Alleen dapper te zijn

Vooral de worsteling van Simone met de grauwheid die ze met zich meedraagt staat centraal. Net als op de cover biedt Afrika Simone eerst een lege, weidse vlakte waarin ze zichzelf tegenkomt, maar dan “hoort ze de echo, voelt ze de schaduw van een totaal nieuwe, onbekende, warme wereld, die onweerstaanbaar aan haar trekt”. Terug in Amsterdam overvalt haar “de ballast, het teveel aan zware grijze luchten”. Het boek is goed opgebouwd en de schrijfster gebruikt een beeldende schrijfstijl, waaruit blijkt dat ze bekend is met het landschap en de gebeurtenissen in Afrika. Een aanrader als je houdt van een beeldend omschreven Afrika en een worsteling met grijze wolken.



Vanwege depressie start Simone met een groepstherapie. Ze voelt meteen dat ze dit niet wil en besluit om met een groepsreis mee te gaan naar Afrika. Dapper, omdat ze daarmee haar veilige omgeving verlaat. Simone is erg met zichzelf bezig en roept ook negatieve reacties op. Ze bekijkt de anderen negatief en doet haar best om niets met hen te moeten. Tijdens een zandstorm wordt ze op zichzelf teruggeworpen en merkt ze dat de reisgenoten bezorgd om haar zijn. Vanaf dat moment doet ze haar best om zich iets meer aangepast te gedragen. De reisleider Koen is een vrije vogel. Hij weet zich goed aan te passen aan de omstandigheden tijdens hun reis en Simone wordt verliefd. Koen lijkt de liefde te beantwoorden maar wil zich niet binden en golft heen en weer tussen de band met Simone en zijn hang naar vrijheid. Als hij teruggaat naar Afrika, maar deze keer naar een oorlogsgebied, volgt Simone hem. Daar vindt een verschuiving plaats, in hun relatie en binnen Simone.

Simone Jastein is depressief en gaat naar een groepstherapie toe. Daar voelt ze zich niet echt thuis, het zijn bijna allemaal mensen met relatieproblemen. De therapeut vindt haar niet gemotiveerd om aan haar problemen te werken en zegt haar dat hij dan ook niets voor haar kan doen. Dan krijgt ze een reisbrochure waarin Overland Safari’s, dwars door de Sahara, staan. Simone schrijft zich in voor zo’n drie maanden durende reis.
Al snel komt Simone erachter dat het misschien niet zo’n goed besluit is geweest. Haar reisgenoten vallen haar tegen, die vinden haar maar verwaand en de reisleider, Koen, is niet bepaald een vriendelijke man. En dan het dagelijkse corvee. Niet bepaald wat zij zich van een vakantie had voorgesteld. Simone sluit zich zo veel mogelijk van de groep af.
Op een bepaald moment dwaalt zij van de groep af en wordt overvallen door een zandstorm, die zij ternauwernood overleeft. Dat doet haar besluiten zich meer aan te passen aan de groep.
Daardoor krijgt Simone steeds meer oog voor haar omgeving en de schoonheid van Afrika. Van de enorme woestijn tot het groen van de jungle. De verlatenheid van het zand en de ondoordringbaarheid van het oerwoud.
Ook al heeft Simone eerst een hekel aan hem, gaandeweg vindt zij Koen steeds aardiger en wordt verliefd op hem.

Als de reis afgelopen is en zij weer terug is in Amsterdam krijgen Simone en Koen een relatie. Koen kan zijn draai niet vinden in Nederland en vertrekt naar Liberia om daar voor Artsen zonder Grenzen te gaan werken. Simone reist hem achterna, ondanks de waarschuwing van haar ouders dat zij niet naar een oorlogsgebied moet gaan. Pas dan vertelt haar moeder haar over de verschrikkingen die zij in de oorlog heeft meegemaakt. Dit kan Simone er niet van weerhouden toch te gaan. Daar aangekomen, blijkt zij echt veranderd te zijn. Zij steekt de handen uit de mouwen en helpt waar zij kan.

Edith Tulp weet op zo’n manier te schrijven dat je je als lezer oom in de hitte van de woestijn en de vochtige jungle waant. Je ben onder de indruk van de stilte die heerst in de zandvlakte en hoort de cicades en alle andere voortdurende geluiden van de jungle. Je ruikt de stank van de vuilnisbelt bij de sloppenwijk en de geur van een ziekenhuis in een oorlogsgebied.
“Alleen dapper te zijn” is een boek dat makkelijk en vlot leest.

Edith Tulp (1960) studeerde aan de School voor de Journalistiek in Utrecht. Zij is freelance journalist, redacteur, columnist en schrijver. Haar passie voor schrijven ontwikkelde zij al heel jong. Edith reist regelmatig naar Afrika, waar zij zich voor verscheidene projecten inzet.
In 2015 debuteerde zij met “De bushsoldaat”.

Alleen dapper te zijn is de tweede roman van Edith Tulp. Zij is journalist/columnist/redacteur/schrijver en debuteerde in 2016 met De bushsoldaat. Zij reisde, woonde en werkte veel in Afrika en richtte een ontwikkelingsorganisatie op voor jongeren in Oeganda.

De hoofdpersoon in Alleen dapper te zijn is Simone, een jonge vrouw die depressief is en vrij impulsief besluit om een groepsreis naar de Sahara te maken. Aangekomen in Afrika heeft ze al snel problemen met de reisleider en de overige leden van de groep. Geleidelijk aan gaat het wat beter, maar de onderlinge irritaties tussen de groepsleden blijven een rol spelen. Simone wordt steeds meer gegrepen door het landschap en de mensen en begint zich steeds meer thuis te voelen in Afrika. Uiteindelijk krijgt ze een relatie met reisleider Koen. Terug in Nederland probeert ze deze relatie in stand te houden, maar Koen blijkt erg onbetrouwbaar te zijn. Simone klampt zich echter aan hem vast en volgt hem weer naar Afrika, deze keer naar Liberia. In dit oorlogsgebied komt alles in een stroomversnelling.
Edith Tulp heeft een prettige schrijfstijl en vooral de beschrijvingen van Afrika zijn erg knap gedaan. Ze geeft een goede inkijk op het landschap en de mensen daar. Ook zet ze vraagtekens bij de situatie in Afrika en het nut van ontwikkelingswerk. De opbouw is echter onevenwichtig: het deel over de groepsreis is erg lang en gedetailleerd, terwijl het laatste deel wel erg snel gaat en abrupt eindigt. Bovendien wekt Simone niet echt sympathie op met haar impulsieve, depressieve en afhankelijke gedrag. Kortom, het is een prettig leesbaar boek met prachtige beschrijvingen van Afrika en het stelt maatschappelijke thema’s aan de orde, maar mist toch een stukje diepgang.