Omdat de natuur anders besliste

Je ontmoet de liefde van je leven en het geluk lacht je toe. Liefde wordt bekroond met een prachtige dochter en het leven is één groot feest totdat… je man verteld dat hij homo is en niet meer met jou en je dochter verder wil, maar zijn eigen leven wil leiden…
Daar sta je dan… de roze wolk van geluk en liefde is in een klap verdwenen. Een periode van vertwijfeling en rouw breekt aan..
Dit overkwam mijn dorpsgenote, Marie-Louise Klomp, en zij heeft haar gevoelens en ervaringen weggeschreven in een ontroerend boek: “omdat de natuur anders besliste…”
Een boek vol liefde, warmte en respect, maar ook een verhaal van vertwijfeling, woede, worsteling, pijn en een innerlijke strijd..
Eerlijk, open en puur geschreven. Niet om te oordelen, maar om het bespreekbaar te maken!
Soms getuigt het ook van echte liefde om elkaar los te laten en elkaar ruimte te geven om een eigen weg te gaan die leidt tot nieuw geluk. Ook al doet dit pijn en kost het heel veel tranen omdat je het zo graag anders had gezien.
Een wijze les uit dit mooie boek is: Ben eerlijk tegen jezelf en accepteer hoe je bent. Je kunt geen verantwoordelijkheid nemen voor je seksualiteit – die heb je niet zelf uitgekozen – maar wel voor hoe je die ervaart; hoe je daar mee omgaat en welke keuzes je hierin maakt.
Weet in ieder geval wat wijlen Pater van Kilsdonk sj ooit zei: “homoseksualiteit is een vondst van de Schepper”. En onze wereld heeft die veelkleurigheid van mensen nodig!

Als een donderslag bij heldere hemel werd de schrijfster tijdens haar huwelijk geconfronteerd met de homoseksualiteit van haar man. Zij is erin geslaagd om deze lastige thematiek op een toegankelijke wijze te beschrijven. Met vlotte pen beschrijft ze met hoeveel pijn en het verdriet het beëindigen van haar huwelijk gepaard is gegaan en wat voor impact dit heeft gehad op álle betrokkenen. Een aanrader.

Eerlijk verhaal, waarin je toch wel schrikt van de heftige impact, van de woorden "ik ben homo", op een jong gezin. Emotioneel en financieel zware tijden, vooral voor moeder en dochter. Goed beschreven. Mooi om te lezen, dat een nieuwe liefde weer volop geluk brengt en in staat is de scherpe kantjes van het verleden af te halen.

Klein minpuntje is de beschrijving van de intimiteit in de relaties. Altijd moeilijk om goed te verwoorden en dan nog blijft het natuurlijk een kwestie van smaak.

De vertelperspectief is 3e persoon. In een makkelijke leesstijl lezen we een verhaal over "ik". Deze heeft in het begin geen naam. Ze vertelt haar relaas over Joost. Hoe haar tijd met Joost begon en ook weer eindigde. Er is niet veel diepgang aanwezig. Personages en omgeving worden minimaal uitgediept. De focus blijft gericht op Joost en de "ik". De dialogen geven de diepgang aan dit verhaal. De terugblik aan hoe ze Joost heeft ontmoet zorgen voor meer duidelijkheid. Thema's als liefde, pijn en verdriet passeren de revue. De schrijfstijl is heel prettig.

Naarmate het verhaal vordert, zijn sommige zaken niet altijd geloofwaardig of komen zo over. Joost vertelt wat er op zijn hart ligt. Zijn vrouw reageert nogal mat en gelaten. Iemand anders zou misschien gelijk superboos geworden zijn. Of anders. De innerlijke strijd van de echtgenote van Joost, die Wies blijkt te heten, wordt goed verwoord. Ze kan niet alles moet iedereen delen en is daardoor best eenzaam. Het is jammer dat ze dat niet doet, het delen of bespreken. Je gaat bijna als lezer tegen haar aan praten, om haar te troosten. Of om te zeggen "kom op, denk ook aan jezelf!". Daarnaast heeft Wies veel twijfels over de beslissingen die genomen moeten worden. Want ze wil niemand pijn doen. Als lezer blijf je met vragen zitten: Maar Joost dan? Denk je als lezer? Mag die dat dan wel? En waarom is Joost steeds terug?

