Trader's Leap

Zichzelf Joker, Gangster Of Love en Space Cowboy
noemende Amerikaanse zanger/gitarist, die na een carrière als bluesman in het midden van de
jaren zeventig naam maakt met een pretentieloze, gestileerde rock. Steve Miller wordt geboren in
Milwaukee, Wisconsin en groeit op in Texas. Hij leert als kind al wat bluesmuziek is: T-Bone Walker
speelt op de feestjes van Steves vader, die arts is. Ook Les Paul is een huisvriend van de Millers en
leert Steve al heel vroeg gitaarspelen volgens diens opvattingen. Na de highschool, waar Steve
Miller al op zijn dertiende het schoolbandje The Marksmen vormt, en de universiteit van Madison,
waar hij een band heeft samen met Boz Scaggs (The Ardells), treedt hij enkele malen op met
Muddy Waters in Chicago. Als het halverwege de jaren zestig in San Francisco begint te gonzen van
de activiteit, gaat Steve er meteen heen. Niet omdat hij zo graag naar de stad van-bloemen-in-het-
haar wil, maar omdat hij ervan uitgaat dat daar een groot publiek op potentiële artiesten zit te
wachten. Miller formeert eind '66 The Steve Miller Blues Band met drummer Tim Davis, bassist
Lonnie Turner en gitarist James Cooke, voorjaar '67 aangevuld met organist Jim Peterman. De
eerste opnamen van deze band als backinggroep van Chuck Berry zijn te horen op het in
november '67 uitgebrachte Chuck Berry At The Fillmore Auditorium. Met Millers oude maat Boz
Scaggs in plaats van Cooke maakt de groep Children Of The Future, een plaat waarop bluessongs
worden afgewisseld met Beatle-achtige melodieën. Onder de ingekorte naam Steve Miller Band
verschijnt Sailor, dat met Living In The Usa een kleine hit oplevert. Augustus '68 stappen Scaggs en
Peterman op om zelf een loopbaan op te bouwen. Scaggs zal pas vele jaren later, bijna gelijktijdig
met Millers grote sprong voorwaarts, bekendheid krijgen met My Time en Slow Dancer. Op Brave
New World, Your Saving Grace en het uitstekende Number 5 kent de Steve Miller Band steeds
wisselende bezettingen. Miller is de zanger en de belangrijkste componist, maar hij biedt de
anderen telkens de mogelijkheid songs aan te dragen en te zingen. Door Millers karakteristieke
hand van arrangeren en produceren is het resultaat wel altijd herkenbaar. Rock Love is een
ondermaats live-album. Miller revancheert zich echter met Recall The Beginning... A Journey From
Eden, een plaat met een à-kant vol rockmuziek en een b-kant met prachtige akoestische ballads.
Het titelnummer van het eveneens prima The Joker haalt de eerste plaats van de Amerikaanse
hitparade en brengt Miller voor het eerst commercieel succes op grote schaaL Met Recall The
Beginning... A Journey From Eden loopt Millers platencontract met Capitol af. Hij besluit de
volgende plaat alvast in eigen beheer op te nemen en die vervolgens aan de hoogste bieder te
verkopen. Samen met bassist Lonnie Turner en drummer Gary Mallaber neemt Miller Fly Like An
Eagle en Book Of Dreams op. Eenmaal uitgebracht door Mercury zijn beide platen millionsellers,
die Miller in dezelfde categorie plaatsen als Fleetwood Mac en The Eagles, groepen waarvan de
platen dezelfde relaxte sfeer uitademen. In muzikaal opzicht zijn Fly Like An Eagle, Book Of Dreams
en de eveneens tegelijkertijd opgenomen Circle Of Love en Abracadabra stilistische allegaartjes.
Na het wat mindere Circle Of Love scoort Miller met het titelnummer van Abracadabra weer een
Amerikaanse nummer één. Na de verplichte live-elpee Live! en een succesvolle Europese tournee
raakt Steve Miller volledig de weg kwijt. Italian X-Rays is met veel elektronica opgeklopte lucht,
Living In The 20Th Century bevat slappe rhythm & blues en op Born 2 Be Blue werkt hij
zich samen met oudgediende Ben Sidran loom en lui door een selectie jazz- en swingklassiekers.
Miller's plaatverkoop wordt dan ook allengs minder. In '90 staat The Joker echter opnieuw hoog in
de hitparades, nadat spijkerbroekenfabrikant Levi's de song heeft gebruikt in een tv-commercial.
Op zijn comebackplaat Wide River keert Miller terug naar de pretentieloze rock met
meerstemmige vocalen van Fly Like An Eagle en Book Of Dreams, die anno '93 toch iets minder
soepel en hitpotent klinkt dan destijds.

Bron: OOR Popencyclopedie