Weet je nog

Geschreven bij Weet je nog

Weet je nog van Virginie Grimaldi

Pauline haar wereld stort volledig in als haar man Ben aankondigt dat hij wil scheiden. Op vijfendertigjarige leeftijd, met een vierjarige zoon terug bij haar ouders gaan wonen, zo had ze zich het leven niet voorgesteld.

Omdat zij zich totaal niet bij de situatie kan neerleggen begint ze Ben brieven te schrijven. Elke brief bevat een herinnering aan hen samen. Deze brieven (het verleden) worden afgewisseld met het heden. Dat maakt dat je een vrij volledig beeld krijgt van het leven van Pauline en Ben. Althans, dat denk je. Aan het einde van het boek begint Ben terug te schrijven. Dan pas besef je dat Pauline een gekleurd beeld van hun verleden heeft geschetst, dat elk verhaal echt wel twee kanten heeft.

Naast de problemen van haar scheiding worstelt Pauline ook nog met haar familie. Ze heeft een moeder die een deel van haar jeugd verdwenen was, een vader die aan de drank is geweest, een schoonbroer die vreemdgaat (denkt ze) en een broer die nog uit de kast moet komen,… Al deze bij-verhalen maken dit boek boeiender en geven een goed beeld van hoe het er in een echte familie aan toe gaat: rommelig en af en toe flink lastig.

De korte hoofdstukken maken dit een boek dat makkelijk leest. Voor mij had Grimaldi nog iets verder de diepte in mogen duiken. De personages hadden nog iets meer body mogen hebben. Ik heb het idee dat het verhaal dicht bij Grimaldi’s eigen verhaal aanleunt en dat dit er voor zorgt dat ze onbewust een veilige afstand houdt. Jammer maar niet onoverkomelijk. Wie even wil verdwijnen in een boek dat vlot leest en entertaint is bij Weet je nog aan het goede adres.

Geschreven bij Weet je nog

Gelukkig had ik vandaag een vrije dag, ik heb al die tijd zitten lezen in dit boek. Heel luchtig geschreven, maar langzamerhand werd het toch steeds serieuzer. En kon ik het boek echt niet wegleggen voordat ik het uit had.

Pauline Marionnet is de liefhebbende moeder van het vierjarig jongetje Jules. Haar wereld stort in als haar echtgenoot Ben haar onverwacht verlaat, hij houdt niet meer van haar. Dat is iets wat Pauline zich helemaal niet kan voorstellen. Ze doet er alles aan om hem van gedachten te doen veranderen. Met Jules trekt ze in bij haar ouders. Ze worstelt zich door het leven, eet amper en ook haar werk heeft enorm te lijden onder haar depressief gedrag. Tot overmaat van ramp gaat haar hele familie op vakantie naar het prachtige strandhuis van haar dromen. Pauline kan niet mee, ze moet werken. Totdat het op het werk goed misgaat, haar baas stuurt haar op gedwongen vakantieverlof. Pauline komt er snel achter dat alleen thuis ook niets is, ze haalt haar zoontje op bij Ben en voegt zich bij haar vakantievierende familie. Met de onderlinge relaties in de familie van Pauline is regelmatig wat mis en dat komt op de vakantie regelmatig tot uiting. Pauline probeert Ben nog steeds voor zich terug te winnen en doet dat door haar liefste herinneringen op papier te zetten en hem die toe te sturen. Ben reageert daarop door ook zijn herinneringen op papier te zetten en die blijken niet helemaal met die van Pauline overeen te komen.

Laag voor laag pelt de auteur de schillen van Pauline af. Ze heeft heel veel meegemaakt in haar leven. Haar nare ervaringen in het verleden bepalen haar persoonlijkheid nu. Ze zal eerst alle fasen van rouwverwerking moeten doorlopen eer ze aan de laatste fase, die van acceptatie, toe is. De auteur verwerkt niet alleen de scheiding van Ben maar ook andere nare gebeurtenissen in het verleden van Pauline in het verhaal. Langzaam wordt ook voor Pauline duidelijk wat het verleden met haar gedaan heeft en waarom ze is wie ze is. Bij de verwerking hiervan wordt ze bijgestaan door haar familieleden maar ook, op zijn manier, door Ben.

