Controle! je hebt altijd een keuze, ook als je geen keuze hebt

In een ruk uitgelezen, ik wil een vervolg!

De debuut roman van Esther van der Ham vraagt gewoonweg om een vervolg.

Zodra je de eerste bladzijde hebt gelezen, wordt je meegesleept in de het leven van Marjolein en haar gezin. Een vrouw die graag de controle heeft over haar leven, maar dit niet vast kan houden als het ene na het andere haar overkomt.
Het verhaal heeft mega veel vaart, geeft je het gevoel dat je letterlijk wordt betrokken in de keuzes die Marjolein maakt en je leeft intens mee. Het grijpt je aan en je voelt dat elk woord recht uit het hart is geschreven.
Na dit boek moet er gewoon een vervolg komen, of in ieder geval een nieuwe roman!

Controle! is een verhaal van een doorsnee vrouw die worstelt met de problemen van alledag. Maar ook een verhaal van een vrouw die behoorlijk wat meemaakt. Misschien wel teveel voor 1 persoon. Maar dat vergeef ik de schrijfster. De dingen die gebeuren zijn misschien wat veel, maar hebben wel een functie in het boek. Het zijn verhalen die vertelt moeten worden.
Voor een deel is het verhaal ook persoonlijk zoals we kunnen lezen in het nawoord. Ik vind het dapper dat Esther zo open en eerlijk over de beslissing durft te schrijven. Preventief je borsten verwijderen omdat je een grote kans hebt op borstkanker lijkt mij een moeilijke beslissing waar niet iedereen begrip voor op zal kunnen brengen. Zoals je ook kan lezen in het boek.
De moeilijke familierelaties zijn ook herkenbaar. Al is het in het boek wel heel extreem, iedereen heeft wel moeilijkheden met zijn of haar familie.
Wat voor mijzelf herkenbaar was is de eenzaamheid door het geen partner hebben. Ik heb geen kinderen, en in die zin is het wellicht anders, maar ook ik herken het missen van de geborgenheid. De arm om je schouders.
Het is het verhaal van een vrouw die controle van haar leven kwijt lijkt te zijn en er alles aan doet om deze weer terug in handen te krijgen.
Het boek zal voor veel vrouwen momenten van herkenning, en misschien ook erkenning, opleveren. Esther schrijft op een prettige en toegankelijke manier.
Ik heb het boek met plezier gelezen.
3,5 sterren

{ “Ik heb graag alles onder controle. Ik streef het zo veel mogelijk na in wat ik ook doe, in mijn werk, met de kinderen en thuis.”}
Het is een verhaal met verschillende lagen. Zo lezen we over de vriendschap van Marjolein en Martine, die zwaar onder druk komt te staan. Haar relatie met haar zus Emma, waar alles op rolletjes loopt. En die ook perfecte kinderen heeft. Haar moeizame relatie met haar moeder, die in de 70 is en haar continue vertelt hoe ze het met haar kinderen moet aanpakken. Haar gezondheid waarmee ze worstelt. De financiële chaos waar ze in beland en tenslotte de avondjes op het koor en de strijd onderling. Tenslotte lezen we over het werk van Marjolein, het moeilijke besluit wat ze moet nemen en de nare gevolgen.

De schrijver Esther van der Ham heeft hiermee een mooi verhaal neergezet. Met veel drama wordt het verhaal vertelt van Marjolein. Het is een dramatische rollercoaster waarin ze beland. Van het een rolt de lezer in het andere drama. En met alles is er weinig of geen begrip voor hoofdpersoon Marjolein. Die veelal maar niets zegt, wat ook niet helpt. Het enige waar ze kordaat in is, is het besluit op het gebied van haar gezondheid. En dat is prachtig te lezen. Ze kiest daarmee voor haar kids en voor zichzelf!
Het boek krijgt een twist aan het einde. Dit einde past meer bij een thriller. Ik vond het jammer dat het boek zo afliep.

{ “Je hebt altijd een keuze. Ook als je geen keuze hebt”} .

