The Best of Fleetwood Mac (Songbook) Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Van oorsprong Britse groep die evolueert van in Europa
succesvolle bluesband tot vrijwel letterlijk veramerikaniseerd AOR-instituut van wereldfaam.
Tijdens haar bestaan verkoopt de band maar liefst zeventig miljoen albums. Fleetwood Mac wordt
in juli '67 te Londen opgericht door ex-Bluesbreakers Peter Green (gitaar) en Mick Fleetwood
(drums), 'to be the best blues band around'. Ze trekken daartoe Bluesbreakers-bassist John
McVie en zanger/slidegitarist Jeremy Spencer (ex-Levi Set) aan. De groep breekt met Fleetwood
Mac vrijwel direct door. Op deze plaat staat, evenals op Mr. Wonderful, hoofdzakelijk 'witte
blues'. In '68 komt de dan achttienjarige Danny Kirwan als derde gitarist bij Fleetwood Mac,
waarna de band steeds minder blues-georiënteerde muziek zal maken. Blues Jam At Chess bestaat
uit opnamen die de groep in Chicago heeft gemaakt met zwarte musici als Willie Dixon en Otis
Spann en is de laatste echte bluesplaat van de groep. Need Your Love So Bad is Macs eerste hit van
een hele rits. Nummers als Albatross, Man Of The World, Oh Well en The Green Manalishi worden
klassiekers. Then Play On is ongetwijfeld het sterkste album van die line-up, maar daarna stapt
Peter Green om religieuze redenen op. Op Kiln House staat Jeremy Spencer in de schijnwerpers.
Maar na deze plaat, die voor het grootste gedeelte bestaat uit R&R-getint materiaal,
verlaat ook hij de groep, die dan inmiddels is uitgebreid met ex Chicken Shack-toetseniste
Christine McVie - Johns vrouw en onder haar meisjesnaam Christine Perfect al in een gastrol
aanwezig op Mr. Wonderful en Kiln House. Spencer stapt zonder aankondiging op tijdens
Fleetwood Macs zesde Amerikaanse tournee. Green is zijn tijdelijke vervanger, de Amerikaan Bob
Welch zijn permanente. In '72 vertrekt Kirwan en verschijnen gitarist Bob Weston (ex-Long John
Baldry) en zanger Dave Walker (ex-Savoy Brown). Hun aanwezigheid is van korte duur en kan niet
verhinderen dat Penguin en Mystery To Me als slappe albums afgedaan worden. Een privé-oorlog
tussen Weston en Fleetwood loopt uit op een zakelijk conflict waardoor Fleetwood Mac een jaar
niet kan optreden. Herfst '74 komt het sterke Heroes Are Hard To Find uit. De muziek die de groep
nu maakt heeft niets meer van de oude Fleetwood Mac en klinkt puur Amerikaans. Kerstmis '74
verlaat Welch de groep om het powertrio Paris op te richten en later een niet onsuccesvolle
solocarrière te beginnen. Zijn vervangers zijn gitarist/zanger Lindsey Buckingham en vocaliste
Stevie Nicks, die als het duo Buckingham Nicks Buckingham Nicks hebben gemaakt. Deze
oorspronkelijke flop is in '77 als re-release uiterst succesvol. In '75 maakt Fleetwood Mac in de
nieuwe bezetting namelijk Fleetwood Mac, waarmee de groep eindelijk en ook meteen gigantisch
doorbreekt in de Verenigde Staten. Het album is vrijwel direct platina. Succesvol zijn ook de
hitsingles Over My Head, Say You Love Me en Rhiannon. Met dit laatste, door Stevie Nicks
geschreven nummer belandt de groep ook na lange tijd weer eens in de Nederlandse hitparade.
