Conquistador

Wanneer de schrijver het over SF heeft, bedoelt hij ook echt science fiction. Johan Klein Haneveld heeft namelijk grootse dromen over de toekomst. Hij begint zijn verhalenbundel 'Conquistador' met de woorden ‘Voorbij de grenzen van tijd en menselijkheid’ en voert dat motto tot het haast onvoorstelbare door. Zijn verhalen spelen zich af in een en hetzelfde universum en ze worden in chronologische volgorde verteld. In de loop van de tijd vervaagt de grens tussen kunstmatig en menselijk leven steeds meer. Wat blijft over van wat wij als menselijke waarden beschouwen wanneer wij ‘KI’ gaan?

De holle werelden die ontdekkingsreiziger Jonas ontdekt zijn wonderschoon, sprankelend en levensecht beschreven. In de gletsjerwereld krijg je het plaatsvervangend koud, de dinosaurussen lijken echt te bestaan en wanneer je op asteroïde DF-345 landt lijkt het wel zomer en proef je de lucht.

In de verhalen komt het vraagstuk mens-zijn terug. Jammer genoeg blijven antwoorden op deze vraag voorlopig achterwege. De schrijver beschrijft veeleer de verschillende mogelijkheden die de mensheid op zou kunnen gaan. De lezer moet zelf invullen wat hij menselijk vindt of niet. Hopelijk krijgen we in de opvolger wat meer aanwijzingen over de fases in dit ontwikkelingsproces en over wat voor menselijke waarden er over blijven. De innerlijke worstelingen van de hoofdpersonen komen wat dat betreft niet helemaal goed uit de verf. De personages blijven wat vlak waardoor de lezer een beetje op afstand blijft. De verhalen slepen je daardoor ook niet mee hoewel de verschillende origineel bedachte toekomstmogelijkheden zeker fascineren.

Het gevoel om afwijkend te zijn van de rest komt in meerdere verhalen voor. Het anders zijn wordt gedoogd zoals in Conquistador waar mensen die natuurlijk willen leven in een reservaat worden geplaatst, oftewel veroordeeld zoals in Niet meer Vluchten waar de hoofdpersoon achtervolgd en gepest wordt.
In ‘Overleven’ en ‘Het Goede leven’ en ‘Aasgier’ worden de thema’s overleven en het recht van de sterkste versus zelfopoffering ter bescherming van het leven uitgewerkt.

De verhalen uit de bundel kennen een duidelijk begin en einde en ook de opbouw is over het algemeen bevredigend. Soms loopt de ontwikkeling van de karakters wat te snel zoals in Aasgier, waar een aanvallend personage wel vrij plots een ommekeer maakt tot een beschermer van het leven.
De ploteindes lopen moreel gezien veelal goed af en laten je met een aangenaam gevoel achter. Zo vindt hoofdpersoon Dani uit het verhaal ‘Overleven’ een uitweg uit het dilemma ‘eten of gegeten worden’.

Conquistador is een bundel vol fascinerende verhalen over de toekomst. De karakters zijn in het algemeen wat vlak hoewel dat in de verhalen die in de ik-vorm geschreven zijn al wat minder opvalt. Daar staat tegenover dat de werelden en de concepten over de toekomst zo fantastisch en visionair zijn dat ze dit tekort alleszins goed maken. Dit boek is aangenaam om te lezen en het biedt bovendien een interessante kijk op onze technologische en morele toekomst.

Recensie Conquistador door Johan Klein Haneveld
Uitgever: Godijn Publishing, Boek10 reeks
Artiest: Cornell Göksu

