Brein in brand hoe mijn lichaam mijn hersenen aanviel

Geschreven bij Brein in brand

Susannah is geheel hersteld. Deze conclusie mag ik wel trekken na lezing van haar boek. De schrijfster is gelukkig niet meer de persoon die tijdelijk bezit van haar blijkt te hebben genomen: de andere Susannah - die ze haar publiek toont in een videofilmpje tijdens het Tedx Amsterdam Women – is duidelijk psychotisch en paranoïde en voert telefoongesprekken door de afstandsbediening van de televisie. “I am on TV” hoor je haar paniekerig roepen, gedreven door een hallucinatie waarin ze zichzelf op televisie blijkbaar achtervolgd ziet worden door paparazzi. Niet meer in staat om na te denken en een gesprek te voeren. Ineens helemaal gek geworden?
Verbazingwekkend verhaal. Het verhaal van een beginnend journaliste die ineens afglijdt in een wereld van psychoses en waanbeelden, die wartaal uitslaat en gevangen raakt in haar eigen geest. Voorbestemd voor behandeling in een gesloten afdeling van een psychiatrische kliniek lijkt het: want de symptomen duiden toch wel heel duidelijk op psychische aandoening zoals schizofrenie.
Moet toch een merkwaardige beleving zijn. Als journaliste een verhaal schrijven over jezelf in een periode waarover slechts nog sporadische flarden aan herinneringen resteren in het geheugen. Nauwgezet construeert ze het verhaal aan de hand van gesprekken met familie en behandelende artsen, videobeelden en ziekenhuisverslagen. Een heel journalistiek en wetenschappelijk verhaal dat zowel bewondering als verbazing oproept bij de lezer.
Verwondering bijvoorbeeld over de werking van het menselijk lichaam en de werking van de hersenen. Dat het lichaam klaarblijkelijk ineens kan besluiten de hersenen aan te vallen met antistoffen waardoor de patiënte heel snel verandert in een ander persoon. Een zeldzame auto-immuunziekte, Anti-NMDA-receptor encefalitis.
En dan de verbazing. Is het dan puur geluk dat iemand tijdens de behandeling vaststelt dat de aard van de ziekte neurologisch van aard is en niet psychiatrisch? Susannah voelt zich in ieder geval een behoorlijke geluksvogel. Dit omdat de neuroloog, Dokter Souhel Najjar, haar bed “passeert”. Alle dure bloedonderzoeken, MRI- en CT scans ten spijt, is het pas Dr. Nahal die vaststelt wat er aan de hand is. Deze neuroloog heeft schijnbaar al genoeg aan pen en papier en een gedegen gesprek met de patiënte. Als hij haar vraagt om een klok met cijfers te tekenen vindt hij al snel het bewijs. “Je brein staat in brand” roept hij uit omdat hij in de tekening duidelijke aanwijzingen ziet dat een deel van Susannah’s brein is aangetast door een ontsteking. Het opent de weg naar een succesvolle behandeling van een ziekte die pas voor het eerst gedurende het jaar 2007 werd geïdentificeerd.
Een boeiend boek dat je meesleept in het gedetailleerde relaas van een bekwaam journaliste die met gezond verstand “haar maand van waanzin” als onderwerp van onderzoek durft aan te grijpen.

Geschreven bij Brein in brand

Susannah Cahalan beschrijft haar eigen ziektegeschiedenis op indrukwekkende wijze. Enerzijds is daar de eigen ervaring waarin ze de lezer deelgenoot maakt van haar angst en pijn. Daarnaast is er de meer beschouwende, journalistieke benadering van haar ziekteproces waarbij zij vele deskundigen aan het woord laat om alle puzzelstukjes op zijn plaats te krijgen. Kortom: een interessant boek voor iedereen die geïnteresseerd is in (neurologische) ziektegeschiedenissen, maar ook in psychologie

Ik had geen idee wat ik van het boek kon verwachten,en ik ben niet zon fan van medische programma's of boeken,maar dit boek maakte me wel nieuwsgierig.
Het leest als een spannende thriller,met medische details die duidelijk worden uitgelegd,maar niet zo erg dat ik niet door kan lezen
Ik vind het wel een heftig verhaal,vooral als je weet dat het echt gebeurd is.

