Ademloos verlangen dagboek van achttienjarige met ernstige astma

Het is een boek van een nog jonge schrijver. Dat is te zien aan haar manier van schrijven, maar dat is niet erg. Wellicht zal het daardoor meer aanspreken bij haar leeftijdgenoten. In haar dagboek beschrijft ze het leven van een astmapatiënt, en dat is niet gemakkelijk, dat is duidelijk. Ik mis een beetje de levenslust. Ze vergelijkt zichzelf vaak met tieners die gezond zijn, waardoor ze nooit de wensen die ze heeft zal kunnen verwezenlijken. Haar redacteur verdient zeker niet de schoonheidsprijs. De vele, vele fouten doen afbreuk aan het verhaal van de schrijfster. En dat is erg jammer. Dit boek verdient het om in de aandacht te komen bij astmapatiënten en mensen in hun omgeving.

Ademloos verlangen is een boek waarin je een kijkje krijgt in het dagboek/leven van Marion. Het leven van een jonge vrouw met Astma. Een vrouw die haar weg probeert te vinden met deze ziekte. Ademloos verlangen geeft je de kans om de impact van deze ziekte waar te nemen.

Erg vlot geschreven verhaal over hoe het is om als jongere astma te hebben en welke problemen je tegen komt als je daarbij door je astma nauwelijks een opleiding kunt volgen. Overal kom je rook en luchtjes tegen. als jongere wil je uitgaan,maar het kost je zoveel energie dat je de dagen daarna bij moet komen of in het ergste geval weer extra medicijnen in moet nemen. Marion beschrijft het proces in korte vlotte hoofdstukken. Ben erg onder de indruk van haar verhaal ook al omdat ik in mijn eigen omgeving persoonlijk heb meegemaakt hoe het is om astma te hebben. Dit boek is niet alleen voor jongeren met astma boeiend maar ook voor mensen zonder astma.

Dit boek is zeker een aanrader om te lezen. Het is een waargebeurd verhaal van een jong meisje die moeilijkbehandelbare astma heeft. Je neemt als lezer een blik op haar leven. Het is een boek die makkelijk te lezen is duidelijk en vlot en voor mij heel herkenbaar.Ik zou zeker weer een boek kopen van haar.

Heel mooi en bijzonder verhaal van Marion.
Ik heb af en toe echt moeten slikken als ik las hoe haar weg naar volwassenheid zoveel tegenslagen had.
Wat ik vooral bijzonder vond is dat ze toch positief bleef en bleef vechten om haar doelen te behalen ondanks alles wat er gebeurden.
Zo knap dat ze dit deel van haar leven heeft vertaald naar een boek en met iedereen wil delen.
Zeker een aanrader...
Iedereen kan er iets van leren. Zeker mensen die veel tegenslagen hebben met wat voor chronische ziekte ook.
Ik zeg: "Zeker lezen".

Het boek is geschreven in dagboekvorm, in een vlotte schrijfstijl. Marion heeft naast erge astma ook nog enkele andere medische problemen . Zij beschrijft haar symptomen eerlijk en is heel open ivm haar ziekte en wat ze niet kan maar wat ze ook graag zou willen. Doch verliest ze nooit de moed om te blijven vechten / zoeken om verbetering in haar situatie te maken. Uiteindelijk gaat ze naar Zwitserland , Davos, het Nederlandse kuuroord voor astmapatiënten . Ook haar zus mag mee , die is ook een astmapatiënt.
We krijgen vooral het dagelijkse verhaal van Marion te lezen, waaruit blijkt dat ze een echte vechtster is.
Na hun terugkeer uit Zwitserland gaan de zusjes samen wonen aan zee waar de lucht voor hen veel zuiverder is dan in hun vorige verblijfplaats. Ik vind ook de gedichten aan het begin van elk hoofdstuk inspirerend en ook voor de gezonde mens doordenkertjes. Ik raad dit boek zeker als een te lezen boek aan.

