Zwartboek adoptie over verzwegen adopties in de 20e eeuw in Nederland-Een schoot vol tranen

Het boek is zeer goed onderbouwd, veel bron verwijzingen maar bovenal een persoonlijk en maatschappelijk pijnlijke getuigenis van een stuk van onze geschiedenis met verstrekkende gevolgen. Het is knap hoe Eugenie hier aandacht voor vraagt en aan geeft, erkenning voor leed is in ieder geval een belangrijke stap naar acceptatie en leren leven met de gevolgen die nooit helemaal weggaan zoals zo mooi door velen verwoord. Een aanrader!!

Wat een bijzonder goed en leesbaar boek over een treurig onderwerp. Het is goed dat we nu een compleet beeld hebben van de onvrijwillige adopties door moeders (en vaders!) in de jaren vijftig, zestig en zeventig van de vorige eeuw. En dit boek belicht het écht van alle mogelijke kanten. Hulde aan de auteur die het allemaal prettig leesbaar heeft verwoord. Nu is de politiek aan zet.

De invoering van de Adoptiewet in 1956, op voorstel van de Federatie voor Instellingen voor Ongehuwde Moeders in Kind (FIOM) en International Social Services (ISS-NL), zorgde voor veel leed. Eugenie Smits van Waesberghe laat in haar boek betrokkenen aan het woord. De lezer stapt binnen in een wereld vol leugens, pijn, ontkenning en vernedering. Moeders die onder grote druk hun kinderen ‘afstaan’. Eens volwassen gaan vele kinderen op zoek naar hun afstammingsgegevens en/of hun ouders. Een niet gemakkelijke zoektocht, waarbij vele hindernissen worden opgeworpen. Een traumatische familiegeschiedenis die haar sporen van generatie op generatie overdraagt.

Het is in en in triest te moeten constateren dat dit zwarte hoofstuk in de Nederlandse geschiedenis had kunnen worden voorkomen. In 1954 waren er van verschillende kanten grote twijfels bij de noodzaak van een adoptiewet. Kinderrechters zagen in de onherroepelijkheid van adoptie een groot probleem. Het aannemen van de adoptiewet zou een stap terug zijn in de moderne wetgeving, omdat het voorbij ging aan het belang van de bloedband en het weten van wie men afstamt.
Echter, de politiek liet zich overreden door pressie-groepen die van mening waren dat de gezinsband belangrijker was dan bloed.

Toen in de jaren zeventig het aanbod van kinderen opdroogde, werd de vraag naar adoptie-kinderen verplaatst naar het buitenland. En hetzelfde patroon herhaalde zich. Er ontstond een vraaggestuurde markt, waar kinderen onder dwang of misleiding werden ‘afgestaan’. Of op andere wijzes hun ouders ontnomen.

Zoals Eugenie aangeeft nemen gedane zaken geen keer, maar is het nu tijd voor erkenning. En het leren van fouten. En het dan niet weer doen... de geschiedenis van kinderhandel moet zich niet telkens herhalen.

Ik raad een ieder aan dit belangrijke boek te lezen. Het is een deel van de geschiedenis die we onder ogen moeten zijn. Opdat we niet vergeten.

Roelie Post, Klokkenluider Kinderrechten Europese Commissie
Auteur van 'Romania for Export Only, the untold story of the Romanian 'orphans'"

Het boek duikt in de geschiedenis van de gedwongen adoptie. Moeders die onder dwang afstand deden van hun kind en diezelfde kinderen die decennia later in hun zoektocht naar hun biologische roots tegen muren botsen. Geheime of verdwenen dossiers om hun afstammingsrecht uit te wissen. Het boek is naast feiten en cijfers gevuld met persoonlijke verhalen. Indrukwekkend om te lezen want het vraagt moed om je verhaal met de buitenwereld te delen
Een boek voor iedereen die privé of beroepsmatig met adoptie te maken heeft (gehad)
De vraag die rest; trekken we lering uit de ervaringen in dit boek?

Indrukwekkend boek; onvoorstelbare verhalen en dat alles is gewoon gebeurd hier in Nederland!
Dit zwartboek over de Nederlandse Adoptie laat je niet meer los, zelfs niet nadat je het eenmaal uitgelezen hebt. Niet alleen een aanrader voor degenen die persoonlijk met adoptie en afstand te maken hebben (gehad), ook voor hulpverleners een inkijkje in een wereld die vaak nog steeds door schaamte gesloten blijft. Een stuk Nederlandse geschiedenis dat het verdient om aandacht te krijgen.