Politiewetenschap - Overbelast?

De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie &
Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van het Kennisnetwerk van de Politieacademie.
Politie en Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste
wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid,
de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting van
onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding.
Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen,
modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn
voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht
in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van
Politie en Wetenschap.
De administratieve belasting van politiemensen is al jaren een bron van klachten.
De veelheid aan formulieren die moet worden ingevuld, zou agenten onnodig
lang achter het bureau houden, wat ten koste zou gaan van 'blauw op
straat'. Uit een eerste, globale inventarisatie in 2006 bleek dat veel klachten
voortkomen uit de afhandeling van jeugdzaken.
In deze verdiepende studie, die in drie regiokorpsen is uitgevoerd, is de feitelijke
administratieve belasting die samenhangt met de afhandeling in en door
wijkteams van jeugdzaken in kaart gebracht en getoetst aan criteria van efficiëntie
en zinvolheid. Met als opmerkelijke uitkomst dat die lasten objectief
beschouwd aanzienlijk lager liggen dan de klachten deden vermoeden. De gevoelsmatige
belasting evenwel ligt aanzienlijk hoger, deels als gevolg van ingewikkelde
regelgeving en procedures rond het invullen van formulieren. Voorgeschreven
protocollen voor overlegmomenten met jeugdzorg en dergelijke
werken vertragend en met name onervaren agenten hebben moeite met de gebrekkige
software waarmee formulieren moeten worden ingevuld en doorgeleid.
Specialisten, zoals jeugdcoördinatoren en taakaccenthouders, hebben daar
minder moeite mee, maar zij koesteren nogal eens een bredere taakopvatting,
waardoor ze meer werk op de schouders nemen.
De auteurs concluderen dat er geen grond is voor twijfel aan het nut van de
administratieve taken met betrekking tot jeugdzaken, maar dat er wel aanknopingspunten
zijn voor efficiëntieverbetering. Die worden gevonden in verschillen
tussen de korpsen in de feitelijke belasting en in suggesties die jeugdagenten
deden in de gesprekken die in het kader van dit onderzoek zijn gevoerd.
In het rapport wordt daarvan een overzicht gegeven.