The Horse-hoeing Husbandry Or, an Essay on the Principles of Tillage and Vegetation. Wherein is Shewn a Method of Introducing a Sort of Vineyard-culture Into the Corn-fields, ... by the use of Instruments Described in Cuts. By Iethro Tull,

Britse symfonische folk-rockgroep, geformeerd rond
zanger en dwarsfluitist Ian Anderson, die akoestische romantiek vermengt met groene bluesroots
en jolijt van de straat met scheurende rock & roll. Wordt in het voorjaar van '68
opgericht door de uit The John Evan Band afkomstige Anderson en bassist Glenn Cornick. Ian
Anderson, een Schotse ex-kunstacademiestudent, ontmoet gitarist Mick Abrahams en drummer
Clive Bunker, en de naam Jethro Tull ontleent hij aan een Engelse landbouwkundige. Als Jethro
Toe neemt de groep begin '68 voor Mgm de single Sunshine Day op, die flopt. Prille optredens
resulteren in een nieuw platencontract met het jonge platenlabel Island Records en een snelle
single, A Song For Jeffrey. Door deze single, die we ook vinden op de later dat jaar verschenen This
Was, en dankzij Andersons opwindende dwarsfluit-act, weet Tull al snel een grote schare fans voor
zich te winnen. This Was is een bestseller. Binnen de groep ontstaan al snel meningsverschillen
tussen Anderson en Abrahams. Laatstgenoemde verlaat Tull en begint Blodwyn Pig. Nieuwe man
in Tull wordt de latere Black Sabbath-gitarist Tony Iommi, maar die wordt op zijn beurt na korte tijd
vervangen door Martin Barre. Met Barre wordt Stand Up opgenomen; een sterk album, waarvan
de muziek tot het beste uit de beginperiode van de groep behoort. Naast de hit Bourrée bevat de
plaat klassiekers als A New Day Yesterday en Nothing Is Easy. Ook in '69 heeft Tull een hit met
Living In The Past, het betekent de doorbraak in de Verenigde Staten. Op Benefit zien we John
Evan eerst als gasttoetsenman, later op Aqualung als vast bandlid. Het prachtige conceptalbum
Aqualung is een hoogtepunt in Andersons carrière als songschrijver. Glenn Cornick heeft dan Tull
verlaten en een eigen groep, Wild Turkey, opgericht. Hij wordt vervangen door Jeffrey Hammond-
Hammond, al eerder vereeuwigd in Tull-songs als A Song For Jeffrey en Jeffrey Goes To Leicester
Square. In de loop van '71 wordt Bunker opgevolgd door Barriemore Barlow en in '72 verschijnt
Thick As A Brick : een volledig conceptalbum. In de jaren die volgen wordt er door pers en publiek
voor het eerst kritiek uitgeoefend op Jethro Tull, voornamelijk vanwege het vermeende
verwaarlozen van het Britse publiek en de egotripperij van Anderson. Deze kritiek bereikt haar
hoogtepunt na het verschijnen van A Passion Play, een zeer omstreden conceptplaat. In augustus
'73 kondigt Anderson aan met optreden te stoppen. Een jaar later verschijnt War Child, de
soundtrack van een film die nooit wordt gemaakt. Anderson gaat desondanks overstag en gaat
eind '74 weer op tournee. Na Minstrel In The Gallery, wederom een plaat met losse songs, wordt
Hammond-Hammond vervangen door John Glascock. Op Too Old To Rock 'N' Roll, Too Young To
Die zien we dat er toch weer een verhalend thema door de plaat verweven zit en weer later blijkt
dat op Songs From The Wood ook het geval. Toetsenman David Palmer is voor het eerst op dit
album te horen. Songs From The Wood en in iets mindere mate Heavy Horses en Bursting Out zijn
nieuwe hoogtepunten in het oeuvre. Het volstrekt eigen geluid, waarin elementen uit de folk en
