Arkhaii

Vladis was de eerste van de Arkhaii. De eerste mens die het onsterfelijkheidserum kreeg toegediend. Nu verdoet hij zijn tijd op een van de vele kolonisatieschepen van de mens. Door zijn leeftijd voelt hij zich niet thuis in deze wereld. Dat veranderd ook niet als zijn broer Kaïn naar hem toe komt om zijn hulp in te roepen tegen een buitenaardse macht die de mensheid aanvalt. Zullen ze de mensheid kunnen redden of zijn ze al te veel vervreemd door hun eeuwenoude leeftijd.

Hannes verwerkt veel van zijn filosofie in het verhaal. Van hoe de aard van de mens is en kan zijn en wat een lang leven met de mens kan doen. Hierdoor krijgt het verhaal diepte. In de hoofdpersonen, Vladis en Kaïn, zet hij twee tegenpolen neer. De een is filosofisch, wat dromerig, de ander juist recht door zee, militair geschoold. Hierdoor schept hij spanning in het verhaal. En dit is juist het interessante gedeelte van het verhaal, de wisselwerking tussen deze twee en hoe ze de wereld om zich heen zien. Als de actie eraan komt wordt het verhaal meer mainstream en voorspelbaarder en dat doet afbreuk aan het eerste goede stuk.

Deze roman is een aanrader voor iedereen die eens iets anders wilt lezen dan alleen maar actie. Dit is een verhaal wat je aan het denken zet.

Arkhaii zijn onsterfelijke mensen. Zij leven echt enorm lang. Sommigen zijn honderden jaren oud. Maar ze beginnen zeldzaam te worden. Vladis is een Arkhaii. Vladis zit niet lekker in zijn vel. Hij is het eeuwige leven een beetje zat aan het worden. Hij kijkt nergens nog van op. De mens heeft al zoveel meegemaakt en planeten verwoest. Hij is depressief en toe aan iets nieuws. Als hij Celestine ziet, komt er een ommezwaai. En zijn broer Kain verschijnt ook weer in zijn leven. Arkhaii zien het als hun plicht om de mensheid te beschermen. Maar verdienen ze dat eigenlijk wel? Met Kain komen ook de problemen mee: de wolvenroedel. Deze problemen bedreigen het bestaan van hun Kolonisator.

De wereld is mooi opgebouwd. De kolonisator heeft een aparte vorm. Maar het staat zo op papier, dat je het echt voor je ziet.

De manier van oorlog voeren is bijzonder. Ze maken gebruik van zwarte gaten. Dit vond ik een heel origineel idee!

Dit boek zet je aan het denken?!!! Is het wel zo’n goed idee, dat de mens de ruimte gaat ontdekken? Als je ziet wat de mensheid de aarde (nu al )aan doet. En in het boek gaat de verwoestingsdrang van de mens nog verder. De mens kun je zien als een soort virus. Ze kunnen niet stopen. Ze willen altijd meer. En nog meer!! Je begint je af te vragen of dit misschien ons toekomstbeeld kan zijn! Ik denk van wel. Mensen blijven ruzie maken en willen macht. Dat dit onze ondergang zou gaan worden… zou mij niets verbazen.

Het boek heeft spannende momenten, maar richt zich vooral in het begin meer op menselijkheid. Later komen er spannende scènes voorbij, die je zo voor je ziet. Maar je blijft nadenken over de mens, tot de allerlaatste zin en ver daarna. Als dat De bedoeling was, van de auteur…? Dan is hij daarin, helemaal geslaagd!

De cover past goed bij het boek. Het is een scène uit het boek. Het krijgt van mij een 8!

Zeer vlot geschreven boek dat aanzet tot nadenken. Ook interessant voor lezers die in de eerste plaats geen grote fan van sciencefiction zijn.

Het is een zeer goed debuut dat je niet alleen laat meeslepen met het verhaal dat zich afspeelt maar je achteraf ook zelf doet nadenken over hoe de mens nu bezig is. Zeker een aanrader voor mensen die van SF houden dat zich in de ruimte afspeelt. Ik vond het zelf jammer dat het verhaal zo snel eindigde.