Op een dag werd journaliste Susannah Cahalan wakker in het ziekenhuis,ze ligt vastgebonden.
ze heeft last van waanideeen bv dat haar vader zijn tweede vrouw heeft mishandeld en vermoord.
In het ziekenhuis gaat het steeds slechter met haar,en komen er verschillende onderzoeken,diagnoses en neurologen voorbij.
. Susannah probeert steeds te ontsnappen uit het ziekenhuis, en de vele onderzoeken leveren niets op.
Er word oa gedacht aan een psychose
Gelukkig komt ze uiteindelijk onder behandeling van dr. Sauhel Najjar die ontdekt dat haar ziekte het gevolg is van een auto immuunziekte die haar hersenen aantast. Met de juiste behandeling kan ze weer helemaal herstellen.
Wat een geluk dat dr Najjar ontdekte wat ze mankeerde,je moet er toch niet aan denken als niemand het had ontdekt! Het einde vond ik ook mooi beschreven.
Ik vond het een boek wat erg spannend is en je van het begin tot het eind in de greep houd.
Een aanrader wat mij betreft!

Geschreven bij Brein in brand

Ik heb dit boek met veel verbazing en bewondering gelezen. Dat je leven volledig op zijn kop kan staan doordat je eigen lijf zich tegen je keert is je ergste nachtmerrie. Journaliste Susannah Cahalan overkwam dit en ze heeft zeer zorgvuldig en gedetailleerd beschreven hoe ze door haar hersenen op het verkeerde been werd gezet en daardoor als psychiatrisch patiënt werd bestempeld. Doordat er uiteindelijk een arts was, die ontdekte wat er met haar aan de hand was, is het gelukkig goed gekomen. Susannah heeft zich zeer open en kwetsbaar opgesteld met dit boek. Ze wist zelf niet hoe ze zich gedroeg tijdens de breinbrand en heeft door middel van de verhalen van artsen, familie en het kijken van video-opnames gehoord en gezien hoe ze in die tijd was. Haar verhaal in combinatie met de medische verklaring van haar aandoening is indrukwekkend om te lezen. Het roept tevens de vraag op hoeveel mensen in een psychiatrische inrichting zitten, die in werkelijkheid geen psychische aandoening hebben, maar staat, net als bij Susannah, hun brein in brand en zou er op eenvoudige wijze wat aan te doen zijn.

Dit boek leest als een spannende thriller. Her en der is het doorspekt met medische termen, maar dat stoort niet. Het zijn maar enkele passages, en de termen worden goed uitgelegd. Wat ik vooral fascinerend vindt is het inkijkje in het hoofd van de schrijfster – hoe gaat dat nou in zijn werk, dat gek worden? Het zou de spanning in het boek wel verhogen als je niet weet of ze weer beter wordt of niet - maar aan de andere kant zou het dan misschien te macaber worden. Wat ik wel jammer vindt, is dat je eigenlijk vrij weinig meekrijgt van het genezingsproces, dat wordt niet zo gedetailleerd vertelt als het proces van ziek worden. Dat vind ik jammer want je gaat door het lezen van het boek zó in haar hoofd zitten dat je heel betrokken bij haar genezing raakt. Maar al met al een superspannend en dus goed geschreven boek!

Geschreven bij Brein in brand

Ik heb het boek helemaal uitgelezen omdat ik de informatie/het fenomeen vanuit medisch oogpunt interessant vind.
Als dit onderwerp niet mijn interesse zou hebben gehad denk ik dat ik waarschijnlijk al na een paar bladzijden zou zijn afgehaakt omdat de manier van schrijven mij niet bepaald kon boeien.

Geschreven bij Brein in brand

Mooi boek over de schrijfster die niet weet wat haar overkomt als ze door een lichamelijkr infectie tijdelijk de controle over haar verstand verliest.

Wel jammer dat er zo veelvuldig met medische termen wordt gestrooid. Dit is voor het verloop van het verhaal niet nodig en maakt het onnodig moeilijk.

