen waren o.a. de volgende argumenten:
Hij ontdekte overtuigende overeenkomsten tussen oom en neef. Beiden hadden een splitsing bereikt, dezelfde richting te blijven volgen als voorheen of af te slaan naar onbekend terrein. Oom Theo zag niet veel toekomst in zijn geprogrammeerde bestemming om eindeloos in het mijnwerkersgareel te blijven lopen. Neef Ferdi had als 33-jarige een punt bereikt in zijn leven dat ook tot kiezen noopte en hem tartte verandering, uitdaging, avontuur en een zinvol bestaan te vinden.
Zo begon voor beiden een lange, moeizame missie, zoals het ontdekken van de oorsprong van de Nijl, met vele obstakels van dien.

Aanvankelijk leverde deze zoektocht weinig resultaten op om blij van te worden. Ferdi had slechts enkele brieven in zijn bezit van de eerste jaren dat Theo in Australië vertoefde, met weinig data die als wegwijzers konden dienen. Dit maakte het niet bepaald gemakkelijk voor hem. Hij arriveerde in Perth, begon bij het minieme bekende, wroette in archieven, kranten, musea, documenten. Hij luisterde aandachtig naar lange verhalen - die hem vaak eigenlijk weinig interesseerden – van kennissen van Theo en hij hoopte dat men zich iets zou laten ontvallen dat hem weer een duw kon geven in de juiste richting. Ook dat viel dikwijls tegen en hij kwam dan weer uitgeput ‘thuis’ met een kat in de zak.
De moeizame weg door ‘Theoland’ - die een jaar of 10 duurde met 2 reizen naar Australië - was voor de schrijver bezaaid met stenen, slangen, schorpioenen en soms sterke stromen die niet of nauwelijks te overbruggen waren. Zijn cross-continent tour voerde hem door woestijnen, wildernis, bush en talloze onvoorspelbare hindernissen, soms slechts schamele details verzamelend over Nonk Theo. In deze lange periode heeft de auteur tevens zichzelf ontdekt: zijn oorsprong, identiteit, waarden en levensdoel. Bijzonder boeiend beschrijft hij zijn persoonlijke, vaak intieme gevoelens, hoe hij zich volop met volharding verdiept in de perikelen en ongetwijfeld veelal verborgen emoties van Theo, die dan ook min of meer de zijne worden. Zijn scherpe waarnemingen en gewaarwordingen, intuitie m.b.t. de vele mensen op zijn pad - vaak moeilijk in de omgang - verraden een gezond psychologisch inzicht. Bovendien weet hij jou via zijn gedetailleerde, levendige natuur~ en reisobservaties van het begin tot het einde van het boek mee te slepen op zijn lange ontdekkings reis.
Het is bijzonder ontroerend te ervaren hoe uitstekend hij zijn gemoedsbewegingen kan plaatsen en beschrijven, hoe hij meeleeft met zijn oom en diens gevoelens kan herkennen en delen. Hij betuigt dit overduidelijk met zijn diep aangrijpende afscheidswoorden bij het einde van zijn lange, moeizame zoektocht naar zijn Oom in Australie, “Allè Theo, laot ut dich goad gaon.”

Geschreven bij Nonk Theo en de mijnen

Zoektocht naar een oom die de schrijver nooit gekend heeft, maar die, met raadselen omhuld, toch een grote rol in de familie speelde. Schrijver Ferdi Schrooten reist af naar Australië om in de voetsporen te treden van deze onbekende avontuurlijke oom. Na de mijnen in Limburg vertrok Nonk Theo naar Australië om in de mijnen aldaar goud te zoeken. Ferdi gaat zijn gangen na. Geen jubelverhaal, maar een zenuwslopende, uitputtende en tergende zoektocht naar een oom die een verre van rooskleurig leven geleid heeft. Een ontroerend relaas van wat 1 mens betekend heeft ook een heel gezins- en familiesysteem over meerdere generaties heen. Ferdi ontmoet bijzondere, excentrieke en eveneens getergde mensen Down Under. Aanrader voor mensen die van reisverhalen en familiegeschiedenissen houden met een rauw kantje.

Geschreven bij Nonk Theo en de mijnen

Dit boek zorgde ervoor dat ik sinds lange tijd weer helemaal kon opgaan in een verhaal, het boek nauwelijks weg kon leggen. Een boeiend en (auto) biografisch verhaal over de moeilijke zoektocht van de schrijver naar zijn oom, die lang geleden was geëmigreerd naar Australië, maar van wie de familie in Nederland geen idee had hoe diens leven was verlopen. Prachtige beschrijvingen van de bezochte plaatsen en indrukwekkende landschappen, boeiende verslagen over onverwachte en bijzondere ontmoetingen. Maar ook over het harde leven van de mijnwerkers, die door de jaren heen, op zoek bleven naar het goud in de mijnen. Ferdi neemt de lezer mee, doortastend en soms wanhopig, met slechts een paar summiere aanknopingspunten, maar vastbesloten om zijn doel te bereiken, namelijk te weten komen hoe het leven is verlopen van zijn oom Theo. In deze periode van de Corona pandemie en nu reizen niet of nauwelijks mogelijk is, neemt de schrijver de lezers in gedachten mee op reis. En zeker voor de lezers die al eens in Australie rondtrokken, is dit boek zeer aan te bevelen.