Notes From San Francisco

In 1 woorden:GRANDIOOS.verplichte kost voor elke muziekliefhebber elke bleusman elke rocker elke guitarman en vooral elke Roryfan

Een werkelijk fantastisch "lost" Rory Gallagher album. Ronkende blues die de speakers uit stoomt. Wonderbaarlijk dat deze muziek zolang op de plank heeft kunnen liggen.
Jammer voor de buren (hoewel?) maar deze cd moet! je hard afspelen. Rory to the max!! Beide cd's zijn geweldig. Kan er maar geen genoeg van krijgen!

F…ing great. En nog een keer f…ing great. Na een paar rondes Notes From San Francisco hap ik nog steeds naar adem. Wat een beukende, knallende, scheurende en geweldige dubbelcd!

Het verhaal gaat dat Jimi Hendrix ooit werd gevraagd hoe het was om de grootste gitarist ter wereld te zijn waarop hij antwoordde: 'Geen idee, vraag het Rory Gallagher!’ Ik ga me niet in de discussie mengen wie de greatest gitarist is, maar op Notes From San Francisco hoor je eens te meer wat een geweldige muzikant Gallagher was.

In november 1977 vlogen Rory Gallagher en band naar San Francisco om te werken aan een nieuw album. Elliot Mazer was de producer en herinnert zich dat de sessies gespannen waren. Gallagher was niet gelukkig met de mixen van de plaat en tegen het einde van januari 1978 breekt hij met zijn band. Het album dat zou verschijnen tussen 'Calling Card 'en' Photo Finish’ wordt uiteindelijk niet uitgebracht en blijft jaren op de plank liggen. Tot nu dus.

Notes From San Francisco is een dubbelcd. Op cd 1 staat het oorspronkelijke album, nieuw gemixt, en op cd 2 staat een live concert uit december 1979. Op beide schijfjes demonstreert Gallagher zijn fabelachtige beheersing van de gitaar. Alles is doordrenkt met een diep gevoel voor blues.

Rue The Day opent de plaat; een scheurende bluesrocker met een snijdende slide en een swingende Lou Martin op piano. Persuasion is een rechttoe rechtaan song, B Girl een gruizige rocker. Mississippi Sheiks is een trage, dreigende blues. Wheels Within Wheels en Fuel To The Fire zijn ballads met subtiel gitaarspel en een soepel rollende piano. Persoonlijk ben ik minder weg van de ballads op deze plaat: Gallagher moet knallen en zijn stem leent zich wat minder voor dit soort nummers. Cruise On Out maakt de ‘miskleun’ van de ballads meer dan goed, want damn, die song wordt de boxen uitgeramd! Gallagher en band in overdrive!

Wheels Within Wheels staat twee keer op de plaat. Hoewel beide versies niet mijn favoriet zijn, geef ik toch de voorkeur aan de alternatieve versie. Die klinkt nét iets minder gelikt en overgeproduceerd. Cut A Dash is het tweede bonusnummer en klinkt gruizig en erg funky. Out On The Tiles is het laatste bonusnummer en is een livetrack. En man, man, wat gaan Gallagher en band weer heerlijk uit de bocht. Een gierende en stomende uitvoering! Fijn eerste deel van de dubbelcd!

Met het concert op de schijf knalt er een rauwheid mijn woonkamer in die wat minder aanwezig is op de studio-opnames van cd 1. Het is een zinderend live-album opgenomen in The Old Waldorf in San Francisco in december 1979. Op het podium Rory Gallagher, Gerry McAvoy (bas) en Ted McKenna (drums). De band scheurt – ja, scheurt – door klassiekers als Bullfrog Blues, Shinkicker, Bought And Sold en I’m Leavin’ en laat geen spaan heel van het publiek. Ik kan hier een mooi verhaal schrijven wat voor een impact dit live-album heeft op de luisteraar, maar dat haalt het bij lange na niet bij de geweldige – en soms zelfs angstaanjagende – energie die over je heen gestort wordt.

F…ing great. En nog een keer f…ing great.