Soundcarriers - Wilds (CD)

'We hebben de dingen altijd op onze eigen manier gedaan en zonder druk van buitenaf,' zegt Paul Isherwood van The Soundcarriers. 'Op deze manier muziek maken houdt de dingen fris, je verliest altijd iets en wint iets terwijl je bezig bent, maar ik zie het als gewoon een nieuw hoofdstuk.'

Er zijn vele hoofdstukken geweest in het leven van de band tot nu toe en elk hoofdstuk wordt gedefinieerd door de unieke benadering en stijl van de groep. Sinds de oprichting in 2007 heeft de band - bestaande uit Isherwood, Adam Cann, Dorian Conway en Leonore Wheatley - drie albums uitgebracht die hen positioneren als een aparte en unieke kracht in de Britse muziek. Wars van rages en trends die komen en gaan, hebben ze zich in plaats daarvan gericht op het aanscherpen van hun eigen sonische wereld die glijdt tussen woozy psychedelia, meeslepende grooves, subtiele pop en rijke, omhullende soundscapes. Ze hebben consequent bewogen in hun eigen tempo en op hun eigen voorwaarden en op hun vierde album, Wilds, keren ze terug na zeven jaar sinds hun laatste. 'De sessies begonnen in een huisje in de wildernis, dus er is een letterlijke betekenis,' zegt Isherwood over de titel. 'Maar figuurlijk zijn we de laatste jaren behoorlijk in het wild geweest voor zover het veel mensen betreft.'

De opnames werden gespreid over een paar verschillende locaties, van cottages tot basisscholen, voordat ze eindigden in een kunstgalerie. 'Het mooie van het opnemen in andere studio's is dat je de tijd hebt om onverwachte dingen te laten gebeuren,' zegt Isherwood. 'Daardoor blijf je terugkomen voor meer.' Als gevolg van het tijdsbestek van het album, is het er een die veel is veranderd en gegroeid door de jaren heen. 'De plaat is door veel fases gegaan,' zegt Isherwood. 'Het is bijna cirkelvormig geweest. In het begin wilden we een album maken met kortere, bondige tracks en daarna zijn we op een zijspoor beland van meer space ambient-ideeën, dus op een bepaalde manier is het album een soort synthese van de twee fasen, waarbij we veel van de thema's en invloeden van de eerste drie hebben voortgezet, maar met een meer gerichte aanpak.'

Het openingsnummer 'Waves' springt uit de poort met een aanstekelijke hook gekust door een vleugje Franse pop voordat het een duivels catchy refrein induikt en uitmondt in een mini prog-achtige fluit breakdown. Het zet de toon voor een album dat rijk is aan avontuur en onvoorspelbaarheid en dat experiment en toegankelijkheid in evenwicht weet te houden. at The Time' is bijna onverbiddelijk in zijn slijpende lading, en slaagt erin om een groove te creëren die tegelijkertijd kraakt en pulseert. Wilds' is een prachtig zwevend stuk muziek dat voorbij huppelt met een stotende bas terwijl Wheatley's vocalen op magische wijze melodie en textuur laten samensmelten. Het afsluitende 'Happens Too Soon' komt zachtjes tot leven met een bijna pastorale folkloristische sfeer, terwijl het langzaam opbouwt naar wervelende psycho-pop rijk aan textuur voordat het een opzwepend crescendo bereikt. 'Ik heb het gevoel dat dit album veel van onze invloeden samenvat,' zegt Isherwood. 'Er is een sterke folk-invloed in de zin van het eigenlijke songschrijven, maar muzikaal wilden we nummers maken die waren als die zeldzame rariteiten die je vindt op een bizarre liefdadigheidswinkel plaat. Een verzameling van 'one offs' die een moment vastleggen in plaats van te proberen een hitsong te maken.'

Dit gevoel dat het een album van unieke nummers is, is duidelijk zichtbaar in het geheel, maar het behoudt ook een natuurlijke flow en samenhang. Dit is iets dat voortkomt uit de aanpak van de band bij het schrijven van de nummers voor de plaat. 'Veel van de nummers begonnen met een gevoel of groove,' zegt Isherwood. 'Daarna bouwden we het uit tot een meer beknopt gearrangeerd stuk. We waren ons ervan bewust dat we niet wilden dat de opname te gepolijst zou klinken, dus hoewel veel van de nummers heel nauwgezet waren in hoe ze evolueerden, wilden we dat de eigenlijke opname vrij rauw zou zijn en niet afhankelijk van het opknippen van dingen of het overdreven bewerken van dingen. We wilden dat het natuurlijk klonk in plaats van perfect.'