Vredestichters In 1967 vraagt een christelijke vrouw zich af hoe je in een tijd die beheerst wordt door de Vietnamoorlog en de protesten daartegen vredestichter kunt zijn.

Cavanaugh besluit Morgan-saga met "De Vredestichters"

Roman over roerige jaren '60
De Morgan-saga, die begon met het spannende "De Puriteinen" -over de zeventiende-eeuwse Drew Morgan- is ten einde. Met "De Vredestichters" sluit Jack Cavanaugh zijn achtdelige serie af. De familiebijbel is nog steeds in het bezit van de Morgans, maar verder is er veel veranderd nu de roerige
jaren zestig van de twintigste eeuw zijn aangebroken. Van een verandering of ontwikkeling in de stijl van de auteur is echter nauwelijks sprake, zodat trouwe lezers van deze reeks ook dit laatste deel wel zullen waarderen.

Paige Morgan houdt vredesdemonstraties op de campus van de universiteit, waar ze verder weinig uitvoert. Haar broer Travis vecht ondertussen in de Vietnamoorlog.

Cavanaugh doet vooral zijn best om de tijd te tekenen. Travis eet aan de vooravond van zijn vertrek naar het slagveld patat met taco's en drinkt een milkshake. Paige woont met hippies in een studentenhuis, omdat haar vader haar na een knallende ruzie de deur heeft uitgezet. Ze laat zich meeslepen door Del, die ze bewondert, maar die slechts een laffe relschopper blijkt te zijn. Als ze door zijn toedoen haar vriendin Natalie aan de dood verliest, keert ze terug naar huis.

Verslaafd
Een ontmoeting met oude vrienden die zich tot het christendom bekeerd hebben, heeft tot gevolg dat Paige bij hen in huis gaat wonen. Haar huisgenoten houden zich voornamelijk bezig met evangeliseren en bijbelstudie. Hun leefregel is: "Heb anderen lief zoals je zelf geliefd wilt worden." Door heel dit boek heen is de boodschap niet: "Bekeert u", maar: " Jezus houdt van je". Veel christenen zullen met deze eenzijdigheid moeite hebben. Evenals met getuigenissen als: "Ik was verslaafd aan drugs; zij waren verslaafd aan God."

De bedoelingen van de auteur zijn goed en duidelijk. Ik hoop dat hij op zijn manier zijn doel bereikt. Als je door de fictie heenkijkt, kun je bovendien op een gemakkelijke (om niet te zeggen 'goedkope' manier) iets opsteken over de Vietnamoorlog. Minder oppervlakkige lezers zullen alle romantiek en
sensatie daaromheen echter niet op de koop toe willen nemen. Als ze allergisch voor taalfouten zijn, moeten ze bovendien geregeld een zin overslaan (blz. 259: "wordt je"; blz. 276: "rusten" in plaats van "rustten", enzovoort).

Terwijl Paige haar weg zoekt, ondervindt haar broer in Vietnam aan den lijve de gruwelen van de oorlog. Als hij als vermist wordt opgegeven, gaat zijn vader, persfotograaf Nat, hem persoonlijk zoeken. Nat vindt -uiteraard- zijn zoon en de manier waarop dat gebeurt, is slechts één voorbeeld van de voorspelbaarheid in deze roman. De goede afloop zal echter juist door de doelgroep gewaardeerd worden.