Compostelarie Een voettocht

Zoals de achterflap van het boek al aangeeft, er is al veel geschreven over de voettocht naar Compostela. En toch is ieder boek weer anders, omdat eenieder die de toch onderneemt zijn eigen verhaal heeft. Daarnaast is geen voettocht hetzelfde, andere omstandigheden, andere mensen.

Dit boek gaat over twee mannen die zich wagen aan de voettocht. In dit boek lees je weinig over de ontberingen die zo een tocht is. Buiten wat darm en maagklachten lees je alleen maar goede verhalen. Een stukje geschiedenis van de plaatsen die aangedaan worden, hun overnachtingen en de lokale bevolking, de collega wandelaars en ga zo maar door. Er wordt veel verteld en het meeste met een humorvolle pen.

Het boek is op een vlotte manier geschreven met hier een daar een Vlaamse uitdrukking waar je als Nederlander wel even bij moet nadenken, maar het leest allemaal erg plezierig.

Het boek is zeker een aanrader voor mensen die wat cultuur willen proeven of voor mensen die in de toekomst zelf deze beroemde voettocht willen maken. Op speelse manier weet je dan ongeveer wat je kunt verwachten, al zal geen tocht hetzelfde zijn.

Bij het zien van de schitterende cover van Compostelarie van Hugo Hoedemakers krijg je al een idee waar het boek over zal gaan. De titel spreekt voor zichzelf, het geeft aan waar het boek over zal gaan.

Er zullen mensen zijn die roepen of dat wel nodig is, weer een boek over de camino, dat er toch al genoeg boeken over zijn geschreven. Toch is het antwoord ja, Compostelarie van Hugo Hoedemakers is een mooie aanvulling op de boeken die er al zijn geschreven over de Compostela. Buiten dat het een mooie herinnering is voor Hugo en zijn vriend en dat het een mooi verslag is voor hun familie en vrienden en voor diegenen die hebben meegelopen met Hugo en zijn vriend, is het ook een mooi verslag voor de lezers. Zowel voor diegenen die de camino al hebben gelopen en veel zullen herkennen, als voor diegenen die de camino ooit willen lopen zodat ze weten wat ze ongeveer te wachten staat als voor diegenen die de camino niet willen lopen, maar houden van mooie reisverhalen, is dit een heel erg boeiend reisverslag van de voettocht naar Compostela. Zoals de auteur in dit boek al aangeeft is dit geen reisboek, er staan ook geen plattegronden in, maar desondanks dat kan je, als je de camino wilt lopen, dit boek zeker lezen, want buiten de eigen ervaringen van de auteur en zijn vriend, geeft hij, niet expliciet, maar wel door middel van zijn eigen ervaringen, tips zoals bijvoorbeeld het slapen in een herberg of in een hotel of pension. De nadelen van een herberg en de voordelen van een hotel en pension. De foto's maken het boek compleet, je krijgt daardoor, ondanks dat de auteur goed is in beeldend schrijven waardoor je het allemaal voor je ziet, een nog beter beeld van de diverse plaatsen.

In Compostelarie van Hugo Hoedemakers vertelt de auteur over hoe hij erop kwam om samen met zijn vriend de camino te lopen, van waar ze zijn begonnen en hoe de voettocht was naar Compostela. Hij vertelt dat op een humorvolle manier waardoor je geregeld in de lach schiet ook al bedoelt hij het soms serieus zoals bijvoorbeeld over de diverse leugens om bestwil over routes die zogenaamd mee zouden vallen, maar ook bewuste leugens zoals bijvoorbeeld over die dag dat iemand bij het ontbijt vertelde dat ze geen eten hoefden mee te nemen omdat er die dag genoeg zou zijn. Hij vertelt over de bijzondere vriendschappen die gesloten werden, mensen die even meeliepen waarna je ze na een tijdje weer zag of nooit meer zag, de bijzondere ontmoetingen. De diverse mensen die allemaal hun eigen, soms trieste, redenen hadden om de camino te lopen. Hij vertelt over de bijzondere ervaringen die hij meemaakte zoals bijvoorbeeld over een achtergelaten hoed. Hij geeft soms zijn eigen kijk over de geschiedenis met humor en een paar van de Spaanse gewoontes zoals bijvoorbeeld het eten in rust. Over het algemeen is hij positief, maar soms vertelt hij ook over zijn ergernissen zoals bijvoorbeeld over een groepje fietsers en over de ongemakken die hij heeft ervaren zoals een nacht voornamelijk op de pot. Ook laat hij zien dat, vooral tegen het einde van de voettocht, de camino big business is, vertelt hij over ervaringen van mensen die de voettocht jaren eerder hebben gelopen, hoe sommige dingen veranderd zijn. Hij heeft dat allemaal goed onder woorden weten te brengen. Ondanks dat het niet elke dag even leuk was, wil je toch de camino zelf gaan lopen, om het zelf te ervaren en de plaatsen met eigen ogen te aanschouwen.

Voor Nederlanders kan het zijn dat ze soms even moeten nadenken wat er met een bepaalde uitdrukking of woorden zoals 'kot' en 'kwieten' bedoeld wordt. Hierin merk je dat de auteur een Vlaming is, wat hij soms ook met trots laat weten als hij Vlamingen tegenkomt tijdens de voettocht.