Arme Tak verhalen

In deze bundel neemt de auteur je mee op reis door een bijzonder leven. Hij zet alles vol humor op papier. Ik garandeer je dat je tijdens het lezen een glimlach op je gezicht krijgt.

Hij laat je kennis maken met zijn aparte / artistieke ouders. Ze waren niet rijk als het op vermogen aankomt. Maar op het gebied van ervaringen,plezier en herinneringen maken, zijn ze echt rijk.

Zijn kindertijd zie je door de ogen van een kind. En dat hij dingen anders zag dan volwassenen zorgt voor zeer grappige momenten en uitspraken.

Hij maakt als volwassene ook genoeg mee. Hij neemt je mee naar school, waar hij erg bijdehand was. Maar ook lijkt hij bijzondere mensen aan te trekken, waardoor het soms lijkt of je een verhaal uit Mr Bean zijn leven aan het lezen bent. Ik vind niet snel een boek zo leuk dat ik erom moet lachen. Dit boek krijgt het voor elkaar!

Aangrijpend maar humorvol. Het gaat heel goed samen!

Deze man heeft een zwak voor schoenen (soms lijkt het meer op een obsessie). Schoenen spelen een rol, in aardig wat van zijn verhalen. Ook staan er een aantal illustraties in.

Hij laat je ook nadenken over het leven. Als je arm bent kun je ook rijk zijn: een liefdevolle familie en humor maken je rijker dan je denkt dat je bent.

Dit boek heeft mij savonds op de bank heerlijk laten ontspannen. Ik moest af en toe zo erg lachen, dat de tranen over mijn wangen liepen. Lachbuien waar mijn omgeving niets van begreep. De oplossing is: zij moeten dit boek ook gaan lezen. Iedereen eigenlijk! Een boek met een lach garantie. Het krijgt van mij dan ook 5*****omdat ik het heerlijk vond om in zijn leven te kijken.

goed geschreven

Arme Tak is een verhalenbundel waarin je kunt kijken in het leven van de auteur. Is het fictie of non-fictie is de vraag die in me opkwam tijdens het lezen? Dat doet niets af aan het feit dat het van A tot Z genieten is geweest van hetgeen ik las.

Voor in het boek staat een quote van Baudelaire: Le beau est toujours bizarre. Het mooie is altijd onwerkelijk of afwijkend.
Baudelaire wilde hiermee benadrukken dat echte schoonheid ontstaat wanneer het per toeval ontdekt wordt en niet wanneer men er naar op zoek gaat of wil creëren.
Deze bundel had geen mooiere inleiding kunnen hebben dan deze quote van Baudelaire!

Het eerste verhaal in deze bundel, De Bugatti's van mijn moeder werd eerder opgenomen in een verhalenbundel met bijdragen van verschillende auteurs, die samengesteld was door Ronald Giphart: Moeders – verhalen van hun zonen. Mooi om het hier op zo'n prominente plaats terug te zien samen met zijn eigen verhalen. Dat voelt ook beter!

In IJzerkruid beschrijft hij zijn ervaringen wanneer hij pianolessen krijgt van Eloïse Verveine; ze woonde met haar zuster niet ver van zijn ouderlijk huis. Na een onprettige ervaring gaat zijn moeder met hem terug naar het adres van de 'zussen'.
Wanneer zijn moeder en hij jaren later in een natuurwinkel in Brussel op een van de laden 'Verveine, IJzerkruid' zien staan, denken ze allebei terug aan deze 'zusters'. IJzerkruid was een betere achternaam voor Eloïse geweest!

In 'Een appeltje voor de dorst' lees je over het gezin:
'Mijn ouders hadden geen geld. Ik ben opgevoed met de gedachte dat een mens zich gelukkig mag prijzen als hij zijn huur kan betalen, dagelijks brood kan kopen en af en toe een onsje kaas. Rijkdom had volgens mijn ouders niets met geld te maken, maar alles met cultuur. Dus werd er gelezen en gemusiceerd en weinig geld verdiend.'

Al deze verhalen gaan over de liefde die de auteur ervaren heeft in het gezin waarin hij opgroeide en over de levenslessen die hij leerde.
De vierentwintig verhalen zijn geschreven op een soms weemoedige toon, maar vooral het optimisme en vrolijkheid voeren hier de boventoon. De manier waarop Jan de Rooy naar zijn omgeving kijkt en dat wat hij ziet op luchtige en vlotte manier beschrijft, zorgt er voor dat je hier en daar zelf ook even nadenkt over je eigen handelen en denken.

Arme Tak is een onderhoudende verhalenbundel, die niet mag ontbreken bij de liefhebber van verhalen met een onderliggende boodschap, zonder dat ze belerend zijn.

Wat een bijzonder boek! Weemoedig, maar ook grappig. Originele observaties zoals je ze niet vaak ziet in Nederlandse boeken.

Ontroerend, meeslepend, humoristisch, scherp en prachtig taalgebruik. Onbegrijpelijk dat dit boek niet bekend is bij een groeter publiek!

Bij het zien van de eenvoudige cover heb je niet meteen door waar het boek over zou kunnen gaan. De titel geeft wel iets prijs, waardoor je een bijzonder verhaal verwacht van een arme tak van een bijzondere familie. Of dat ook zo is, mogen jullie zelf gaan ontdekken.
Gelijk bij het eerste verhaal wordt je dankzij de titel op het verkeerde been gezet, omdat je bij het lezen van de titel verwacht dat het over totaal iets anders zal gaan en zo zijn er meer titels van verhalen die je op het verkeerde been zetten.
De verhalen zijn op een vlotte, humorvolle manier geschreven. Geregeld houdt de schrijver je op een nette manier een spiegel voor, laat hij je, dankzij zijn bijzondere observaties, anders naar de mensen en de omgeving kijken. Al lezende leer je de schrijver steeds een beetje beter kennen. Aan het eind van het boek weet je wat hij met schoenen heeft, aan welke soort mensen hij een hekel heeft, wat hij met of tegen zwemmen heeft, hoe zijn jeugd was en wat zijn grootste angst is, hoe hij daar aan is gekomen. Geregeld wordt er terug gekeken op zijn bijzondere jeugd waarbij zijn moeder het geregeld op nam voor haar kinderen, waar ze haar kinderen vrij liet, wat ze deden, hoe zijn ouders waren en met wie ze omgingen.
Er is een verhaal die laat zien wat het met mensen kan doen als ze weten dat er bij iemand wat te halen valt en hoe de schrijver daarmee omging.
In een van de verhalen wordt verteld hoe het eraan toe ging als je op keuring moest voor in dienst te gaan. Voor veel mannen zal het herkenbaar zijn, een terugblik in de tijd.
De afbeeldingen, die je af en toe tegenkomt, zijn een mooie aanvulling van het boek.
Kortom; dit is echt een boek voor diegenen die van bijzondere verhalen houden.