Onweersbui van hoop ~just a girl trying to grow her wings

Na het lezen van het eerste gedicht, heb ik Onweersbui van hoop in één ruk uitgelezen.
Wat heb ik een respect voor Jacintha voor het uitbrengen van haar gedichten. Zo persoonlijk en met veel gevoel omschreven. Bij sommige gedichten rollen de tranen over mijn wangen en meerdere keren voelde ik de behoefte om Jacintha een dikke knuffel te geven. Haar talent is enorm, hopelijk mag ze nog veel gedichtenbundels uitbrengen.

Ondanks dat de afgelopen jaren minder taboe heerst op mentale problematiek, vind ik Onweersbui van hoop een must read voor mensen die meer willen leren of mensen die in hun kennissenkring iemand kennen die kampt met mentale problemen.

Voor Jacintha zelf niks meer dan lof, haar talent voor schrijven is enorm aanwezig en haar lef om zulke persoonlijke teksten met de wereld te delen verdient niks meer dan respect.

Jacintha, ik hoop dat het snel beter met je gaat. Dikke knuffel, je bent het waard om gezien te worden!

Een bundel met prachtige aangrijpende gedichten en rake illustraties. Het boek neemt je mee in de wereld van de auteur, met alle pijn en sprankeltjes hoop. Herkenbaar voor mensen die zelf ernstige psychische problemen ervaren en inzichtgevend voor de mensen om hen heen.

En dat is wat dit prachtige bundel met je doet. Je raken, je confronteren, je uitnodigen, je laten voelen. Een glimp uit het leven van deze parel. Gelezen met trots en met een traan.

En met twee handen heeft deze parel de deksel van de schelp weer even op een kier gezet.

Onweersbui van Hoop

De titel onweersbui van hoop sluit goed aan op het gedichtenbundel. De kwetsbare gedichten sluiten aan op onweersbui en de krachtige op hoop. Jacintha beschrijft dat ze soms in het diepste van haar brein vast zit. Ze heeft zichzelf beloofd dat dan wanneer ze het spoor weer terugvind altijd in ieder geval een gedicht onderweg terug schrijft. Zij doet dit op een korte, krachtige en rake manier.

Er komen vele thema's in de bundel naar voren. Denk hierbij aan: angsten onder ogen zien, zoekend naar onvoorwaardelijke liefde, herstellen en terugvallen eetstoornis, depressie meenemen op uitstapje, masker dragen met een glimlach en kleren aan, zelfhaat, sprankje hoop proberen te houden (ondanks hoe zwaar het leven kan voelen), Otis (hulphond ) geeft haar vrijgevige, onvoorwaardelijke steun en liefde. Hij is uniek en onvervangbaar.

Jacintha geschrijf in haar boek het volgende over Poëzie:
'Als poëzie een huis was waar de vlammen uit komen dan zou ik er meteen terug inrennen om elk woord veilig te stellen zodat ik ze kan doorgeven aan jou want woorden zouden moeten helen. Niet branden'.

Jacintha eindigt haar boekje met het leven wat zij verlangd!
Verlangend naar een leven met eigen plekje! gedecodeerd met foto's die leuke herinneringen weerspiegelen zachte kussens, geurkassen, planken vol poëzie, reisplannen, naar de lucht kijken, de zon op haar gezicht voelen, goed voor zichzelf zorgen, ontbijten, lunchen, tijd hebben voor hobby's, lieve vrienden om zich heen en de wereld ontdekken en 'gewoon' leven!!!

Het is je van harte gegund Jacintha. Met jou doorzettingsvermogen, reflectievermogen, hulphond Otis, mensen om je heen en hulpverlening ga je zeker je dromen waar maken :) Believe and hope :)!

Een gedichten bundel vol persoonlijke gevoelens waarin ik mij heb gevonden, en waarin hoop voor de toekomst wordt uit gesproken. Bedankt lieve Jachinta.