Wasting Light

Dit album van de Foo Fighters is het wachten dubbel en dwars waard. De nummers rocken echt hard, en wat mij betreft zit er geen slecht nummer tussen. Er zitten voor mijzelf wel een aantal favorieten tussen, maar elk nummer is steengoed op zichzelf. Steenharde rock waar de liefhebber geen spijt van zal hebben bij aankoop.

Zijn er dan nog nadelen ? Nou, eerlijk gezegd muzikaal gezien niet, maar ik vind het persoonlijk erg jammer dat er geen lyric boekje bij zit. Normaal gesproken vind ik het altijd fijn om met een boekje snel de teksten van de nummers te leren kennen, maar dat kon nu niet. Maar ach wat zeur ik, ik draai heb hem nu al 9 keer gedraaid en hij gaat mijn cd-speler nog lang niet uit. Ik leer de teksten zo ook wel vanzelf.

Kortom: Dikke aanrader, kan zo tussen de andere klassieke albums van de Foo's!

Na het beluisteren op de Luisterpaal op de website 3voor12.vpro.nl werd ik weer weggeblazen door de oerschreeuw van Grohl.

Na In Your Honour het hardste album tot nu toe.
Mijn favoriete nummers zijn op dit moment de single Rope, (One of) These Days en het meeslepende I Should Have Known (samen met oud collega Krist Novoselic).
Verder blaast het album aan een stuk door. Vooral White Limo (De video met Lemmy)
Live zal het weer een orkaan aan geluid voortbrengen.
Deze band schopt kont!!!

Met een bestaan van 15 jaar, 7 albums achter de rug, en vele hits, zijn Foo Fighters een onwaarschijnlijk succes, en dan te bedenken dat de band voortkomt uit de ex-drummer van Nirvana die graag eens zijn eigen ambities wilde verkennen. Hij bleek zomaar een aardig potje te kunnen zingen, gitaarspelen, en nummers te kunnen schrijven. Na 'The Colour and the Shape' (1997), bleek het helaas wel wat te haperen aan het laatste: geen enkele Foo Fighters-plaat kwam weg zonder een paar minder interessante liedjes, en met het toch iets tegenvallende 'Echoes, Silence, Patience & Grace' van 4 jaar terug leken er weinig verassingen meer in zicht. Maar toen de clip van het heerlijk ruige White Limo verscheen, waren de enigszins afgehaakte rockfans blij verrast. ''Het is weer tijd om een rockband te zijn'', aldus Grohl. Meer bewijs dan Wasting Light is er niet nodig. Harde gitaren, knallende drums, sterke zang, een opzettelijk rauwe productie, maar toch die toegankelijkheid en herkenbare refreinen waar de Foos veel van hun succes aan te danken hebben. Met afstand is dit het beste album wat deze groep in ruim 10 jaar gemaakt heeft. Rockplaat van 2011? Zou zomaar kunnen.

Gisteren kwam de plaat eindelijk binnen nadat ik er maandenlang naar uit heb gekeken.
En hij overtreft al mijn verwachtingen. Het is de Foo Fighters gelukt, ze hebben een betere plaat gemaakt dan The Colour and the Shape.
Ieder nummer knalt uit je speakers, en het enige rustige nummer, I should have known bezorgde me kippenvel. Op dit nummer is overigens Grohl's oude bandmaatje van Nirvana Krist Novoselic te horen op bas en accordion. Als Nirvana (en Foo Fighters) fan moest ik toch wel een traantje weg pinken.
Een ander pluspunt is dat de bas weer lekker ouderwets goed is te horen. Dit is op andere albums van de Foo Fighters (one by one bijvoorbeeld) wel eens anders geweest. Voor de rest spelen de bandleden stuk voor stuk subliem. Vooral drummer Taylor Hawkins heeft nooit beter geklonken! En Pat Smear is weer terug op het oude nest waar hij thuis hoort!
Dit album is echt een must have voor iedere Foo Fighters fan.
Persoonlijke favorite nummers zijn: Bridge Burning, Rope, White Limo en natuurlijk I should have known. Ware klasse!

Absolute topplaat van Grohl c.s. met piekfijne productie van Butch Vig. Midtempo tot uptempo, heerlijk rockend, meeslepend, boeiend van begin tot eind. De oerbrul van Grohl in optima forma!

Als je op Pinkpop bent geweest moet je dezde cd gewoon hebben, in 1 woord TOP!!
Heerlijke mannen, die heerlijke muziek maken!

na 'Rope' waren de verwachtingen weer torenhoog, zeker omdat ik in een intervieuw had gelezen dat Dave Grohl weer in de studio was gedoken met Butch Vig, die de legendarische 'Nevermind' heeft geproduceerd. Je gaat automatisch letten op een 'Nirvana-sound', maar dit is zeker niet het geval. Ik heb hem vandaag binnen en al diverse malen gedraaid en het is wat mijn betreft weer het echte 'Foo-Fighters' geluid; veel nummers met een 'hit-potentie', maar zeker ook nummers, die in de stadions weer gruwelijk gaan knallen; de laatste 4 albums zijn mijn favorieten en daar gaat deze zeker bij horen....ik zou zeggen...aanschaffen deze plaat!!

Persoonlijk vind ik vooral de eerste 4 nummers erg sterk. Nummer 8 en 11 vallen ook in de sterke categorie. De rest is toch een stuk minder. Maar desalniettemin een koopwaardig album.

Foo Fighters op zijn best. Elk nummers is goed met veel gitaarwerk. Echt alle tracks zijn geweldig. Van het harde 'White Limo' tot het emotionele 'I Should Have Known'. Allemaal fantastisch!

De wat hardere muziek, voor de liefhebber, maar ook zeker een aan te raden album voor de "onbekenden". Dit album is in de garage van zanger en gitarist Dave Grohl opgenomen, en dat is ook zeker te horen. Een mooi album, zeker aan te raden.