Conclusie

Het boek van Marie-Louise Klomp is een bijzonder verhaal. Als lezer moet je er wel even in komen. Het is in een soort dagboek-stijl geschreven. Er is niet veel diepgang, waardoor je niet direct veel binding krijgt met de hoofdpersoon "ik" die in het begin geen naam heeft. Dat gaat beter als het verhaal eenmaal op dreef is. De focus ligt op de relatie tussen Joost en Wies. Wat er daarbuiten gebeurt is secundair. Naarmate het verhaal vordert, krijgt het meer kracht. De emoties en gevoelens van de personages worden goed beschreven. Het is een mooi waargebeurd verhaal.

Waardering 3 dikke Birdy-Sterren.

Er is één genre waar ik slechts zelden een boek uit kies. Niet omdat ik het genre niet kan waarderen, maar omdat ik er zelden echt plezier aan beleef. Waargebeurde verhalen kruipen vaak diep in mijn huid en in plaats van even de realiteit te vergeten, zit je er middenin. Toch is het belangrijk om af en toe die stap buiten je comfortzone te zetten. Er zijn namelijk verhalen die gelezen MOETEN worden. Omdat ze zo menselijk, rakend en echt zijn. En omdat ze iedereen kunnen overkomen.

Marie-Louise vertelt haar verhaal vanuit het standpunt van een personage, maar het is wel gebaseerd op haar eigen levensloop. Ze heeft een gelukkig leven, is getrouwd en samen hebben zij en haar man een prachtig dochtertje. Maar haar wereld stort in wanneer haar man een schokkende bekentenis doet:
“Ik vind dit heel moeilijk om te zeggen, want ik heb toch echt veel om je gegeven, maar het gaat echt niet meer. Daarvoor is er met mij teveel gebeurd. Ik hoor echt in dat andere wereldje thuis, dat weet ik nu zeker. En daar maak jij geen deel meer van uit.”
Uit het niets wordt ze geconfronteerd met het feit dat haar man op mannen valt en dat haar huwelijk op de klippen loopt. Het maakt haar vanbinnen kapot, maar ze heeft geen tijd om verdrietig te zijn want haar acht maanden oude dochtertje verdient het om op te groeien in een warm nest, desnoods met slechts één ouder.

Als recensent heb ik hier weinig aan toe te voegen. Het verhaal is hard, maar o zo eerlijk en menselijk. Uiteraard zijn er hier en daar opmerkingen te maken over zinnen die beter anders zouden worden geformuleerd of passages die misschien overbodig zijn, maar dat verschuift allemaal naar de achtergrond tijdens het lezen van dat verhaal. Waar het hoofdpersonage (en de auteur) mee te maken heeft gekregen, wens je niemand toe. Maar ook voor de echtgenoot is dit een harde realiteit want een plekje vinden in die andere wereld is niet zo rooskleurig als het lijkt.

Dat de auteur zelf door een nachtmerrie is gegaan, is een zekerheid, maar dat ze de kracht heeft om het zo sterk neer te schrijven en de emoties zo voelbaar te maken, is onbeschrijflijk knap. Ik heb meegelachen en meegehuild, tranen waren zonder twijfel aanwezig. Maar toch voelde ik steeds een sprankeltje hoop, de glimlach van dochterlief en de vechtlust om door te gaan. Die combinatie tussen persoonlijke drama’s en hoop maken van dit boek een parel dat je in één ruk uitleest.

Als je besluit om slechts één enkel boek te lezen dat gebaseerd is op waargebeurde feiten, laat het dan alsjeblieft dit zijn.