Vis in een boom Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Vis in een boom

Dit boek sprak mij aan om een aantal redenen. Eentje daarvan is dat ik vroeger als kind zijnde ook altijd buiten de boot viel op school (en wellicht nu in het volwassen leven ook, alleen maakt het me nu niets meer uit) en het daardoor niet gemakkelijk heb gehad tijdens de gehele schoolperiode. Een andere reden is dat mijn nichtje nu een zelfde weg lijkt te bewandelen maar gelukkig toch weer heel anders. Op de achterkant van het boek staat boven de samenvatting van het verhaal de zin “Een ontroerend positief verhaal voor elk kind dat wel eens het gevoel heeft anders te zijn”. Precies dat sprak mij aan.
Toen ik het boek binnenkreeg was ik verrast door de simpele maar fijne hardcover uitvoering. De donkere groene achtergrondkleur laat de titel in regenboogkleuren mooi uitkomen en de vis in de lichtgroene boom valt lekker op. De auteursnaam en achterflaptekst in lichte tinten zijn goed leesbaar tegen de donkergroene achtergrond. Een complimenteus geheel dus wat opvalt op de leestafels in de winkel als je het mij vraagt. Of juist opvalt online door de simpliciteit.
“Het gaat nooit over. Het hoort net zo vast bij mij als de grond onder mijn voeten.”
Het eerste hoofdstuk zet gelijk de toon rondom het personage Ally en de situatie waarin zij zich bevind. Dat die niet gemakkelijk is mag al blijken uit de achterflaptekst en wordt hierin extra uiteengezet. Ik merk gelijk dat er een flinke dosis droge humor bij komt kijken en moet lachen om de reacties van Ally. Het verweren met humor is mij en vele anderen niet vreemd. Dit is iets waardoor ik gelijk gehecht raak aan de hoofdpersoon en met haar mee ga leven.
“Het lijkt wel een tornado en ik vraag me af of ik het gevoel in mijn binnenste heb wil tekenen.”
De schrijfstijl leest vlot en past bij de leeftijdscategorie van Ally & haar klasgenoten en de beoogde lees/jeugddoelgroep. Toch leest het verhaal ook voor mij bijzonder prettig en dringt vooral de boodschap goed door waarover ‘Vis in een boom’ gaat. Zoals ik al eventjes benoemde is de humor ook een groot onderdeel in dit verhaal. Ally’s situatie is meerdere malen serieus, soms verdrietig, dan weer boos maar door alles sijpelt humor door om de boel te verlichten.
Ik vind het knap hoe de schrijfster een verhaal heeft geschreven die zowel voor het kind als de volwassenen leerzaam kan zijn op een lichtvoetige manier. Begrip creëren en vooral de gave om te luisteren is nogal eens een uitdaging op school. Wat dat betreft zou dit boek op iedere school een aanwinst zijn als het opgenomen wordt op de leeslijst.
“Opeens staat hij daar niet meer zo stijf en onaangedaan in de ‘Alberthouding’.”
Naast Ally zijn er nog vele andere personages, zoals de leraren en medeklasgenoten maar ook broer en overige familie, die een rol spelen in het verhaal en een leuke of boeiende bijdrage leveren. Het geheel voelt realistisch aan, van de schoolperiode tot en met de thuissituatie en alles eromheen. Tevens qua gevoel van het hoofdpersonage tot aan reacties van mede personages.
Voor mij is dit boek compleet, zonder missende elementen, gewoon helemaal goed zoals het is. Een aanrader voor iedere leesfanaat en tevens voor iedereen die dat wat minder is. Het is niet erg om anders te zijn of ergens niet zo goed in te zijn. Er zijn altijd manieren waardoor je situaties kan veranderen en het mag duidelijk zijn dat hulp vragen nooit verkeert is. Jezelf zijn en mogen zijn is belangrijk, met of zonder gebreken, niemand is perfect. Ik heb genoten van ‘Vis in een boom’.