de symfonische rock zijn samengeklonken tot een onmiskenbaar geheel, staat weliswaar ver van
de op dat moment heersende modes, maar de groep kan blijven rekenen op een vaste schare
zeer fanatieke aanhangers. Stormwatch is een regelrechte teleurstelling, waarop Anderson
tamelijk moeizaam een uitgewerkte formule herkauwt. Kort daarop wordt de bezetting ingrijpend
gewijzigd: de beide toetsenisten Evan en Palmer verdwijnen, evenals meesterdrummer Barlow; ze
worden opgevolgd door respectievelijk Eddie Jobson (ex-UK) en de jonge Amerikaanse slagwerker
Mark Craney, terwijl veteraan Dave Pegg korte tijd daarvoor de plaats van de op 17 november '79
overleden bassist John Glascock inneemt. A verschijnt als groeps-CD, maar is aanvankelijk opgezet
als soloplaat van Anderson. Vooral tijdens de concerten blijkt Anderson veel ruimte te moeten
afstaan aan het wonderkind Jobson. Deze opgave blijkt al snel te zwaar voor de autoritaire
Anderson, zodat Jobson direct van de loonlijst wordt geschrapt. The Broadsword And The Beast is
Andersons poging de goede oude tijd te laten herleven; in zijn nieuwe line-up met Gerry Conway
en Peter-John Vettese heeft hij het heft weer volledig in eigen hand, en kan zich zelfs permitteren
een producer (Paul Samwell-Smith) in te huren zonder de greep op het geheel te verliezen. In
december '83 komt Walk Into Light uit, waarop Anderson binnen de perken experimenteert met
de door Vettese aangedragen elektronika. Alle overige instrumenten (bas, drums, gitaar, fluit)
worden door Ian zelf bespeeld. Op Under Wraps zal hij wegens het vertrek van Gerry Conway
wederom achter de drumkit plaats nemen. Under Wraps is geen slechte plaat, al doet de enigszins
klinische produktie van Anderson het materiaal niet altijd recht. In '87 verschijnt Crest Of A Knave
waarbij het trio Anderson, Barre & Pegg wordt geholpen door Don Airey (toetsen) en
Doane Perry (drums). Het is een van de meest consistente platen die de groep in jaren het licht
heeft doen zien, al is het wel opvallend te horen hoezeer Barre en Anderson zich hebben laten
beinvloeden door het geluid van Dire Straits. Het levert de groep in '88 opmerkelijk genoeg een
Grammy Award op voor beste heavy metal-album, waarbij runner-up Metallica wordt verslagen.
Rock Island en Catfish Rising gaan verder op de weg die met Crest Of A Knave is ingeslagen;
stevige, tegen hardrock aanleunende nummers, zo nu en dan afgewisseld met een dromerige
ballade. De vergelijking met Dire Straits gaat dan al niet meer op. Op enkele nummers van Catfish
Rising veroorlooft Anderson (al geruime tijd eigenaar van een grote forellenkwekerij op het
Schotse eiland Skye) zich zelfs een kleine zoektocht naar de roots van Tull: de blues. Ook op het in
Israel, Griekenland en Turkije live opgenomen A Little Light Music gaat Tull terug naar de basis en
zoekt het ditmaal in een semi-akoestisch album met incidenteel elektrische blues en een minimum
aan toetsenpartijen. Een welkome verademing voor de Tull-fans van het eerste uur. '93 staat,
uiteraard, in het teken van 25 jaar Jethro Tull. 25Th Anniversary Box Set bevat vier CD's met
remixes en van klassiekers en flink wat obscuur materiaal uit het Anderson-archief, inclusief live-
opnames uit o.a. de Carnegie Hall, New York. Gelet op de gedreven en energieke optredens van
de aansluitende jubileum wereldtournee, kunnen de liefliebbers zich zonder zorgen opmaken
voor de volgende kwart eeuw vol Songs From The Wood.

Bron: OOR Popencyclopedie