Twee meisjes en ik

Geschreven bij Twee meisjes en ik

A.H. Nijhoff is het pseudoniem van Antoinette Hendrika Nijhoff-Wind (1897-1971), getrouwd met de dichter Martinus Nijhoff. Het was haar bewuste keuze om een auteursnaam te kiezen die in het midden liet of de auteur een vrouw of een man was. Derhalve gonsde het van de geruchten en aannames.
Bij het verschijnen in 1931 maakte haar boek 'Twee meisjes en ik', al direct veel tongen los vanwege de nogal controversiële toespelingen en thematiek, zoals homoseksualiteit - zowel mannen als vrouwen -, de driehoeksrelatie van een arts en twee jongere meisjes, drugs, abortus en een gezin op vakantie zonder moeder. Vooral het schrijven over homoseksualiteit was toentertijd natuurlijk nog een gewaagde actie, als je bedenkt dat in Nederland pas in 1971 artikel 248bis - onderdeel van de Zedelijkheidswet - werd afgeschaft en de legale minimumleeftijd gelijkstelde met die van heteroseksuelen.
Het boek belandde niet direct op de lijst met bestsellers, wat hoogstwaarschijnlijk te wijten was aan het beschrijven van de destijds nogal gewaagde onderwerpen, die eigenlijk heel subtiel worden aangestipt door de auteur. Het verhaal zag in eerste instantie het levenslicht als feuilleton in 'De Gids' van juli tot en met december 1930.
Gelukkig heeft Uitgeverij Cossee besloten om dit boek toch weer een nieuwe kans te geven. Ondanks dat we hier te maken hebben met een klassiek werk, is het overduidelijk dat de beschreven thema's van alle tijden zijn. Een van de talenten van de auteur is het schrijven tussen de regels. Geen expliciete scènes, maar prachtig taalgebruik en nergens duikt er een moraliserende vinger op, want ze beschrijft de dingen des levens, zoals die er altijd zijn geweest. Een prachtig boek dat je de kans biedt om meer te lezen dan alleen letters.
Een achtentwintigjarige, naamloze - later besluit één van de meisjes hem Bill te noemen -, (bijna-)huisarts, tevens belevend ik-verteller, reist na de verbroken relatie, naar Cornwall in Engeland om even helemaal tot zichzelf te komen. Eenmaal, dodelijk vermoeid, op de plaats van bestemming aangekomen, vindt hij onderdak bij een landlady in het enige hotel in de stad. Een rustige stek waar hij hoopt bij te komen van alle spanning en hectiek.
Door middel van een dagboek dat het gehele eerste deel beslaat mag de lezer deelgenoot zijn van zijn belevenissen in het stadje aan de Engelse kust.
Wanneer de Bill 's morgens naar het strand gaat voor een zeebad en zonnebad, treft hij daar ook steevast twee andere gasten uit het hotel, het tienermeisje Juan en haar gemelijke nurse. Vanwege haar broze gezondheid heeft Juan dagelijks een verplichte rustkuur op het strand. Hij moet er wat moeite voor doen, maar uiteindelijk komt Bill met Juan in contact. Haar bijna transparante en breekbare verschijning gaat hem aan het hart. Diezelfde week ontmoet hij nog een tweede tienermeisje, Ann, die met twee oudere zussen en haar vader, de kolonel genaamd, vakantie houden in een cottage.
Waar Juan de keurig nette, ongenaakbare, introverte van het stel is, dartelt Ann er extravert, slordig en soms wat dubbelhartig omheen. Ze zijn als het ware complementaire persoonlijkheden. Er ontstaat een vriendschap tussen de drie die zich, eenmaal terug in Holland, zal voortzetten, met Bill als vriend, raadgever, steun en baken.
Ondertussen zijn er nog twee gasten gearriveerd. De heethoofdige Cyril met zijn oudere Franse beschermheer en mecenas Jerome. Het wordt niet letterlijk beschreven, maar je proeft dat er meer is in de relatie tussen de heren. Met hun komst wordt de sfeer grimmiger en onberekenbaar.
In het tweede deel - Bill is inmiddels bijna twintig jaar ouder is geworden - begint hij een huisartsenpraktijk en blaast de contacten met, de inmiddels volwassen, Juan en Ann weer nieuw leven in. De personages krijgen te maken met ingewikkelde en unfulfilling verliefdheden, die op zijn minst erg verwarrend voor hen zijn en tot veel verdriet leiden.