Piepkleine muis

Janis wordt op 16-jarige leeftijd op slag beroemd met het
zeker voor die tijd ('66) controversiële nummer Society's Child, waarin ze de moeilijkheden
bezingt die zich kunnen voordoen als een blank meisje en een zwarte jongen op elkaar verliefd
worden. Ze heeft zich van jongs af intensief met muziek beziggehouden en lijkt wat 'wijzer' dan
haar leeftijdgenoten, niet in het minst doordat de familie Ian in vijftien jaar maar liefst dertien keer
verhuist. Ten tijde van haar debuut als 'singer/songwriter' wordt ze in bescherming genomen
door de klassieke componist/dirigent Leonard Bernstein, maar deze kan niet verhinderen dat ze
toch door de grote druk van een bliksemcarrière artistiek te gronde gaat. Ze maakt elpees voor het
Verve-label, Janis Ian, For All The Seasons Of Your Mind en The Secret Life Of J. Eddy Fink: platen
als waterhoofdjes met opgeblazen arrangementen en teksten die de tand des tijds niet doorstaan.
Tijdens een vredesmars ontmoet de Newyorkse zangeres een zekere Peter, met wie ze trouwt.
Janis trekt zich terug tot '71, wanneer ze - inmiddels gescheiden - met een nieuwe plaat, Present
Company, probeert terug te komen. Ze blijkt er nog niet rijp voor; het materiaal is nog te
onvolwassen. Pas in '74 komt ze met een elpee, Stars, waarop haar in aanleg zo ruim aanwezige
talent 'explodeert'. Het pièce de résistance is het titelnummer, waarin Janis op haar loopbaan
terugblikt en op trefzekere wijze haar plankenkoorts beschrijft. De critici zijn vol lof over dit
muzikaal evenwichtige werkstuk, lans songs worden door anderen 'gecoverd'. De commerciële
doorbraak komt met Between The Lines; het nummer At Seventeen wordt een hit. De
hoofdpersoon in lans autobiografische teksten is veelal eenzaam. De nummers waarin ze niet de
rol van muurbloempje of lelijk eendje vervult, vallen op door een bijna overdreven uitbundigheid.
Dat in kaart brengen van haar 'ups and downs' heeft een uitwerking die ook kenmerkend is voor
het oeuvre van Joni Mitchell en Joan Armatrading. Ian, die zelf bekwaam piano en gitaar speelt en
over een heldere, technisch perfecte zangstem beschikt, formeert een vaste band met Claire Bay
als tweede zangeres en enkele uitgelezen muzikanten, die haar tevens terzijde staan op
Aftertones. Haar reputatie als waardig vertolker van songs vol relatieproblemen blijft onaangetast,
hoewel ze zichzelf in Miracle Row, Janis Ian en Night Rains dreigt te herhalen. Ze trouwt met een
Portugese kunstschilder, lijkt iets extraverter, en wordt, met name in Nederland, ongemeen
populair. Uitverkochte concerten met een vernieuwde technisch minder onderlegde, eigen groep,
een hoge plaatverkoop van met name My Favourites en projecten met onder meer Conny
Vandenbos zijn het resultaat.

Bron: OOR Popencyclopedie