Tendres Cousines

Ik heb de vorige reviews gelezen en echt mensen, doe niet zo serieus. Neem deze film gewoon met een korreltje zout en geniet ervan, ik heb er enkele keren hartelijk om kunnen lachen en dat er mooie vrouwen in meespelen is mooi meegenomen. De acteerprestaties zijn niet van het hoogste niveau maar ook zeker niet slecht. Voor mij was dit zeker geen miskoop, integendeel, ik heb ervan genoten.

David Hamilton was in de jaren '70 en '80 een gevierd fotograaf en filmmaker. Met een uitstekend oog voor prachtige modellen. Zijn soft focus stijl leverde hem veel succes op met zijn fotoboeken en films. De verhaaltjes van zijn films hadden weinig om het lijf. Zijn doorbraak kwam met de film Bilitis, waarvan ook de soundtrack van Francis Lai een groot succes werd. In totaal maakte David Hamilton vijf speelfilms, Tendres Cousins was de derde en de eerste gebaseerd op een roman (van Pascal Lainé).
Het was de eerste film waarin een jongen (de toen 13 jarige Thierry Tevini) de hoofdrol speelde.
Hoofdrolspeelster Anja Schüte verklaarde in een interview uit 2010 nooit spijt te hebben gehad dat ze als 15 jarige in deze film speelde ("de film op zich was helemaal niet schandelijk, maar de pers heeft deze schandelijk gemaakt").

Naar de gelijknamige roman van Pascal Lain, die tevens het scenario schreef voor deze productie van Vera Belmont en Linda Gutenberg, die aandoet als een oppervlakkig zomerprentenboek, zonder enige vorm van diepgang. Geregisseerd door de vooral als fotograaf bekend staande David Hamilton en op hoogst overdreven toon omschreven als een "erotisch meesterwerk". Vergeet het maar, want het geheel is verre van prikkelend. Eigenlijk maar goed ook gezien de jeugdige leeftijd van hoofdrolspeler Thierry Tevini (in zijn enige film) in de rol van de piepjonge casanova. De "erotische scénes" zijn hierdoor behoorlijk gekuisd, met als positief resultaat dat het geheel op geen enkel moment aanstootgevend wordt. Verder in de cast ondermeer nog Anja Schüte, Valerie Dumas, Jean-Yves Chatelais, Macha Meril, Pierre Vernier en Pierre Chantepie. Opvallendste en hierdoor ook beste vertolkingen zijn voor Hannes Kaetner als de voor de nazi's gevluchte professor Schöberg, die er zijn levenswerk van heeft gemaakt om menselijke zielen te vangen, en Jean-Pierre Rambal als de grappige postbode. De fotografie was in handen van Bernard Daillencourt, waarbij gebruik werd gemaakt van de soft-focus techniek, zo bekend van het fotowerk van David Hamilton. Het resultaat is een dromerig beeld, dat het zwoele zomergevoel nog eens extra onderstreept. Onopvallende muzikale score van componiste Karin Trouw. Wellicht alleen geschikt voor liefhebbers van het werk van David Hamilton, want filmisch heeft deze productie weinig te bieden, waardoor het overbekende gezegde "schoenmaker blijf bij je leest" hier dan ook prima van toepassing is!