Vogelaar aan het Oostfront een andere kijk op oorlog

Bij het zien van de mooie cover van Vogelaar aan het Oostfront van Bob Latten & Rob Janssen wordt je nieuwsgierig naar het verhaal achter de helm. Je wilt weten waarom de vogel op de helm staat. De titel geeft een tipje van de sluier weer. Je krijgt een vermoeden dat de eigenaar van de helm een groot vogelliefhebber is of was.
Vogelaar aan het Oostfront van Bob Latten & Rob Janssen vertelt het verhaal Ulrich Modersohn. Aan het begin kom je te weten wie hij is en uit welk nest hij komt. Vanaf het moment dat hij bij het RAD komt tot en met zijn dood aan het Oostfront in 1942 schrijft hij brieven aan onder andere zijn ouders en zussen. Soms kan je ook een brief lezen die iemand aan Ulrich heeft geschreven, zoals bijvoorbeeld zijn vader en moeder waarin je bij de zorgen om hun zoon voelt. Tussen de brieven door lees je het verloop van de oorlog op de plekken waar Ulrich verblijft. Je kan daaraan merken dat de auteurs heel veel onderzoek hebben gedaan. Ze geven de oorlog gedetailleerd weer, waardoor je een goed beeld krijgt van hoe het indertijd is gegaan.
In de eerste brieven heb je het gevoel dat Ulrich op de verkeerde plaats zit, dat hij totaal niet past bij het soldatenleven. Hij lijkt veel te gevoelig ervoor, de meeste soldaten passen niet bij hem omdat hij andere interesses heeft en anders is dan de meeste soldaten. Je vraagt je in het begin dan ook af hoe hij zich zal redden. Hij laat hiermee in ieder geval zien dat niet elke soldaat graag soldaat wilde worden, maar soms gedwongen werd terwijl ze eigenlijk liever een ander beroep hadden gehad of nog verder hadden willen studeren voor het beroep dat ze later wilden uitoefenen.
Op een gegeven moment zie je hem groeien en lijkt het of hij gewend raakt aan het soldatenleven ondanks dat het niet altijd even leuk is. Ook zie je hem langzaamaan plannen maken voor de toekomst en probeert hij ook de positieve kanten van zijn soldatenleven te bekijken zoals bijvoorbeeld de vele landen die hij ziet. Geregeld vertelt hij in zijn brieven wat hij ziet van de natuur en welke vogels hij ziet, vaak met uitleg over de vogels erbij zoals bijvoorbeeld hoe ze eruit zien en welk geluid ze maken. Als lezer leer je wat over de vogels en hoop je ze ook ooit te zien. Ook krijg je een redelijk goed beeld over hoe zijn dagen er veelal uitzien. Sommige periodes blijken saai en eentonig te zijn, andere periodes komt hij nergens aan toe omdat hij druk in de weer is. Soms laat hij merken hoe hij over veel van zijn kameraden denkt en hoe hij over de kranten denkt. Hij laat in zijn brieven geregeld weten dat hij verlangt naar post van het thuisfront en waarom hij daar naar verlangt, hij moppert dan ook in de brieven als hij te lang op een brief heeft moeten wachten, maar durft zich ook te verontschuldigen als blijkt dat hij post heeft ontvangen, maar dat het lang onderweg was. Soms vraagt hij wat hij op dat moment nodig heeft of graag wil zoals bijvoorbeeld een kam en een boek om te lezen voor de momenten dat hij kan rusten.
Na het lezen van dit boek vraag je je af wat Ulrich was geworden als hij was blijven leven en of hij dan zijn wensen en plannen in vervulling had laten gaan. De foto's maken het boek compleet. Ulrich, zijn ouders, zijn zussen, zwager, neefje en een deel van zijn kameraden krijgen een gezicht.
Kortom; Vogelaar aan het Oostfront van Bob Latten & Rob Janssen is een boeiend boek over een soldaat die grootse toekomstplannen had, die anders was dan de meeste soldaten, die oog bleef houden voor de natuur en dan met name voor vogels, die zichzelf niet verloochende, maar wel deed wat hij moest doen. Tussen de brieven door krijg je een goed beeld van hoe de oorlog verliep in de plaatsen waar Ulrich zat.