Vliegen zonder vleugels Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Vliegen zonder vleugels

In ‘Vliegen zonder vleugels’ neemt Elisabeth de lezer mee op een indrukwekkend reis naar de eilanden Java, Sulawesi, Flores, Sumatra en Bali.

Ze laat ons kennismaken met de lokale bevolking; hun taal, cultuur, politiek en godsdienst, die op de vijf eilanden zeer verschillend zijn. De warme gastvrijheid is altijd en overal aanwezig.

Na de val van Soeharto zijn er verkiezingen. De bevolking had gehoopt op een christen president en daarmee verlost te zijn van het regiem van Soeharto. De blijdschap is groot als Joko Widodo gekozen wordt, een gematigd moslim. Al snel blijkt dat de macht achter de schermen groot is. De strenge islam en haar extremistische winnen steeds meer terrein. Zo groot de blijdschap, zo groot ook de teleurstelling. Omdat Joko Widodo gematigd is, en de ‘echte leiders’ streng islam is het meer een ceremoniële functie geworden, dan dat hij echt invloed heeft of veranderingen door kan voeren.

Op de warme, uitnodigende en nieuwsgierig makende cover zien we de zeventienjarige Roos en de achttienjarige Selma. Twee jonge vrouwen met ieder hun eigen triest verhaal, dat als een rode draad door het boek heen loopt.

De titel en het gedicht ‘Vliegen zonder vleugels’ raken; ze geven in weinig woorden weer waar dit boek overgaat; waar de veerkracht ligt van de mensen.

‘Vliegen zonder vleugels’ vertelt het verhaal waarom het leven niet gepakt en gecontroleerd kan worden. Het vertelt hoe het mogelijk is om te vliegen zonder vleugels. Gelijktijdig roept het nieuwe vragen op; hoe komt het dat over religie, politiek en corruptie fluisterend wordt gesproken? Het oude en nieuwe denken; het moderne denken is nog vaak doordrenkt met mystificerende beelden, mythen, fabels en parabels.

Elisabeth is een met hen; ze beschrijft op ontroerende en gedetailleerde wijze hoe mensen leven, handelen en denken. Als lezer heb je het gevoel jaren teruggeworpen te worden in de tijd. De beeldende schrijfwijze geven een goede indruk van de cultuur waarin mannen het nog altijd voor het zeggen hebben. Ernstige ziektes worden toegeschreven aan een boze bosgeest. Iedere familie kent zijn eigen problemen en geheimen.

De auteur verwoordt in duidelijke taal hoe sterk deze mensen zijn; ieder op hun eigen manier. Hoe ze overleven en proberen te bereiken wat ze willen; soms hun dromen weten waar te maken. Sommigen blijven hangen in een systeem dat niet meer van deze tijd is. Ondanks de vele tegenslagen en armoede vinden ze stuk voor stuk hun leven de moeite waard om geleefd te worden; ze zijn op hun eigen manier gelukkig. De lezer leert een Indonesië kennen waar hij waarschijnlijk geen vermoeden van heeft, maar dat wel de realiteit is; schokkend, pijnlijk, verdrietig en vaak niet te bevatten.

De auteur weet te boeien van begin tot het eind; de lezer zal dit boek mogelijk met een diepe zucht en geëmotioneerd dichtslaan.

Geschreven bij Vliegen zonder vleugels

Het boek Vliegen zonder vleugels heeft me gegrepen vanaf de eerste pagina's. De schrijfster vertelt het verhaal alsof je samen met haar op bezoek bent bij de families op de Indonesische eilanden. Je voelt de diepe vriendschap en liefde voor het land en haar inwoners. Tegelijkertijd is wat de hoofdpersonen overkomt beklemmend en verdrietig, en hoe ze omgaan met het noodlot liefdevol en positief.
Liefhebbers en kenners van Indonesië zullen de eilanden, de karakters en omstandigheden herkennen. Mensen zoals ik die nog nooit in Indonesië zijn geweest hebben na lezen het gevoel er echt te zijn geweest. En de verhaallijn is meeslepend, emotionerend maar nooit over-dramatisch.
Het boek is een dikke pil, maar na de laatste pagina wil je eigenlijk alleen maar meer.

