Bruckner/Symphony No9 - Four Movement

De mooiste opnames zijn nog altijd die van Karajan (Berlijn) en Giulini (Wenen). Wil je een recentere uitvoering dan hoef je niet verder te zoeken. Deze met Simon Rattle is werkelijk prachtig. Mooi opgenomen en subliem uitgevoerd. Ik ben het dan ook van harte eens met de andere reviews.

Nooit had ik behoefte aan een vierde deel van deze prachtige symphony van Bruckner. Bij de laatste hoorn-tonen van het 3e deel is het klaar. Zacht glijdt het leven weg. Dan komt in 1 x dat overweldigende 4e deel. Niet zoals bij de 10e van Mahler door anderen in de geest van Mahler en vanuit wat schetsen samengesteld, maar voor het grootste deel door Bruckner zelf al opgezet en door 4 Bruckner kenners na 30 jaar werk en studie afgemaakt. Een overweldigend einde van deze grote symphony. Een openbaring van het hemelse. Een prachtige uitvoering door de Berliner en Rattle en nu inderdaad hopen dat ook Haitink nog een keer met het RCO deze grote symphony totaal gaat uitvoeren !!

Het spreekt vanzelf dat de Berliner prachtig speelt. Het pianissimo is een wonder om te horen en het koper is in evenwicht binnen het orkest, zelfs in de forte delen. Het spreekt vanzelf dat Rattle een uitstekende dirigent is. Nuances in overvloed in deze prachtige opname. Hoogtepunt is niet alleen het eerste deel, want het Scherzo is een prestaties van heftigheid en geweld. Het Adagio is een prachtig lamento en toch levendig gekarakteriseerd.
En de Finale? Het overgrote deel van de reconstructie is overtuigend. Het heeft de gedurfde harmonische verschuivingen, harde dissonanten en grillige melodische lijnen van de andere delen, de razernij en wanhoop die de Negende onderscheidt van andere symfonieën van Bruckner. Het wordt duidelijk dat de gereconstrueerde finale, in tegenstelling tot de voorgaande drie delen waarvan de eenvoudige lijnen langzaam bewegen, de overweldigende macht het totale werk overspannen.

Simon Rattle, die ik zo wie zo zeer hoog aansla, behoort wat mij betreft tot de beste Bruckner vertolkers. De Berliner Philharmoniker is een fantastisch orkest met een grote Bruckner traditie. Het bijzondere aan deze cd is natuurlijk de finale, inmiddels enkele malen herzien en verbeterd. Overtuigt mij nog niet helemaal op alle punten, maar dat is deels ook een kwestie van wennen. Hoe dan ook, het vierde deel (de finale) is in elk geval fascinerend, geloofwaardig en wordt schitterend uitgevoerd.
Na 5 jaar moet ik constateren dat het vierde deel bepaald geen gemeengoed is. Praktisch iedereen voert de bekende 3-delige symfonie uit. Heel jammer, want de finale werpt een nieuw licht op de zich nog steeds verder ontwikkelende Bruckner die in dit laatste deel best heel modern overkomt.
Wat ook erg jammer is dat er van deze opname geen dvd is. De Berliner Philharmoniker voert vaak Bruckner uit maar er zijn helemaal geen recente dvd-opnames. Zeker voor deze unieke uitvoering is dat echt een gemis. Wel te raadplegen via de Digital Concert Hall van het orkest maar die is niet zo maar toegankelijk. Gelukkig zijn er wel veel Bruckner dvd's van met name Thielemann (anders, maar ook heel boeiend) en Barenboim en Welser-Most. Hopelijk brengen de Berliner met zo'n prachtig archief met onder meer Bruckners van Blomstedt, Chailly, Haitink, Rattle en Thielemann toch een reeks dvd's uit.
Voorlopig moeten we het doen met deze cd, die ik vol overtuiging vijf sterren geef.

Was eigenlijk nooit een grote fan van Bruckner (als Mahleriaan, Sibeliaan..), totdat ik de 9e hoorde, in deze afgemaakte versie op Discotabel..
Was gelijk diep onder de indruk, en lees ook over z'n 9e dat dit een geheel andere categorie is dan z'n andere symfonieën. Helaas wél z'n zwanezang.

De opname en uitvoering zijn grandioos; heb ook vergeleken met de in de Penquin hoog gewaarde Karajan (op vinyl) en vind dat Ratlle zich wel op gelijke hoogte bevindt.

Dus: ook voor niet-Brucknerianen een enorme aanbeveling :-)

Uit nieuwsgierigheid en een groot vertrouwen in de uitvoeringen o.l.v. Rattle heb ik deze cd zonder te beluisteren gekocht. Immers als bruckneriaan wilde ik elk stukje van deze componist beluisterd hebben. Zelfs de losse fragmenten van het vierde deel moest ik een keer gehoord hebben.
Na de eerste keer beluisteren van de eerste drie delen vond ik dat deze uitvoering het meest de sublieme uitvoering van de (late) Wand benaderde. Het vierde deel stelde mij vervolgens teleur vanwege het voor mij rommelige en fragmentarische karakter.
Toch zou (mijn) Bruckner Bruckner niet zijn als zijn muziek na één keer beluisteren mij van de stoel zou blazen. Gelukkig bleken ervaringen uit het verleden nu wel een garantie voor de toekomst te zijn toen ik dit stuk voor de vierde maal beluisterde. Zoals veel symfoniedelen van Bruckner zich aanvankelijk moeizaam lieten waarderen bleek ook dit stuk na de lange adem een ware openbaring te zijn.
Conclusie:
Deze cd markeert voor mij het einde van het tijdperk waarin de negende in drie delen wordt uitgevoerd.
Als ik een concert van deze symfonie ga bijwonen, dan alleen nog de vierdelige versie.
Rattle heeft voor mij een taboe doorbroken en hoe!!!!