Orchestre National De France, Marin Alsop - Robin: Time Circles, Orchestral & Chamber Music (CD)

In het werk van Jean-Baptiste Robin overheerst een thema waaraan dit album zijn naam ontleent (Time Circles) en dat alleen kan worden vertaald in de taal van de klanken: dat van de tijd die onverbiddelijk voortschrijdt en de wezens en dingen op zijn pad geleidelijk verandert, op weg naar de dood en de vergetelheid. Deze opname richt zich op Robin's meer recente werk. (2012-2020).
De titel van het eerste stuk, Crop Circles (2012), verwijst naar de door de mens gemaakte, symmetrische, geometrische vormen die in graanvelden te vinden zijn. De langzame inleiding onthult twee motieven: het eerste is gebaseerd op een symmetrische modus met een wervelende melodie, die de geometrische ontwerpen van de graancirkels in kwestie symboliseert; het tweede introduceert het menselijke element in deze halfnatuurlijke, halfkunstmatige wereld. In het Allegro wordt 'het aanvankelijke wervelen een wervelwind' (J.-B. Robin), waarna in het langzame middendeel het tweede thema verschijnt op de soloviool, dat de mens in het centrum van de natuur oproept (het oog van de storm of het centrum van de cirkel...). #Tictac (2019) was een opdracht van de communauté de communes van Versailles Grand-Parc. Deze sonatine in vijf bewegingen varieert de tempi, ritmes en melodieën, maar is overal gebaseerd op de niet aflatende beweging van een slinger. De eerste tiktak introduceert het dominante motief, waarmee het proces van metamorfose begint dat zich in de loop van de delen ontwikkelt.
Naar het voorbeeld van Crop Circles brengt Zénith (2020) de mens en het verstrijken van de tijd samen door middel van twee naast elkaar liggende of overlappende thema's. Een eerste deel introduceert de pizzicato tiktak van de tijd, later verschijnt het menselijke thema alleen en stijgt naar een intense lyriek. Een korte coda op de tiktak: de strijd tussen mens en tijd eindigt onvermijdelijk in de overwinning van de laatste.
In de drie Poèmes de l'aube et de la nuit (Gedichten van de dageraad en de nacht) wordt het thema van het verstrijken van de tijd in een nachtelijke setting geplaatst, waarbij het ontvouwen van de nacht steeds langzamer wordt waargenomen dan de dag. Er zijn dan ook geen snelle bewegingen in deze drie gedichten, maar afwisselend recitatieven en lyrische passages. De A-B-A' structuur van de eerste twee gedichten maakt plaats voor een doorgecomponeerde structuur in het derde, dat het stuk afsluit met een pianopostlude. Trois Nuits, dat in 2014 in opdracht werd geschreven, omvat drie delen en is een eerbetoon aan de Franse componist Dutilleux. Van het choreografische eerste deel tot het terugkerende lament-achtige thema, leidt de uiteindelijke verhoging van het tempo het werk naar zijn helse conclusie.
Een groot deel van La lame des heures (2019) wordt onderbroken door de symbolische tiktak: 'Donker, ondeugend, slecht gehumeurd, heroïsch, de tiktak neemt verschillende karakters aan en verschijnt geleidelijk als een mes dat verwondt, littekens achterlaat, dat nooit ophoudt (J.-B. Robin). De bijna constante dramatische spanning van het stuk doet denken aan Graancirkels, en het laatste deel culmineert in het slaan van vierentwintig dissonante akkoorden, die de onverbiddelijke cyclus van de uren symboliseren.