Conquistador neemt je mee op een reis die begint in ons eigen zonnestelsel en die eindigt, ergens, aan het einde van tijd, materie, energie en dimensies. Deze bundel van Johan Klein Haneveld bevat een dozijn science-fictionverhalen waarin hoop, menselijkheid en de zoektocht naar dat ongrijpbare 'mens zijn' centraal staan. Daarbij schuwt hij complexe natuurkundige en sociale concepten niet. Het levert een rijke mix op aan werelden en omstandigheden en de gebeurtenissen die daarin plaatsvinden.
Dat klinkt ambitieus en dat is het ook. Als lezer van deze verhalen moet je in staat zijn je te verplaatsen in de consensusgedachten van een gestalt. Termen als virtuele persoonlijkheden, sub-personae, breinsteden, cerebrale uploads, het komt allemaal voorbij. En hoewel het vrij rustig begint in de eerste verhalen, naarmate je verder reist, worden de werelden vreemder, wordt het moeilijker je een voorstelling te maken van protagonisten, zo die al te benoemen zijn.
Klein Haneveld vertelt zijn verhalen in een kalme, prettige, volwassen stem. Hoe complex of buitenissig zijn verklaringen ook worden, ze blijven in de meeste gevallen plausibel. Slechts hier en daar vond ik een woord verkeerd gekozen voor wat hij wilde beschrijven.
Een minpunt vond ik dat qua emotie de verhalen vrij vlak blijven, niet alleen omdat er weinig ruimte is om karakters uit te diepen tussen alle vondsten en technologische wonderen, zelfs de poging daartoe zou waarschijnlijk gewoon mislukken omdat wij in onze huidige maatschappij ons geen voorstelling kunnen maken van gevoelens, zo die er al zijn, van een gestalt of virtuele persoonlijkheid.
Het gevoel dat het boek mij gaf was alsof ik verhalen uit de Golden Age of Science Fiction aan het lezen was. Verhalen waarin de ‘sense of wonder’ de boventoon voert. Het gevaar daarbij is dat je soms kunt afzakken naar een Star Trek niveau waarbij hercalibratie van het deflector shield en het aanpassen van de warp manifold de oplossing voor een probleem bieden. De betere technobabbel dus. Het lukt Klein Haneveld niet helemaal om daarvan weg te blijven, de vraag is of je je eraan stoort.
Ben je een gevorderd SF lezer die Banks, Brin, Vinge, Stephenson, Niven, Gibson, Egan en Sterling aankan? Dan is dit boek een aanrader.
Mijn uiteindelijke oordeel: 3.5 sterren.

Als laatste een dikke ‘Like’ voor Godijn Publishing dat het in haar Boek10 Project aandurfde een Science Fiction bundel uit te geven, traditioneel een moeilijk product.

In deze bundel van 1 novelle en 11 verhalen neemt Johan je mee in een universum die net in de toekomst begint tot aan het uitdoven van het heelal aan toe. Het was weer eens lekker om echte Science Fiction verhalen te lezen die zich allemaal afspelen in het zelfde universum. Hulde ook hiervoor voor de uitgever die dit aandurft.

Het is moeilijk om een bundel te beoordelen, er zaten mooie verhalen tussen en verhalen die mij minder aanspraken. Johan heeft een rijke fantasie en hij weet dat mooi om te zetten in woorden en beelden. Vooral als hij aan het einde van de tijd zit. Toch vergeet hij de menselijkheid niet. Zijn verhalen zijn er vooral om te verbazen, hierdoor blijven de karakters wat achter.
Het mooiste verhaal vond ik de novelle Conquistador. De werelden die hij beschrijft zijn verbazingwekkend, terwijl je meevoelt met de hoofdfiguur in zijn eenzame dooltocht. Verder trokken mij de verhalen aan het einde van het heelal en tijd aan. Hierin is Johan op zijn grootst bezig, maar hij vergeet het kleine ook niet. Hier zitten interessante thema's tussen.

Van mij mag Johan veel meer schrijven in dit universum. Er is nog genoeg te ontdekken. En als Johan meer aandacht zou besteden aan karakter ontwikkeling dan worden die verhalen alleen maar mooier, want de verbeeldingskracht heeft hij al ten toon gespreid in deze bundel.

Voor Johan Klein Haneveld mocht ik zijn verhalenbundel Conquistador lezen en recenseren waarvoor mijn hartelijke dank.

Recensie Conquistador - Johan Klein Haneveld

Deze sciencefiction verhalenbundel bestaat uit twaalf verhalen waarvan Conquistador het langste verhaal is. De verhalen nemen je mee naar de wonderlijke wereld van het universum. Mooi beschreven is de omgeving waarin de verhalen plaatsvinden evenals de ervaringen van de personages. Je wordt letterlijk meegenomen naar een heel andere wereld en manieren om zich daar voort te bewegen. Alsof er ook een buitenaards leven is. Een mooi beschreven gevarieerde verhalenbundel die je kennis laat maken met de (on)mogelijkheden van de toekomst. Wie zal het zeggen.

