Zolang ik jou heb

Dit boek is werkelijk een boek dat je zo uit hebt. Er gebeurt veel, heftige en mooie dingen. Het is geen seconde saai.
Aangrijpend wat een jong meisje meemaakt maar zo mooi wat liefde ontvangen en geven betekend. Ook ongelofelijk wat een zwarte vrouw mee moet maken…
Ik wil over de inhoud verder niets zeggen, je moet het echt zelf gaan lezen!!

Er zijn van die boeken waarvan je weet dat je deze moet lezen zodra je de achterflap hebt gezien. Zolang ik jou heb was er zo een. Ook de aankondiging dat het intenser zou zijn dan Een keukenmeidenroman intrigeerde mij helemaal, want dat is een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen over de rassenscheiding in Amerika.

Het verhaal speelt in de zomer van 1963 en wordt verteld door de 9 jarige Starla, die je direct voor zich inneemt door haar pittige en ontwapenende vertelwijze. Ze is eigenwijs en snel verontwaardigd, vooral bij onrecht, waarna ze meestal impulsief reageert en daardoor snel in moeilijkheden komt. Na de zoveelste aanvaring met haar strenge omi, bij wie ze woont omdat haar vader op een booreiland werkt en haar moeder haar sinds haar derde jaar heeft verlaten om in Nashville een zangcarriere te beginnen, besluit Starla weg te lopen en naar haar moeder te gaan. Ze heeft uiteraard geen idee hoe groot de afstand tussen haar woonplaats in Mississippi en Nashville is. Ze krijgt een lift aangeboden van Eula, een donkere vrouw die in haar eentje op weg blijkt te zijn met een blanke baby. Wat is er aan de hand? Is deze baby ontvoerd of juist een vondeling, zoals Eula beweert? Dit is het begin van een reis die het leven van Starla voorgoed zal veranderen.

Vanaf dat moment is het boek bijna niet meer weg te leggen en kom je als lezer in een achtbaan van gebeurtenissen en tenenkrommende situaties terecht. Ik zat me regelmatig plaatsvervangend te schamen voor de tenenkrommende discriminerende situaties waarin Eula en Starla verzeild raken. De roman geeft een uitstekend beeld van de rassenscheiding in die tijd, en als Starla in een zogenaamde 'zwarte' wijk terecht komt, werkt het ook andersom. Ze voelt zich dan een ijsbeer tussen de bruine beren, zoals ze het zelf zegt. Er groeit een warme vriendschap tussen het meisje en de vrouw, Starla is het naar liefde zoekende kind en Eula heeft liefde genoeg maar heeft die nooit kunnen geven op deze manier. Uiteindelijk komen ze in Nashville terecht en vinden ze de moeder van Starla, maar dan blijkt alles toch heel anders te zijn dan ze zich had voorgesteld en is haar moeder niet zoals ze hoopte. Het boek heeft een mooie schrijfstijl en levendige karaktertekeningen, je gaat daadwerkelijk van de hoofdpersonen houden. Het verhaal heeft me diep geraakt. Humor en hartzeer liggen hier vlak naast elkaar en de uiteindelijke afloop van dit boek is realistisch en zeer bevredigend. Ik geef een dikverdiende 5 sterren aan deze indrukwekkende roman. Een absolute must-read!

‘Zolang ik jou heb’ is zo’n veelzeggende titel bij dit meeslepende boek, die op verschillende momenten en op verschillende manieren ingevuld kan worden. ‘Zolang ik jou heb’ heb ik in één ruk uitgelezen, omdat je wilde weten wat er allemaal nog meer kwam. Hoofdpersoon in dit boek is het 9 jarige meisje Starla. Zij woont bij haar strenge oma in een dorpje in Mississippi. Haar moeder is de grote afwezige, sinds ze zich 6 jaar eerder aan haar zangcarrière ging wijden. Haar vader werkt op een booreiland, dus is slechts korte periodes thuis bij zijn dochter en moeder. Als Starla voor de zoveelste keer huisarrest krijgt van haar oma, en dat op de belangrijkste dag van het jaar, besluit ze haar moeder te gaan opzoeken. Ze weet dat ze in Nashville woont, maar niet precies haar adres, maar als ze beroemd is, moet dat geen probleem zijn. Vanuit de naïeve manier waarop 9 jarige kinderen denken, gaat Starla op weg, zich niet realiserend dat Nashville ver weg is, en dat de wereld niet zo aardig is als hij lijkt. Ze kan slecht tegen onrechtvaardigheid, wat ze vaak impulsief en driftig gelijk laat merken. Dit werkt vaak tegen haar. Het boek speelt in 1963, in de tijd van rassenhaat en – discriminatie. Dat krijgen we in de loop van de reis van Starla ook zeker mee. Ze wordt meegenomen door Eula, een donkere vrouw die op weg blijkt te zijn met een blanke baby. Elke stap of kilometer die ze verder gaat van haar thuisadres gebeuren er onvoorziene omstandigheden. Elke keer als je denkt dat het niet erger kan, gebeurd er weer iets, of blijkt er iets te zijn gebeurd in het verleden. Zowel Starla als Eula hebben een christelijke achtergrond, maar spinnen een web van leugens en bedrog om zich heen. En ondanks alles wat er gebeurd ervaren ze beide dat ‘familie zijn’ niet altijd betekend dat je moeder of vader zulke liefdevolle personen zijn, maar dat je ook zonder familie van elkaar te zijn ‘samen familie kunt zijn’. Een hartverwarmend boek over vriendschap en moed. Over doorzetten en leugens. Een boek vol humor, maar ook schrijnend verdriet. Ontzettend knap geschreven door Susan Crandall. Een boek dat je niet kunt laten liggen, als je er eenmaal in begonnen bent te lezen.

'Zolang ik jou heb' is een coming-of-ageverhaal verteld uit het perspectief van de 9 jarige Starla.
Ze woont bij haar strenge oma. Haar moeder heeft haar verlaten om beroemd te worden en haar vader werkt op een booreiland. In de beleving van Starla is haar moeder een bekende ster en ze droomt ervan om weer met haar herenigd te worden.
Het verhaal speelt zich af in het Mississippi van de jaren zestig. Als haar oma haar op een dag weer eens ergens voor straft besluit Starla weg te lopen naar Nashville om haar moeder te zoeken. Onderweg komt ze Eula tegen een zwarte dame die een witte baby heeft gestolen. Samen zetten ze de zoektocht voort.
Dat vond ik één van de belangrijkste asspecten van het boek de relatie die zich tussen hen ontwikkelde. Eula en Starla hadden elkaar echt nodig. Allebei hadden ze belangrijke 'lessen' om aan de ander door te geven en de ontwikkeling die ze doormaakten hadden ze aan elkaar te danken. Daardoor wordt het boek een emotionele roman over hoe vriendschap, huidskleur en leeftijd overstijgt.
Het is een origenele manier om te schrijven over de rassenscheiding. Het boek eindigt wat zoetsappig maar dat doet niets af aan de indruk die het verhaal achterlaat.