Met Rumours en daarvan afkomstige hitsingles als Go Your Own Way, Don't Stop en Dreams weet
de groep ten slotte definitief tot de supersterstatus door te dringen, ook in Europa. Een van de
belangrijkste oorzaken van dit plotselinge succes is zeker het voor het eerst sinds de dagen van
Peter Green en Jeremy Spencer weer continu hoogstaande peil van de composities. Christine
McVie, Buckingham en Nicks zijn de belangrijkste songwriters. De eerste twee zorgen voor het
swingende materiaal, terwijl Nicks het mystieke element inbrengt. Fleetwood Mac is nu dus een
absolute top-act; Rumours is wereldwijd goed voor een afzet van 25 miljoen exemplaren, en de
plaat is daarmee lange tijd (tot de komst van Michael Jacksons Thriller) het best verkochte album
uit de pophistorie. Tusk is een monumentale dubbelelpee, waarvan het titelnummer met
Romeinse marching band en Sara het ook zeer goed op single doen. In '79 en '80 wordt een
uitgebreide wereldtournee gemaakt, waarvan de dubbelaar Live een registratie is. Mirage lijkt qua
opzet erg veel op Rumours, maar haalt niet dezelfde gigantische verkopen. De groepsleden, die al
sinds de stuk gelopen relaties van zowel John en Christine als Buckingham en Nicks - nota bene in
de voorbereidingsfase van Rumours - met elkaar op gespannen voet leven, lijkt het dan ook het
goede moment voor een adempauze. Een jaar eerder verschijnen al de eerste solo-albums,
waarvan alleen Bella Donna van Stevie Nicks kwalitatief door de beugel kan en bovendien
bijzonder goed verkoopt. Nicks weet dan ook als enige van het stel een bonafide en succesvolle
solocarrière van de grond te krijgen. In '87 wordt de wereld ineens verrast met het geheel door
Buckingham geschreven en geproduceerde Tango In The Night, dat dank zij diens originele en
vernieuwende ideeën lovend ontvangen wordt door pers en publiek. Met maar liefst zes singles
blijkt Tango In The Night een van Fleetwood Macs meest succesvolle producties. In juni '88 verlaat
Buckingham de groep omdat de Fleetwoods niet verder willen op de weg zij onder leiding van
Buckingham met Tusk zijn ingeslagen. Buckinghams plaats wordt ingenomen door twee gitaristen,
Billy Burnette (eerder lid van Mick Fleetwoods Zoo en als zodanig te horen op I'M Not Me en Rick
Vito (voorheen bij o.a. Bob Seger). Nicks houdt haar solosucces vervolgens op peil met The Other
Side Of The Mirror, een nogal wisselvallige plaat, echter fraai geproduceerd door Rupert Hine. Van
het 'nieuwe' Fleetwood Mac verschijnt Behind The Mask. De cd is een slap aftreksel van Tango In
The Night en ook de verkoopcijfers blijven ver achter. Het langdurige en intensieve leven 'on the
road' wordt Nicks en Christine McVie teveel. Ze laten weten niet langer deel van Fleetwood Mac
uit te maken. De band komt opnieuw onder de aandacht als in '92 de Amerikaanse
presidentskandidaat Bill Clinton Don't Stop gebruikt voor zijn verkiezingscampagne. De band
speelt het nummer bij Clintons inauguratie. Terwijl Buckingham met Out Of The Cradle een creatief
album vol experimenten met klankkleuren en exotische ritmes maakt, die geheel in het verlengde
ligt van Tango In The Night, brengen McVie, Vito en Burnette met respectievelijk John Mcvie'S
Gotta Band, King Of Hearts en Coming Home enkele onopvallende soloplaten uit en lijkt Fleetwood
Macs creatieve bron uitgeput. Big Mick worstelt in deze periode met de gevolgen van zijn
cocaïneverslaving, opent een restaurant en schrijft een autobiografie. In '94 komt hij zijn
problemen te boven en gaat hij weer op tournee. De zoveelste bezetting bestaat dan uit
Fleetwood, McVie en Burnette, aangevuld met oud-Traffic zanger/gitarist Dave Mason, toetsenist
Steve Thomas en ex-Zoo zangeres Bekka Bramlett (dochter van het illustere duo Delaney
& Bonnie). Maar deze jongste live-formatie teert nog slechts op de vergane glorie van
een ooit zo succesvol verleden. Dit wordt op een pijnlijke manier duidelijk met Time, een kleurloze