Dit bizarre waargebeurde verhaal van Susannah Cahalan leest als een medische thriller. De 24-jarige Susannah woont en werkt als journaliste bij The New York Post in New York als ze langzaam meer zeker compleet gek wordt. Ze wordt paranoïde en krijgt last van wanen, waarvoor ze hulp zoekt bij een psychiater. Zo weet ze bijvoorbeeld voor 100% zeker dat haar vader zijn tweede vrouw heeft mishandeld en uiteindelijk vermoord. Of als haar vader haar naar een afspraak met een psychiater begeleidt roept ze tegen de taxichauffeur dat ze ontvoerd wordt. Dit gaat van kwaad tot erger en uiteindelijk wordt ze na een epileptische aanval opgenomen in het ziekenhuis. Daar gaat het steeds slechter met haar en wordt ze uiteindelijk zelfs catatonisch. Een aantal (psychische) diagnoses en neurologen verder heeft ze het geluk dat ze onder behandeling komt van dr. Sauhel Najjar. Hij ontdekt dat haar ziekte geen psychische oorzaak heeft maar het gevolg is van een auto-immuunziekte die haar hersenen aantast. Het gaat om de nog redelijk ombekende ziekte anti-NDMA libische encefalitis. Een ziekte waarvan je weer kan genezen.
Van de periode dat zij gek was, kan Susannah zich niets meer herinneren. Zij heeft deze tijd door middel van gesprekken met artsen, haar ouders en vriend en videobeelden in het ziekenhuis kunnen reconstrueren wat resulteerde in dit heftige verhaal. Het doet je afvragen of er niet nog veel meer mensen zijn, die onterecht een psychische diagnose hebben gekregen, maar eigenlijk een auto-immuunziekte hebben die te genezen is. Zeker als Susannah tijdens het schrijven van haar boek in een gesprek met haar eerste psychiater vertelt aan welke ziekte zij uiteindelijk leed. Hij was daar ondanks vele publicaties hierover in vaktijdschriften nog altijd niet mee bekend. Dit boek zou eigenlijk verplichte literatuur moeten zijn voor psychologen, psychiaters, (huis)artsen en artsen op de spoedeisende hulp. Maar ook voor een leek is dit heftige verhaal een aanrader. Het is zeer goed geschreven en blijft boeien tot het eind.

Een heel goed en ingrijpend geschreven boek. De heftige en nog (redelijk)onbekende ziekte anti-nmda encefalitis is duidelijk omschreven door de schrijfster, die de ziekte zelf heeft moeten doorstaan. Alhoewel deze ziekte niet voor iedereen precies hetzelfde zal zijn, geeft dit toch een duidelijk beeld ook van de ernst ervan. Hopelijk draagt dit boek een steentje bij aan het herkennen van anti-nmda, een neurologische en geen psychische aandoening.

Het zal je maar gebeuren dat je wakker wordt en je ligt in het ziekenhuis vastgebonden op bed. Gek geworden, een nachtmerrie. Dit overkwam Savannah een journaliste bij de New York Post. Dit hele proces duurde zeven maanden, maar ze is er nog niet helemaal. Ongelofelijk. Susannah heeft geprobeerd om die hele periode terug te halen, door gesprekken te voeren met doktoren, specialisten, ouders, familie en vrienden. En de dagboeken te lezen die haar ouders hadden bijgehouden en videobeelden te bijkijken die van haar gemaakt zijn. Gelijkertijd is het een oefening dit boek te schrijven om te bevatten van wat er verloren is gegaan. Een kerngezonde jonge vrouw, vol met ambities, een eigen flatje en gelukkig met haar vriend.

Het begon in 2009, ze werd wakker met twee rode stipjes op het bloedvat van haar linkerarm. Verder ging het met kleine dingen, achterdocht, dingen inbeelden, vergeetachtig, migraine. Daar kwam geweldadigheid bij en tot slot gleed ze helemaal af zodat de dood om een hoekje kwam kijken. Iedereen stond voor raadsels. Niets was te zien op MRI en EEG, bloed was goed er werd zelfs gedacht dat ze teveel dronk, maar dat was niet zo.

Totdat er een hele slimme neuroloog Dr.Najjar, Savannah een klok liet tekenen, waarin zij de cijfers allemaal rechts zette. Wat inhield dat er een ontsteking in haar rechter hersenhelft zat. Haar hersenen werden aangevallen door haar eigen lichaam. Een auto-immuumziekte. Dit betekende haar redding.

Deze ziekte, anti-NMDA-receptor encefalitis is nog niet zolang geleden ontdekt. Nu kunnen ze ook allerlei voorvallen uit het verleden verklaren, waarvan ze eerst zeiden dat de mensen door de "duivel bezeten waren.".

Het boek is moeilijk weg te leggen. Zo "spannend".