Not Your Kind Of People (Deluxe Edition)

Zag je op het vorige Garbage album, 'Bleed like Me' (uit 2005 alweer!), dat ze zich ontworstelden aan de typische Garbage sound die geperfectioneerd was op 'Beautiful Garbage' (2001), nu gaan ze een stap verder. Ze zeiden ooit dat alles wat Garbage maakt door de stem van Manson als Garbage herkenbaar is en hier maken ze daar zeker gebruik van, want dit is het meest veelzijdige album tot nu toe.

Negeer de tamelijk commercieel klinkende opener 'Automatic System Habit', maar luister naar de killer guitar riff van 'Blood for Poppies'. Zelfs als de kenmerkende Garbage guitar hooks langskomen, klinken ze toch fris en anders, waardoor het nooit een voorspelbare herhalingstoer wordt.
Het is zo'n knappe plaat die zich niet in een hokje laat stoppen en veel luisterbeurten behoeft om tot je door te dringen, en dat alleen al is een hele prestatie. Men heeft duidelijk niet op safe gespeeld.

Dit is duidelijk zo'n album voor fans die de vernieuwingen zullen waarderen die de massa ontgaan. En hoewel ze er weinig nieuwe zieltjes mee zullen winnen, is dit voor iedereen bekend met hun werk een uiterst verrassend album waarop ze meer dan ooit open staan voor vernieuwing en variatie. Het doet je verlangen naar meer, een band met een lange discografie, maar het is niet anders. Hier moeten we het mee doen.

Anders dan verwacht, maar helemaal geen slecht album!
Als een band steeds hetzelfde zou maken word het natuurlijk ook snel saai.

Ik vind het een topalbum. Klinkt als niks wat je tegenwoordig op de radio hoort, niet in een hokje te plaatsen, en het is goed. Man On A Wire vond ik vanaf de eerste seconden al geweldig. Battle In Me en Automatic Systematic Habit zijn typische Garbage nummers. Control is geweldig. Beloved Freak en Not Your Kind Of People zijn topnummers. Blood For Poppies vond ik toen ik het voor het eerst hoorde niet zo goed, maar die wordt ook steeds beter, hoe vaker je m hoort. Big Bright World is een heerlijk nummer. Ik ben zo blij dat ze terug zijn. Het is echt Garbage zoals we gewend zijn. De sfeer van de eerste twee albums zijn zeker terug, maar het is wel 2012. Het is geen kopie van die albums, maar wat is het nut daar ook van. Dit is een typisch Garbage album, ze doen waar ze goed in zijn. Goeie gitaren, fijne beats, electronica, filmische donkere geluiden en de geweldige stem en teksten van Shirley.

Wat een heerlijke plaat die klinkt alsof ze niet zijn weg geweest.
Zo lekker om weer eens een heerlijk stukje muziek te horen waar je alleen maar enthousiast van gaat worden.
Alle nummers zijn gewoon top! een echte aanrader!

Het is echt totaal anders dan wat ik ervan verwacht had. Veel mensen hadden gezegd dat het als hun 1e album klinkt. Ik was daardoor erg enthousiast, maar nu erg teleurgesteld nadat ik het heb geluisterd en erachter ben gekomen dat het totaal niet zo klinkt!
Het doet me denken aan een nieuwe Madonna album (overproduced, neppe computer stem). Shirley's stem klinkt niet meer als haarzelf en het is erg overproduced en erg poppy ipv alternatieve rock. Echt zwaar teleurstellend na zoveel jaren wachten op hun nieuwe album.