Geschreven bij Vliegen zonder vleugels

Elisabeth Riphagen schreef een indrukwekkend en mysterieus boek Vliegen zonder vleugels. Je voelt haar liefde voor het land Indonesië,maar nog meer voor de mensen die ze heeft leren kennen. Ze neemt je mee in de ontmoetingen en laat je meeluisteren met de gesprekken die ze voert met haar vrienden op Java,Sumatra,Sulawesi,Flores en Bali.Je ervaart de verschillen op de eilanden maar de gastvrijheid is overal hoog. Ieder die op vakantie wil naar Indonesië zou eerst dit boek moeten lezen. Als je het uit hebt blijft het je nog lang bij.

Geschreven bij Vliegen zonder vleugels

Recensie Vliegen Zonder Vleugels

Elisabeth geeft ons toegang tot een andere wereld. Ze beschrijft een wereld vol warmte, corruptie en tegenstrijdigheden, maar ook van levenskunstenaars en verhalenvertellers.
Doordat Elisabeth in Indonesië gewoond heeft als één van hen, nodigt ze ons uit om tijdens het lezen aan haar hand mee te lopen in haar leven en een cultuur die ons Westerlingen vreemd is.

Normaliter wanneer een boek in romanvorm geschreven is, lijkt er een subtiele afstand te zijn in de lezer en het verhaal. In dit geval lees je alsof je je in een 4D-film begeeft zonder enige afstand. Beleef je het verhaal in al zijn kleur en geur door de beeldende omschrijvingen van de verschillende culturen, eilanden en karakters door de overduidelijke Liefde waarmee ze hen noemt! Zó levensecht dat je af en toe vergeet dat dit een roman is. Het leven en de mensen wordt tastbaar in haar verhaal doordat je tijdens het lezen als toeschouwer naast de schrijfster loopt. Een heuse gave in schrijfstijl die maar weinig auteurs bezitten!
Of je wilt of niet, je gaat houden van de hoofdpersonen. Roos, Selma en pater Jos draag ik een bijzonder warm hart toe.

Elisabeth weet op subtiele wijze de drempels tussen cultuur, religie en politiek te beslechten door met mensen op zielsniveau de connectie aan te gaan. Hierdoor kreeg ik ontzag voor de levenswijsheid van een aantal personen en proefde de overeenkomsten tussen ons als mensen, in plaats van het bevestigen van de diepgaande strijd op politiek en religieus wereldniveau.

Ook krijg je een kijkje in de Islamitische cultuur welk een actueel opkomende religieuze stroming is die eveneens politiek gevoelig ligt.
Dat we hierbij het perspectief van meerdere vrouwen mochten meevoelen, is intrigerend. In het hedendaagse nieuws wordt de Islam veelal beschreven vanuit de beleving van de man. Uit de verhalen van de schrijfster komt naar voren hoe in de praktijk de vrouw degene is die alles draaiende houdt als de spil in de samenleving en haar directe omgeving. Fantastisch om te lezen hoe sterke vrouwen hun innerlijke strijd een hoofd durven te bieden! En ze in alle kwetsbaarheid een plek in hun leven en in de maatschappij durven in te nemen en te kiezen voor hun integriteit boven eventuele opgelegde waarden en normen.

Hoe verhoudt een mens zich tot verscheurende thema’s als de dood, ziekte, armoede, corruptie, verkrachting, ongewenste zwangerschap? Waar en hoe is hierin zijn relatie met God? Hoe intens vervlochten zijn Indonesiërs met de diepe eerbied voor voorouders en voor ouderen en hun geschiedenis?
Bijzonder knap hoe zware en pittige onderwerpen en levensvragen aangehaald worden met een lichtheid en positiviteit zonder dat de realiteit in het verhaal verloren gaat!

Nu bekruipt me de vraag en mijmer ik geruime tijd over ‘wat in deze roman is fictie, en wat is waar’? Het antwoord komt in Elisabeths eigen woorden: ‘Het mysterie van het leven is ondoorgrondelijk. Wie het grijpt zal het nooit vinden.’

