Arzak landmeter

Het eerste Arzak-album verscheen jáááren geleden, in Nederland bij Oberon. De titel was toen overigens Arzach. Het bestond uit meerdere korte episodes waarin de held vaak een net weer andere naam voerde: Arzach, Arzak, Harzack. De episodes zijn woordloos, op de laatste na, waar op de laatste “planche” de naam van de held wordt geïntoneerd. De episodes worden gekenmerkt door een kille beschouwelijkheid die niet onpoëtisch is. Moebius tekent een wereld die ongenaakbaar is, ondoorgrondelijk, en in tegenstelling tot ons westerlingen in het laatste kwart van de twintigste eeuw voelt niemand van de inwoners zich geroepen meer te doen dan dat voor lief nemen.
Moebius was in die tijd, door stripminnende Fransen inmiddels “L’age d’or” genoemd, de profeet van de Franse Bédé. Hem was geen maat gesteld. Hele volksstammen lieten zich door hem inspireren.
Ik noteer dit even omdat “Arzak. De landmeter” een wezenlijk ander boek is dan “Arzach”. Niet verbazend, Moebius was een complete carrière verder toen hij Arzak weer opriep.
Geen plotloze episodes dit keer, maar een avontuur.
Dat betekent dat de eertijds zo lege wereld van Arzak nu een stuk dichtbevolkter is, anders zou er niets gebeuren.
Het betekent ook dat Arzak niet louter onbestemd aanwezig is, maar een opdracht heeft: de anomalie opsporen. Dat is nog steeds gelukzalig vaag, maar het legitimeert zijn aanwezigheid, en motiveert zijn handelen.
Hierdoor is “Arzak” prima te volgen (“Arzach” liet de lezer zelf maar uitzoeken wat hij of zij er van maakte), Moebius ontwikkelt bekwaam twee verhaallijnen met elk een eigen plot, waarvan ook duidelijk is dat ze in elkaar zullen opgaan. Het ene verhaal: poging van ruimtepiraten om minderjarig prinsje te kidnappen. Het andere: de tocht van de landmeter naar zijn opdrachtgeefster.
Omdat dit deel één is van een serie maken we de samenloop niet mee. De lezer moet het doen met de cliff-hanger, en wordt verder aan het eigen lot overgelaten. (Voor altijd, want afgelopen maart overleed Moebius.) Moebius is zo’n goede verteller, en zo’n geroutineerde serie-bouwer, dat de twee lijnen een bevredigend tussen-einde krijgen, dat de cliff-hanger net zo goed als een bevredigend open einde gezien kan worden. En ondertussen heeft hij informatie rondgestrooid die adequaat een veelomvattender verhaal suggereert dan de 60 pagina’s kunnen bevatten. Daarnaast heeft de wereld die hij tekent veel elementen behouden die de continuïteit met “Arzach” zeker stellen (het vleesetende gras, de bergen en ravijnen, de centrale toren). Knap werk.
Nog knapper het tekenwerk. Fantastisch. Moebius heeft het vermogen om zijn stijl steeds iets te wijzigen al naar gelang de scènes die hij tekent, hij accentueert aldus wat er gebeurt, maar handhaaft tegelijkertijd een vloeiende lijn door het hele boek. Acties tekent hij korreliger en grafisch wat losser dan de stiltemomenten die grafisch veel gedisciplineerder zijn. Tussen levende wezens en landschappen hanteert hij het zelfde verschil. Het resultaat: de dynamiek die van een grafisch sterke afbeelding pas echt een onderdeel van een perfecte strip maakt. Nog steeds zullen er weinig zijn die hem dit nadoen.
De profeet heeft met een knaller het tijdelijke met het eeuwige verwisseld.

Overigens is het aan te raden om achter in het boek te beginnen waar Moebius het avontuur lanceert.

Erg mooie tekeningen, in goede kwaliteit gedrukt. Het boek is ook best groot dus je kan de prenten echt bewonderen.

Ik heb het boek besteld omdat de tekenstijl van de legendarische Moebius mij erg aanspreekt. Het is een erg mooi boek. In dit boek creëert hij een unieke wereld met mooie, bijzondere, landschappen.
De held Arzak spreekt tot de verbeelding. Het verhaal in dit boek eindigt wel erg abrupt en zorgt ervoor dat je met een dosis nieuwsgierigheid en een set vragen blijft zitten. Daar moet je dus niet erg vinden als je dit boek bestelt.
Het boek is overigens lekker groot en heeft een harde kaft. De achter in het boek toegevoegde studies/tekeningen zijn een mooie bonus.