Politiekunde 57 - Interventies in de opsporing impulsen in kwaliteit en effectiviteit van het opsporingsproces

De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie &
Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van de Politieacademie.
Politie & Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste
wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid,
de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting
van onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding.
Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen,
modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn
voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht
in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van
Politie & Wetenschap.
De politie besteedt veel aandacht aan het verbeteren van haar primaire processen,
waarbij vooral wordt gekeken naar de structuur of het proces om een verbetering
door te voeren. Hierbij spelen overtuigingen van wat goed is vaak een
belangrijkere rol dan onderbouwde feiten. De leiding heeft bijvoorbeeld de
overtuiging dat centralisatie van een functionaliteit of het toevoegen van een
processtap zal bijdragen aan de prestaties van de organisatie. Het ontbreekt dan
aan inzicht in de afhankelijkheden met andere factoren en een goede onderbouwing
van de te verwachten effecten op het primaire proces. Er is daarom
behoefte aan meer inzicht in de effecten van bepaalde veranderingen.
In deze studie onderzoeken de auteurs drie veelbelovende interventies op hun
effecten op de kwaliteit en effectiviteit van het opsporingsproces, te weten:
1. het verbeteren van het aangifteproces;
2. het verbeteren van het screenen en prioriteren;
3. het vergroten van de opsporingscapaciteit.
Iedere veelbelovende interventie is in een ander district geoperationaliseerd en
geïmplementeerd. De auteurs beschrijven de mate waarin de interventies daadwerkelijk
zijn geïmplementeerd, waarbij de lezer een mooie inkijk krijgt in de
dynamiek waar een implementatie toe leidt en in wat een goede implementatie
soms zo lastig maakt. Daarnaast wordt uitgebreid ingegaan op de effecten
van de interventies op de kwaliteit en effectiviteit van het opsporingsproces;
dit wordt vanuit verschillende perspectieven belicht.
Het boek sluit af met een kritische beschouwing, waarin de complexiteit
wordt blootgelegd om de kwaliteit en effectiviteit van het opsporingsproces te
verbeteren en enkele steeds terugkerende patronen worden benoemd. Daarbij
worden de lezer bruikbare inzichten geboden om wel, rekening houdend met
de weerbarstigheid, tot daadwerkelijke verbeteringen in het primaire (opsporings)
proces te komen.