Club Gare Du Nord

Producers duo treedt na 5 jaar uit anonimiteit met in Nederland opgenomen cd... Op 17 oktober 2005 verschijnt het nieuwe album van Gare du Nord; Club Gare Du Nord. Na de succesvolle voorgangers (in search of) Excellounge en Kind Of Cool pakt het eigenzinnige producers duo op dit derde album uit met een muzikale clubtrip waarin relaxation en energy elkaar ontmoeten. In 11 nieuwe tracks wordt een eigentijdse melting pot geserveerd van Delta Blues, Groove Dance en Urban Jazz en dat alles á la Gare du Nord. Mede bepalend voor de jazz-feel van dit nieuwe album is de samenwerking op Club Gare du Nord van het duo met de Frans/Zwitserse trompettist Erik Truffaz, bekend van het Blue Note-label. Gare du Nord nam dit album op in de nieuwe, eigen Cell4-Studio in Nederland, tevens de nieuwe thuisbasis van het duo. Daarmee krijgt het toch al gevarieerde Nederlandse muzikale landschap er een unieke sound bij. Gare du Nord startte als een Nederlands/Belgisch creatief partnership tussen Doc (Ferdi Lancee) en Inca (Barend Fransen) die afzonderlijk hun sporen in de muziekbusiness verdiend hadden toen ze in 2001 gevraagd werden om de soundtrack te schrijven voor een éénmalig lounge event in België. De vanuit het niets in amper drie weken gecomponeerde en geproduceerde soundtrack kwam op het bureau van de platenbazen van Play It Again Sam in Brussel terecht. De grootste Europese independent zag direct potentie in de onalledaagse sound van Gare du Nord en in juni 2001 verscheen (in search of) Excellounge in de Benelux. De eigenwijze singlekeuze viel op de blueslounge-track Pablo's Blues die in Nederland vrijwel direct door Radio 3 als Megahit werd opgepikt. Snel daarna volgde een Europese en een wereldwijde release en sindsdien heeft het debuutalbum zijn weg naar menige fan en club gevonden. De opvolger, het eind 2002 verschenen Kind Of Cool, bood een mix van urban jazz-grooves en meer traditioneel gecomponeerde songs. Tracks als Sold My Soul, Kind Of Cool (Inner City Groove) en Dark Chill bleken gewild voor menige internationale compilatie en filmsoundtrack (onder meer Six Feet Under en de nieuwe Nicholas Cage-film, Ghost Rider). In 2003 toerde de 9-koppige Gare du Nord Experience door Nederland en Rusland. Na de tour werd een aanvang gemaakt met de bouw van de eigen Cell4-Studio in Nederland waar tussen februari 2004 en juli 2005 het materiaal voor het nieuwe album werd opgenomen; 23 songs waarvan er 11 nu verzameld zijn op Club Gare du Nord. De 11 nieuwe songs op het album hebben individueel een uitgesproken karakter; tezamen vormen ze een uitgebalanceerde songcyclus die de luisteraar een avontuurlijke luistertrip laat ondergaan.In de tracks Tom's Song en Go Back, Jack! brengt Gare du Nord haar bewondering voor de muziek van Tom Waits respectievelijk Steely Dan tot uitdrukking. Evenals op vorige albums waart de geest van blues-legende Robert Johnson rond; dit maal in het broeierige Poor Boy's Blues. De unieke trompetsound van Erik Truffaz, soms lyrisch als Chet Baker, dan weer venijnig fel als Miles Davis, geeft tracks als What's Up? en We Still Grow een flinke dosis suspense. In It's In The Mind, Not In The Eye wordt een verrassende mix van gospel en dance geboden terwijl de lijst van celebrities met een bad habbit, zoals opgevoerd in Ou Est Ton Singe?/ Where Is Your Monkey?, haast onuitputtelijk is. Doc en Inca sparen zichzelf niet.