Ondanks dat het boek wat slordig is geredigeerd, blijft het de aandacht vasthouden.
Zeker een aanrader voor mensen die met deze ziekte te maken krijgen. Door de openhartige manier van schrijven krijg je een goed beeld hoe dit jonge meisje met haar ziekte leert om te gaan.

In dit boek vertelt Marion in dagboekvorm over haar strijd tegen astma. Zij liep hierbij vooral tegen onbegrip aan, aangezien dit een `onzichtbare´ziekte is. Voor mij waren deze emoties heel herkenbaar en Marion heeft deze op een duidelijke manier verwoord. Hopelijk krijgen buitenstaanders zo een beter inzicht op wat voor een impact een chronische ziekte heeft. Soms zie je niet aan de buitenkant dat er iets speelt, hoewel er van binnen een strijd plaats vindt en er altijd overal rekening mee moet worden gehouden.

“Elke minuut die jij je druk maakt om het verleden gaat af van je toekomst”. Een hele sterke uitspraak aan het begin van het boek die de toon zet voor de rest van het verhaal.

Het is een tijd geleden dat ik een boek heb gelezen die mij zo aangreep als deze. Het gaat om het boek Ademloos verlangen van Marion Thomas. Marion lijd aan een ernstige vorm van astma ook heeft zij fybromyalgie. Het boek opent met een voorwoord van de longarts die haar behandeld heeft. Hierna volgt het proloog dat verteld over haar eerste grote aanval. Dit stuk grijpt je meteen bij de keel en laat je snakken naar meer.
Aan het eind van het proloog staat een lijstje van 10 dingen die zij nog wil doen. Erg inspirerend en geeft ook aan dat Marion zich niet laat kisten door haar ziekte maar alles uit het leven wil halen dat er in zit. Dit boek verteld haar verhaal, haar strijd. Maar ook hoe moeilijk het is om te leven met een omgeving die niet begrijpt of kan inleven wat er omgaat in het leven van iemand met een chronische ziekte.
Marion Thomas neemt je mee in haar leven en haar gedachten. Dit zorgt er voor dat je jezelf beter kan inleven in haar als personage. Wat mijn vooral aanspreekt in het verhaal zijn de periodes waarin het verhaal afspeelt, de periode voor dat er bekend is wat er met haar aan de hand is, de behandel periode en de periode daarop volgend.

De opzet is in de vorm van een dagboek. Hierdoor krijg je een goed idee van het verloop van de tijd. Ieder hoofdstuk begint met een gedichtje. Dit gedichtje maakt het hoofdstuk levendig, het neemt je mee in de gevoelens die Marion voelde in dat hoofdstuk. Dit maakte het hele boek heel overzichtelijk.
Ik was erg gegrepen door het verhaal van Marion omdat ik zelf iemand ben met een chronische aandoening. Het zet je aan het denken dat het ook heel moeilijk is voor de omgeving om begrip en inlevingsvermogen te hebben voor iemand met een chronische aandoening. Ik las in het boek de frustratie van Marion met het onbegrip. Maar tussen de regels door is er ook te lezen hoe frustrerend en beperkend de regels van bijvoorbeeld een opleiding.
Tenslotte alle respect naar Marion Thomas omdat zij haar erg persoonlijke verhaal deelt met de lezer, het geeft je een goed beeld van haar belevenissen, gevoelens, frustraties maar ook haar overwinning tegen de muren die door haar beperking zijn opgeworpen. De enige kanttekening is de zin “Dagboek van een achttienjarige met ernstige Astma” aangezien zij maar een korte tijd achttien is in het boek. Al met al een aanrader om te lezen.

Vind het boek goed geschreven, leest goed weg.
Aangrijpend verhaal over een jonge dame met zware astma.
Ondanks wat kleine foutjes, vind ik het een fijn boek om te lezen.