Mijn mening: ik vind het een indrukwekkend boek, hard maar eerlijk en met een positieve boodschap. Het citaat van het de psychiater van Pauline zal me nog wel even bij blijven: ‘Het is niet omdat het anders afloopt dan jij wilt, dat het niet goed afloopt’. Een zin om echt over na te denken.
De auteur heeft ervoor gekozen om twee soorten hoofdstukken te maken die elkaar om en om afwisselen. De hoofdstukken met herinneringen van Pauline en later ook Ben, hebben als subtitel de datum waarop de herinnering is gevormd. De overige hoofdstukken zijn genummerd en spelen in het heden. In het begin een beetje verwarrend, later krijg je als lezer pas door hoe geniaal dit van de auteur is! Ik heb ervan genoten, een prachtig en ontroerend verhaal, voor mij vijf sterren waard.

Als vijfendertigjarige gaat Pauline - samen met haar zoontje Jules van vier - terug bij haar ouders wonen. Ben, haar echtgenoot, heeft haar verlaten. Hij houdt niet meer van haar. Hier kan Pauline zich niet bij neerleggen. Dat kan niet. Ze waren een droomkoppel. Sinds dan leeft ze op automatische piloot, haar werk lijdt eronder en haar ouders kunnen niets goed doen. Ben vraagt co-ouderschap voor Jules en langzaamaan beseft Pauline dat het 'echt' is, Ben wil scheiden. Ze besluit Ben brieven te sturen, elke dag een. Brieven met herinneringen. Haar herinneringen. Over hun ontmoeting, hun huwelijk, de geboorte van Jules,........ Op die manier wil ze Ben laten zien dat ze samen horen. Dat ze al zoveel samen hebben meegemaakt en dat je daar niet zomaar een punt achter kunt zetten.

Als de hele familie - inclusief broer, zus, schoonbroer, neefjes en nichtjes - op vakantie vertrekt kan en wil Pauline niet mee omdat ze moet werken. Bovendien is Jules die periode bij Ben. Pauline voelt zich eenzaam. Als op het werk van alles mis loopt stuurt haar baas haar huiswaarts. Ze besluit Jules op te pikken bij Ben en aan te sluiten bij haar familie, vakantie!

Grimaldi begint haar verhaal - de proloog - met Pauline die op Ben zit te wachten om hun tiende huwelijksverjaardag te vieren, maar Ben daagt niet op. Een schitterende manier om het boek te beginnen en je voelt direct dat de toon is gezet. Je wilt verder lezen!

Haar scheiding met Ben is een rouwproces, eentje waar ongeloof, boosheid en acceptatie de revue passeren. Door gebruik te maken van de briefwisseling denk je een goed beeld te krijgen van hoe hun huwelijk was, maar niets is minder waar. Naar de plot toe beantwoordt Ben Paulines brieven met zijn herinneringen, herinneringen die heel tegenstrijdig blijken te zijn.

Omdat Paulines personage erg natuurlijk en herkenbaar is neergezet, wordt zij een mens van vlees en bloed. Je ziet het hele verhaal als in een film aan je voorbij gaan en voelt de pijn en de onmacht. Soms zou je willen roepen dat ze moet stoppen met haar klaagzang en moet doorgaan met leven.

Grimaldi heeft op een heel mooie, serene wijze het leven van Pauline neergezet met haar demonen uit het verleden die van haar de vrouw gemaakt hebben die ze nu is. Het verleden heeft een grote invloed op Pauline gehad en daardoor heeft ze een enorme muur opgetrokken. Beetje bij beetje brokkelt deze af en leert ze - mede door haar familie - niet alleen zichzelf, maar ook haar familie en Ben kennen.

De korte hoofdstukken, de vlotte pen en aangename schrijfstijl maken dat je dit boek moeilijk kunt wegleggen. Daarbovenop gebruikt Grimaldi de nodige - sarcastische - humor, die van tijd tot tijd een big smile op je gezicht tovert.

'Ik heb geen hekel aan hem, ik hoop alleen maar dat hij op een dag een krokodil tegenkomt'

Ik heb genoten van dit boek waarin verschillende onderwerpen aan bod komen die Grimaldi op een passende wijze naar voor brengt. 'Weet je nog' is een verhaal over liefde - vooral liefde - maar ook over familie en wat die voor je kan betekenen. De plot is ontroerend, maar positief. 4 sterren voor 'Weet je nog'!

‘Het is niet omdat het anders afloopt dan jij wilt, dat het niet goed afloopt’

Geschreven bij Weet je nog

Dit boek begint hoopvol en zuigt je als lezer aanvankelijk goed in het persoonlijke verhaal over het ondergaan van de pijn bij het beëindigen van een relatie. Al snel echter slaat de schrijfster allerlei zijpaden in en lijkt zij de focus op de hoofdzaak te verliezen. Het verhaal begint dan wat krampachtig te worden, alsof er van alles bij gesleept moet worden om er toch maar een boek van te kunnen maken.

Mooi boek, oprecht