Parijs - Roubaix en de buizerd van Frasselt

De schrijver, Marcel Rijs, schrijft inspirerend over het wielrennen. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen en was geboeid van begin tot eind. Misschien niet direct wat verwacht wordt van een vrouw die eigenlijk niet specifiek iets met wielrennen heeft.... Je wordt meegezogen in het fanatisme en het 'bloed, zweet en tranen' van dit verhaal. Een aanrader!

Van het begin tot het einde werd ik meegenomen in het verhaal van de fanatieke liefhebber van de wielersport op weg naar Parijs-Roubaix.
Als Limburgse was het een feest van herkenning om de plekjes uit mijn jeugd zo treffend terug te vinden in dit boek.
Het verhaal gaat uiteraard over wielrennen, maar ook over vriendschap en karakter. Als niet-wielrenner was de liefde voor deze sport niet nodig om daar van te genieten!

We komen allemaal aan de beurt, maar een enkeling streeft ernaar steeds zelf met de kop in de wind te zitten. Een enkeling schuwt het zware beulswerk niet, maar geniet van de eigen benen die op knappen staan. Dat lees en voel je als je met Rijs samen door dit boek fietst. Hoewel er ook volop tijd is om te beschouwen, het leven te wegen en te genieten van al het moois dat aan je voorbijtrekt, vriendschap incluis. Ik had nooit verwacht dat ook mijn vrouw het boek in een weekje treinen had verslonden. Zij getroffen door de liefde voor, de rauwheid van en de obsessie.

Al na de eerste bladzij is het duidelijk dat dit een prachtig verhaal gaat worden. Een verhaal bovendien dat leest als een ouderwets jongensboek: vol vaart, humor en heroïek. Maar het is meer dan dat, want hoewel het over wielrennen gaat gaat het ook over heel andere dingen. Vriendschap bijvoorbeeld. Ongemerkt verpakt in filosofische pareltjes van zinnen. Het boek is ook voor niet-wielrenners prima te verteren, je wordt ongemerkt enthousiast over de sport.
Het bijzondere is dat je je tijdens het lezen regelmatig voelt alsof je bij de schrijver op zijn fietsstang zit: bij zijn afzien op de kasseien voel jij de pijn in je achterste en je handen. En wanneer de schrijver zijn triomf behaalt, dan ga je bijna denken dat je Parijs-Roubaix zelf ook ooit nog eens moet gaan fietsen. Bijna he...

Hoe dan ook: ik kijk vanaf nu met andere ogen naar de Hel van het Noorden, dat is zeker.

Omdat ikzelf een drukkers achtergrond heb, kijk je tòch met andere ogen naar zo'n boek, je kijkt naar het boek en ruikt aan het boek, je waaiert het onder je neus en ruikt de geur van inkt en papier, het geeft je een soort van dejavu, met mijn vroegere vak. De prachtige omslag voorspelt een zomerse, spannende kijk op de kasseien van Parijs-Roubaix en de Buizerd komt als het ware, met uitgestrekte klauwen mijn kamer binnenvliegen met mij als prooi, dat belooft wat!!
Nou... het boek heeft me verrast in de meest positieve zin, ik ben zelf een liefhebber van detectives en thrillers, maar toen ik eraan was begonnen, liet het me niet meer los, ik heb het boek in twee keer uitgelezen, 's avonds een deel en de morgen erop de rest. Aangezien ik een verwoed amateur wielrenner ben, waren er natuurlijk veel raakvlakken met de mooie wielersport, maar ook de vriendschap van "De Lange" met zijn vrienden raakte me en de avonturen die zij samen beleefden, maakte mij, als ware ik een een van zijn vrienden. De verhalen die vertellen over de passie en de drive van "De Lange" zogen me als het ware het boek in en ook de droom over de Eerste Wereldoorlog, wordt beschreven alsof je er bij bent, alsof je de kruitdamp ruikt, huiveringwekkend mooi. Een geweldig eerste boek van een auteur, waarvan je meerdere titels verwacht, alvorens hij met dit boek uitkomt. Ik ben zeer benieuwd naar zijn tweede boek en teken bij deze alvast in voor een exemplaar.
Overigens is mijn vrouw ook begonnen met lezen en is met het derde hoofdstuk bezig, #dusisookspeciaalvoorvrouwen!

Zoals de meeste mensen al aangegeven hebben is dit een leuk boek, je beleeft het boek ook als of je in het wiel zit van de schrijver. Het geeft ook mooi aan waarom juist fietsen zo mooi is en zo verslavend is.