cd zonder koers en karakter. Tot ieders verbazing staat Peter Green in '96 weer vol in de
belangstelling. Hij vormt met onder andere meesterdrummer Cozy Powell de Splinter Group. Op
het podium en op Splinter Group maakt Green weliswaar een wat onwennige indruk, maar zijn
liefde voor de blues is nog altijd springlevend. In interviews komt hij ook helderder over dan
voorheen. In '97 belandt Rumours als gevolg van het door de documentaireserie Classic Albums
gegenereerde enthousiasme weer hoog in de albumlijsten. Ondertussen worden - twintig jaar na
de release van Rumours - Buckingham, Christine McVie en Nicks uitgenodigd voor een reünie-
optreden voor de camera's van Mtv. Deze hereniging bevalt zo goed dat Buckingham en Nicks de
plannen voor hun solo-cd's opschorten en met de rest van Fleetwood Mac de MTV-opnames
bewerken tot The Dance. Deze onderhoudende herhalingsoefening, bestaande uit oud werk en
vier nieuwe nummers, komt binnen op de eerste plaats van de Amerikaanse albumlijst. Een
uitverkochte, Amerikaanse tournee garandeert de musici volgens het blad Q een inkomen van
400.000 dollar per avond. Dat zorgt er mede voor dat Mick Fleetwood, in '84 bankroet, in '98 weer
een welgesteld man is. De 'outtakes,' verzameld op de goed gedocumenteerde dubbel-CD The
Vaudeville Years Of Fleetwood Mac 1968-1970 gaan terug naar de interessante Green-periode. Uit
die tijd stamt eveneens het werk van het aardige Shrine '69. Van Green, alive & kicking,
zelf verschijnen aan het eind van de jaren negentig veel albums, al dan niet met live materiaal.
Nicks ziet in '98 een retrospectieve driedubbel-CD Enchanted verschijnen en koppelt daar een
lucratieve solo-tournee aan vast. Op het door Mick Fleetwood geproduceerde Legacy: A Tribute To
Fleetwood Mac'S Rumours brengen acts als Cranberries, Corrs en Elton John een hommage aan
een van de belangrijkste hitbands van de Verenigde Staten. Officiële erkenning krijgt Fleetwood
Mac als de groep (Green incluis) op 12 januari '98 in New York wordt opgenomen in de Hall Of
Fame. The Complete Blue Horizon Sessions 1967-1969 is een zesdelige CD-box met de albums
Fleetwood Mac, Mr. Wonderful, Blues Jam At Chess en Pious Bird Of Good Omen, outtakes,
alternatieve versies en studiogepraat. Fleetwood Mac bezorgt scheidend president Clinton
middels een optreden een afscheidscadeau. Christine McVie is niet meer van de partij op dit
afscheidsfeestje, ze wil niet meer toeren en live spelen. Zij ontbreekt daarom ook in Californië, als
Buckingham, John McVie en Fleetwood werken aan een nieuwe cd van Fleetwood Mac. Nicks laat
het ook afweten, zij het tijdelijk, want zij is in die tijd op tournee om Trouble In Shangri-La te
promoten. Aan dit pseudo comeback-album werken Sheryl Crow, Macy Gray en Sarah McLachlan
mee en dat pakt goed uit. Camper van Beethoven brengt in '03 eindelijk zijn in '86 opgenomen en
met een indie-knipoog gemaakte Tusk uit. Voor de sterke comebackplaat Say You Will steunt
Fleetwood Mac in compositorisch opzicht geheel op Buckingham en Nicks. Ter promotie van Say
You Will speelt Fleetwood Mac van maart '03 tot midden september '04 zo'n 125 concerten. Van
de optredens in Boston, september '03, verschijnen opnamen op de degelijke Live In Boston.
Deze 2-Dvd focust op de coole Nicks, de ster van de show Buckingham en de clowneske aansteller
Fleetwood. En op de nummers van Rumours en Say You Will. Bijgesloten is een audio-cd. Aan
releases met historisch werk is in het nieuwe millennium geen gebrek. Nieuw werk van Peter
Green Splinter Group Reaching The Cold 100 gaat vergezeld van een cd met oude Fleetwood Mac-
successen (Black Magic Woman, Green Manalishi en Albatross).

Nog meer hits uit
vervlogen tijden: voorjaar '04 verschijnen Fleetwood Mac, Rumours en Tusk met bonusmateriaal
op de markt. De beide laatste cd's kennen respectievelijk 18 en 21 extra-tracks, waaronder
demo's. Christine McVie trekt inmiddels haar eigen spoor met In The Meantime.

Bron:
OOR Popencyclopedie