Castlevania: Lords Of Shadow 2 - Xbox360

Laat ik beginnen met zeggen dat dit een geweldig spel is. Ik twijfelde over 4 of 5 sterren, maar waarom het er 4 zijn geworden, zal ik zo uitleggen. GEEN SPOLERS!!! Ik probeer alles zo goed mogelijk uit te leggen, zonder spoilers!

Nu is het tijd om een compliment te geven over de camera: er is nu een vrije camera, dus als de vaste camera in deel 1 je tegenstond, heb je nu geluk!

Verder ben ik heel positief over hoe het eruit ziet: net zoals het vorige deel, is de kwaliteit van de graphics echt goed. Fijn is ook dat de xbox versie nu 1 disc heeft, terwijl deeltje 1 op 2 discs kwam, waardoor je steeds heen en weer moest wisselen. Ik had verwacht dat het spel daarom misschien wel aanzienlijk korter zou zijn - dit is niet het geval, het is nog steeds van een aardige lengte. Ongeveer 20 uur, zou ik zeggen.

Waar je in Castlevania LOS 1 een levelstructuur had, heb je in Castlevania LOS 2 een open wereld, waarbij je, naarmate je verder komt in het verhaal, steeds meer wegen terug naar oude plaatsen ontdekt. Dit is handig voor bepaalde collectibles/verzamelobjecten.

In LOS 2 is er nog iets moois veranderd: in het eerste deel kon je niet ontwijken/dodgen, als je in de lucht hing. In deel 2 is dit wel het geval. Het spel is net zo heerlijk hack-and-slash als de eerste, met goede skills/vaardigheden en een nog beter upgrade-systeem voor je skills en wapens dan het eerste deel had. In deel 1 ergerde ik me heel erg aan hoe langzaam je reageerde in de lucht en aan het feit dat je een schietschijf werd. In deel 2 is dat weggewerkt en is het tempo ook een héél klein beetje opgevoerd, zodat het vechten nog leuker is dan in deel 1 en ik heb me niet één keer geërgerd aan de bediening.
Hoe het upgrade-systeem nu in het kort werkt, is dat je beloont wordt om een skill vaak te gebruiken, maar op een bepaald moment het beste kunt afwisselen. Zo leer je het gevechtssysteem beter kennen.

De minpuntjes: Ten eerste was in deel 1 het verhaal beter en werd het ook beter verteld.
Ook vond ik het minder, dat de vele puzzels die in deel 1 zaten en leuk waren om te doen, voor een deel vervangen waren door stealth missies in deel 2. Aan het begin vond ik de stealth wel grappig maar al snel werd het irritant. Ik wilde de vijanden waarvoor ik me moest verbergen gewoon afmaken, ik vond mezelf wel sterk genoeg worden daarvoor. Later was er één bepaalde stealth missie en die haalde het bloed onder mijn nagels vandaan en voelde alsof hij niet in het spel thuishoorde. Hij was vervelend, gebaseerd op geluk en het liep niet lekker. Daarbij is er geen optie om dat stuk (of enig ander stuk) over te slaan en dat was op dat punt echt een afknapper voor me. Dat stealth stuk heeft totaal niks met je eigen vaardigheid te maken - als je op dat punt beland, zul je weten waarover ik het heb en dan moet je niet denken dat het aan jou of aan mij ligt, want het is totaal random geprogrammeerd.

Een laatste minpunt vind ik de moeilijkheidsgraad. In deel 1 speelde ik op normale moeilijkheid. In deel 2 speelde ik de hele tijd op moeilijk. In deel 1 had ik best veel moeite om overal doorheen te komen, maar ik hou van een uitdaging en vooral de DLC van deel 1 was lastig. Ik besloot om deel 2 direct op moeilijk te spelen, juist omdat ik van een uitdaging houd, maar ik had het makkelijker dan in deel 1. Ik moet toegeven dat ik door het begin van deel 2 heel makkelijk heen ging en later moeilijkheden kreeg, omdat ik altijd ontweek en nooit blokte. In deel 1 vond ik blokken niet heel fijn werken, maar toen ik het begon toe te passen in deel 2, ging ik overal fluitend doorheen, behalve de 'out-of-place' stealth missie die ik zojuist noemde en het allerlaatste gevecht. Van mij had de rest van het spel wel wat moeilijker gemogen op de MOEILIJKheidsgraad die ik gekozen had. Bruut kan ik nu pas gebruiken, nu ik hem heb uitgespeeld, dus daarover heb ik nog geen mening.

Wat kan ik nog meer zeggen? Het is een must-play!