Geschreven bij Vliegen zonder vleugels

Wie van Indonesië houdt, of meer over wil weten over de cultuur en de sfeer, moet dit boek gaan lezen. Wie van de psychologische kant houdt die spelen binnen relaties, alle gevoelens die er spelen en hoe de karakters van mensen bepalend zijn, moet ook dit boek gaan lezen.
Wie van diepzinnigheid houdt over de grote levensvraagstukken en wie wil ervaren hoe anderen daarmee worstelen, moet ook dit boek gaan lezen.
Naast dat je wordt meegenomen in het grote plezier maar ook in de diepe tragedies die mensen in hun leven kunnen ervaren, leer je ook over de politiek in het grote Indonesië. Een enorm land, bestaande uit zóveel eilanden (meer dan 16.000!) en een enorm aantal inwoners (meer dan 260 miljoen) hoe kan dat ooit goed bestuurd worden? Daar waar corruptie normaal is en de strijd tussen de verschillende geloven toenemen.
Al met al een zeer boeiend boek, dat ook nog eens -door de mooie, beschrijvende schrijfstijl- heel plezierig leest. Een echte aanrader!

Geschreven bij Vliegen zonder vleugels

Vliegen zonder vleugels is een mooie en menselijke roman geschreven uit het hart na vele jaren van intensief en persoonlijk contact met mensen uit Indonesië. Vooral over vrouwen die in de beslotenheid van een vertrouwensrelatie vertellen over hun leven, over hun dromen en teleurstellingen maar ook over de manier waarop ze toch hoopvol in het leven proberen te staan. Vaak ontroerend en hartverwarmend. Sulawesi houdt ons in zijn rampspoed intens bezig (duizenden doden). De straten, de huizen, de dorpen die Elisabeth beschrijft, die zijn nu het toneel van al die dood en verwoesting, zo komt dat ook de lezer heel nabij. Elisabeth zegt daarvan: Ook midden in die tragedie zijn er nog zoveel die weer leren om te vliegen zonder vleugels. Een boek dat je moet lezen.

Geschreven bij Vliegen zonder vleugels

Vliegen Zonder Grenzen boeit als het lezen van een modern Epos.
Het voelt alsof je zelf op reis bent in Indonesië.
Het boek is een aanbeveling voor iedereen die dit land wil gaan bezoeken en zich wil verdiepen in het leven en de denkwijze van de bevolking.
Voor ons was dit boek een herontdekking van eerder opgedane ervaringen gedurende reizen door Indonesië.

Geschreven bij Vliegen zonder vleugels

Het is duidelijk dat deze veelzijdige schrijfster de lat telkens hoger legt voor zichzelf.
In dit prachtige verhaal neemt Elisabeth Riphagen je mee tijdens haar ontmoetingen met hele bijzondere vrouwen in Indonesië. Met veel liefde en vaart geeft ze je een kijkje in de ziel en levens van Roos, Selma en Petria. Meeslepend tot op de laatste bladzijde.
kan niet wachten tot er weer een nieuw boek van deze schrijfster verschijnt.

Geschreven bij Vliegen zonder vleugels

Vliegen zonder vleugels.

Een bijzonder, pakkend, indrukwekkend boek.
De schrijfster neemt je mee.
Ik was daar gewoon.
Het raakte mij in mijn ziel.
De verhalen vd binnenkant vd mensen.
Zo bijzonder, een aanrader, vooral als je iets hebt met Indonesië.
Het is ongekend.
Hanneke.

Geschreven bij Vliegen zonder vleugels

Vliegen zonder vleugels van Elisabeth Riphagen is een prachtig boek. Zij is er in geslaagd het mysterie van het land te beschrijven zowel in de gebeurtenissen als in de karakters van haar personages. Het is een boek dat je meeneemt en je ontvoert, zodat je zelf de twijfel en het dilemma van het leven tussen het oude en het nieuwe denken ervaart. Haar scherpe visie staat haar mededogen en begrip nergens in de weg, ze toont, ze oordeelt niet...
Een heel waardevol boek!