Geschreven bij Vis in een boom

De elfjarige Ally is slim. Slim genoeg om iedereen voor de gek te houden. Door haar vaders werk als militair verhuist ze heel vaak. Maar in welke klas ze ook terechtkomt, ze is kampioen in het voorkomen dat iemand haar geheim ontdekt. Ze kan namelijk niet lezen. Hoe dom kun je zijn? Ze schaamt zich enorm. Maar dan krijgt ze een nieuwe meester. Hij begrijpt dat er achter Ally's stoerheid een ander meisje zit. Een meisje dat helemaal niet dom is, maar dyslectisch. Voor Ally vallen alle puzzelstukjes langzaam op hun plaats. Haar zelfvertrouwen groeit en er gaat een wereld voor haar open. Ze ontdekt dat ze meer is dan haar dyslexie – en dat ieder mens meer is dan een label.
•
“Vis in een boom” is een ontroerend feelgood verhaal dat je in laat zien dat ieder mens wel eens het gevoel heeft buiten de boot te vallen of denkt anders te zijn. Iedereen is mooi op zijn/haar eigen manier. Maar niet iedereen ziet dat meteen in. Soms heb je iemand nodig dit je hier op wijst, iemand die in je gelooft, om zo meer in je eigen kunnen en persoon te geloven. Deze boodschap komt heel mooi naar voren in dit verhaal. Je leest het verhaal vanuit het perspectief van Ally, doordat je leest wat zij denkt en voelt, kun je je heel goed in haar inleven. Je hebt met haar te doen, maar je merkt ook meteen dat ze sterk is en creatieve oplossingen zoekt. Meteen vanaf het begin heb je sympathie voor dit lieve meisje.
•
Meester Daniël is een man naar mijn hart! Het onderwijs heeft mensen zoals hem nodig. Iemand die door je heen kijkt en laat zien dat je niet overal goed in hoeft te zijn. Hij geeft Ally het zelfvertrouwen wat ze zo hard nodig heeft. Iedereen heeft iemand nodig die juist je positieve kwaliteiten benadrukt en niet de negatieve. Daarnaast is het nog belangrijker dat kinderen iemand hebben die ze een veilig gevoel geeft. Pas als je jezelf kunt zijn, kun je je zelfvertrouwen beginnen op te bouwen. De opbouw van het verhaal loopt stapsgewijs naar het einde toe en zorgt ervoor dat je dit boek met een heel fijn gevoel dichtslaat.
•
De schrijfstijl van Lynda Mullaly Hunt is ontzettend hartverwarmend, meeslepend en ontroerend. Dit verhaal weet je absoluut te raken. Ik vond het ook erg tof eens een verhaal te lezen met een hoofdpersonage dat dyslectisch is. Het verhaal las ontzettend fijn en prettig weg, dat kwam ook door de korte hoofdstukken, op de één of andere manier leest dat gewoon altijd enorm vlot weg. “Vis in een boom” is absoluut een verhaal dat naast leerlingen, ook ouders en leerkrachten eens zouden moeten lezen. Iedereen kan denk ik wel iets van dit verhaal leren of opsteken.

Geschreven bij Vis in een boom

Samenvatting
Het verhaal gaat over Ally een meisje dat heel goed is in anderen niet te laten weten dat er iets mis is met haar. Ze kan niet lezen en speelt het spelletje zo goed dat de leraren denken dat ze hun in de maling neemt. Maar dan komt er een nieuwe meester in de klas, zijn naam is Daniël en het begint al goed, niet dus! Na gekeken te hebben naar de opdracht die ze moest maken voor juffrouw Hall, waar ze iets over zichzelf moest schrijven en dat dus niet gedaan heeft, vraagt hij haar om een klein stukje over zichzelf te schrijven. Ze verroert zich niet en denkt als ze maar lang genoeg niets zegt, dan nemen ze het praten van je over. Helaas werkt dit bij meester Daniël niet en hij vraagt het nogmaals.

Quote: ‘De moed zakt me in de schoenen. ‘Nee,’ zeg ik.

Quote: ‘Het zit zo Allly. Ik wil eerlijk met je zijn. Ik heb gesproken met juffrouw Hall én met mevrouw Silver. Je hebt heel wat tijd voor straf op kantoor gezeten. Je zorgt ervoor dat je er wordt uitgestuurd, daar ben je goed in. Maar weet je, je kunt te goed zijn in de verkeerde dingen.’

Hij wil haar helpen maar zij heeft er een hard hoofd in. Hij weet niet waar hij aan begint.
Dan komen ze erachter dat Ally dyslectisch is en met de hulp van meester Daniël die haar hiermee helpt en steunt, door bijvoorbeeld te zeggen dat Albert Einstein ook datzelfde probleem had. Niet lang daarna kan ze vrienden maken ook al blijven er kinderen over die haar nog steeds pesten.

Onze mening
Volgens Ivy heeft Ally een lieve meester en vindt ze sommige kinderen niet leuk. Ze hoopt niet zulke kinderen op haar school te hebben, maar dat kan ze nu nog niet zien omdat ze niet naar school mogen door de Corona-crisis.

Mijn mening is dat dit een grandioos verhaal is over een meisje dat goed was in het verdoezelen van haar onmogelijkheden en onzekerheden door stoer te doen. Heel slim wist ze daar een draai aan te geven waar ze de aandacht mee wist af te leiden. Hoe ze met hulp uit haar schulp weet te kruipen en leert om zich sterker en beter te voelen. Zeer goed geschreven en duidelijk ook voor jongeren kinderen om voor te lezen. Het is daarbij ook op een grappige manier geschreven.

Conclusie
Het is een verhaal over moed en zelfvertrouwen krijgen, mede dankzij het feit dat er mensen zijn die in je geloven. Dit boek is een waardevol en hartverwarmend verhaal, waar je je beter door kunt voelen als je dit leest en zorgt ervoor dat je er niet alleen voor staat. Kinderen met dyslexie komt vaker voor dan je vermoed, ik had een broertje die dat ook had.