De schrijfstijl is vlot waardoor het soepel weg leest. Omdat het een verhalenbundel is moet je wel steeds je aandacht erbij houden als je meerdere verhalen achter elkaar leest. Omgevingen en gebeurtenissen worden mooi uiteengezet zodat je je goed kunt inleven. De cover van het boek heeft een goede aantrekkingskracht. Een mooie intergratie van aarde en universum. Heel kleurrijk en erg uitnodigend.

spannend boek met geloof invloeden.

Ik las Conquistador van Johan Klein Haneveld. Het is een science fiction verhalenbundel. De verhalen staan op chronologische volgorde qua tijd. Je begint in de redelijk nabije toekomst en eindigt in de verre toekomst. In het begin zijn de personages nog behoorlijk menselijk, met slecht enkele robotonderdelen. Naarmate je verder komt in het boek, zijn de personages steeds minder menselijk te noemen. Dat neemt niet weg dat je je steeds goed met de personages kan identificeren, ook als ze zijn verworden tot collectieve intelligenties met een eigen bewustzijn.
Je leeft steeds mee met de personages en voelt ook echt verdriet als bijvoorbeeld een robot is overleden.
In dit boek maak je kennis onder meer met intelligente dysonballen, een soort van verloren werelden in uitgeholde asteroïden en samensmeltende intelligenties.
Het boek bevat o.a. “Valstrik” dat in 2015 eerste werd in de Trek Sagae wedstrijd. Ikzelf vond dat verhaal juist wat minder, maar alsnog zeer goed. Mijn favorieten waren “De zelfmoordenaar” en “Aartsvijanden”.
Al met al is dit een bundel die gemakkelijk wegleest. De auteur heeft zijn huiswerk duidelijk goed gedaan en strooit met termen als singulariteit en supersnaren. Ook de werking van verschillende natuurwetten komt aan bod. Dit alles is echter zodanig beschreven dat je het ook als leek zijnde goed kunt volgen.
Dit boek neemt je mee op geweldige avonturen voorbij de grenzen van tijd en menselijkheid.

Dit is een verhalenbundel met allemaal science-fiction verhalen van de hand van Johan klein Haneveld. Voor mij is het dit het eerst sf boek wat ik van hem lees en het is me goed bevallen.
Het zijn allemaal losse verhalen, maar er is een rode draad in de verhalen te ontdekken.Ik ga niet alle verhalen apart bespreken maar licht er een aantal uit. Zo is er een avonturier die vreest dat er in het zonnestelsel niks nieuws meer is te ontdekken, hij heeft er geen vertrouwen meer in als hij in een verlaten uitgeholde asteroïde een spoor vind. Dat moet voor hem zijn en hij wil weten wat er gebeurt als hij het spoor volgt. Dit is het verhaal met dezelfde titel als het boek, Conquistador, en meteen het langste verhaal. Voor mij is dit ook een van de beste verhalen uit deze bundel. Je kan inleven in de hoofdpersoon . Deze persoon komt in andere verhalen weer naar voren en dat vind ik wel grappig. De klim is een verhaal over een jonge vrouw die wil ontsnappen aan het leven wat haar ouders voor har bedacht hebben en ze waagt de klim over de hoge muur in hun ravijn om in een andere wereld terecht te komen. Maar of die nou zoveel beter zal zijn dan haar eigen wereld , valt nog maar af te wachten. Ik kan me haar leven zo goed voorstellen, leefde echt met haar mee. Aartsvijanden is een verhaal over twee personen die elkaars vijand zijn , ze weten van elkaar niet dat ze nog in leven zijn maar ze hebben elkaar aan het eind van het verhaal toch nodig om verder te kunnen.
Alle verhalen hebben een begin , een opbouw en een plot. Bij geen van de verhalen zie je het eind aankomen, je denkt steeds : “He?” Dat is het mooie aan korte verhalen. Je kan je inleven in de karakters, die in een korte tijd een bepaalde ontwikkeling doormaken. De sfeer wordt erg goed beschreven , je kan je goed voorstellen hoe het leven op die plaats in het heelal is. Het zijn allemaal spannende verhalen met zaken die mogelijk in een nabije of verre toekomst waarheid kunnen worden. Ik heb er van genoten en geef de bundel 5 dik verdiende sterren.