Van Veeteren-reeks 4 - De terugkeer misdaadroman

Geschreven bij De Terugkeer

Onnavolgbare schrijfstijl

Geschreven bij Van Veeteren-reeks 3 - De terugkeer

Leest lekker vlot, spannend verhaal.

Geschreven bij Van Veeteren-reeks 3 - De terugkeer

Van de eerste tot de laatste bladzijde spannend, zoals ik van Hakan Nesser gewend ben. Verrassend einde van een boek dat je het liefst in een ruk uit leest.

Geschreven bij Van Veeteren-reeks 3 - De terugkeer

Kwetsbaar moet ik zeggen, maar voordelige koop.

Geschreven bij De Terugkeer

Na een twaalfjarige gevangenschap loopt een meervoudig moordenaar zijn vrijheid tegemoet zien. Hij heeft zijn straf uitgezeten. Na zijn vrijlating vertrekt hij meteen naar zijn huis in een afgelegen dorpje. Een halfjaar later vindt een ondernemend meisje een verminkt lichaam. Hoofd, handen ontbreken. Onderzoek wijst uit dat zo goed als zeker het lichaam van Leopold Verhaven is. De man die acht maanden eerder uit de gevangenis ontslagen is. Al snel rijst bij de politie het vermoeden dat Verhaven, die altijd beweerd heeft onschuldig te zijn, onterecht voor de moorden veroordeeld is.

De terugkeer is het derde deel in de door Håkan Nesser geschreven commissaris Van Veeteren-serie. In dit boek speelt Van Veeteren een wat ondergeschiktere rol dan gebruikelijk. Omdat hij aan zijn dikke darm moet worden geopereerd laat hij het onderzoek grotendeels over aan zijn medewerkers en Münster krijgt daarover de leiding. Van Veeteren zou Van Veeteren echter niet zijn als hij zich toch met de zaak bemoeit. Zij het vooral op de achtergrond.

Het boek heeft een aantal verhaallijnen die zich in verschillende perioden afspelen. Het belangrijkste verhaal is echter dat van het onderzoek naar de moord op Verhaven. Dat onderzoek vordert traag en zo leest het boek eigenlijk ook wel. In een enigszins gezapig tempo kabbelt het verhaal voort. Het is daardoor lastig om het boek aandachtig te blijven lezen.

Dat het boek geen hoge snelheid heeft, wil niet zeggen dat het vervelend is om te lezen. In geen geval. Het verhaal kent namelijk een aantal aardige tot zeer aardige en realistische dialogen. Dit is iets waar Nesser sowieso wel sterk in is. Ook van humor wordt op zijn tijd niet geschuwd en af en toe een mooie woordspeling zorgt er ook voor dat er taaltechnisch weinig op het boek aan te merken valt.

Waar wel wat over te zeggen valt, is de spanning. Deze is hoegenaamd niet aanwezig. Dat wordt mede veroorzaakt door het ontbreken van de voor een goede spanningsopbouw noodzakelijke vaart. Nesser doet in dit boek wel een poging om het verhaal spannend te laten zijn, maar slaagt daar helaas niet in. Samen met de goede dialogen en de niet zo voor de hand liggende ontknoping vergoeden dit gemis overigens in enige mate.

Opvallend in het verhaal is dat Van Veeteren, zijn eigenzinnige, kenmerkende en soms wat norse karakter geven wel een aardig cachet aan het boek, de zaak in relatief korte tijd oplost. Zijn medewerkers, die dit overigens wel best lijken te vinden, is dat in de veel langere beschikbare tijd niet gelukt.

Al met al is De terugkeer een aardig boek dat niet slecht, maar ook niet bijzonder goed genoemd kan worden. Nesser kan beter. Dat heeft hij met ander werk overduidelijk bewezen.

Geschreven bij De Terugkeer

Ik vind de hoofdpersoon (commissaris Van Veeteren) wel leuk, maar de laatste 50 pagina's van dit boek konden me niet meer pakken.