Het boek krijgt 4 sterren.

Een spannende thriller. Het leest vanaf de eerste pagina al lekker weg. Het bevat de ingedriënten die nodig zijn voor een goed boek. Verder vertel ik niks over het verhaal, dat zou alleen maar zonde zijn mocht je het boek willen lezen. En dat kan ik zeker aanraden.

Controle vertelt het verhaal van Marjolein die langzaam aan de controle over haar leven verliest. Tijdens het lezen kwam Marjolein op mij over als een vrouw die erg negatief in het leven staat en overal meteen het ergste van denkt. Hierdoor kon ik me op sommige momenten behoorlijk aan haar irriteren, zoals bijvoorbeeld na haar bezoek aan het ziekenhuis. Ik snap dat ze op dat moment wat steun van haar man wil hebben, maar dit werd niet gegeven omdat hij bezig was met hun dochter. Dit viel bij Marjolein niet in goede aard en eigenlijk vond ik dit best wel egoïstisch, want ze had op dat moment ook helemaal geen interesse in haar dochter. Terwijl je ondanks alles toch moeder blijft en er voor je kinderen hoort te zijn.
Het ergeren gebeurde mij trouwens vaker wanneer het over de kinderen ging, in mijn ogen heeft ze twee ontzettend leuke dochters die net als ieder kind willen spelen en ontdekken, maar Marjolein zou het liefste hebben dat ze stil in een hoekje gaan zitten. Tuurlijk mag je een keer een moment voor jezelf en zwoegen in zelfmedelijden, maar bij haar kreeg ik het gevoel dat ze dit bij elk akkefietje doet.
Later in het verhaal kreeg ik wel meer begrip voor haar, ik had ook het idee dat ze minder vaak negatieve gedachten had en wanneer ze die wel had dat ze er niet in bleef zitten, maar toch probeerde positief te blijven. Het verhaal kreeg uiteindelijk een wending die ik totaal niet aan zag komen en hierdoor groeide het begrip voor Marjolein alleen maar sterker. Esther heeft hier een knap staaltje schrijftechniek laten zien, want boeken die niet te voorspellen zijn blijven het mooiste om te lezen. Ik ben dan ook heel benieuwd naar deel 2.

Geschreven bij Controle!

Het boek las lekker weg en vanaf het begin zat er een spanning in het verhaal. Ik kon me erg
goed inleven in Marjolein en vond het af en toe erg herkenbaar wat ze allemaal voelde en
dacht. Voor mij is ze menselijk en realistisch en ze wekte bij mij een sympathie op, waardoor
ik begrip had voor haar wat minder leuke trekjes.
De medische lijn in het verhaal heeft indruk op me gemaakt. Marjolein maakt een
ongebruikelijke keuze, maar de schrijfster geeft daar voor mij een boodschap in af, dat je
voor jezelf mag kiezen, wat iedereen er ook maar van vindt. Uiteindelijk gaat het om de
kwaliteit van leven, waar ze voor kiest en daar is in het maatschappelijke leven soms weinig
begrip voor, vind ik en daarom vond ik het erg goed en moedig dat dit zo mooi in het boek
naar voren kwam.
Het einde van het boek vond ik wat zwakker en daar kon ik me minder goed inleven in het
verhaal. Hoewel de ontknoping verrassend was, stelde de ontknoping me ook teleur, omdat
ik die een beetje ongeloofwaardig vond. Ook werd ik helaas niet echt emotioneel geraakt
door de indringende gebeurtenissen die Marjolein overkomen. Ik kan er niet de vinger op
leggen waardoor dat komt, maar het is wel het gevoel dat blijft hangen na het lezen van het
boek. Ik voel dat ik nog iets gemist heb, ook al heeft het boek me wel geboeid door de
menselijkheid en toegankelijkheid van grote thema’s als ziekte en dood die op een
toegankelijke en menselijke manier zijn opgeschreven.
Desondanks is het een prachtig debuut en mogen er zeker meer van dit soort boeken van
deze schrijfster komen, waar serieuze thema’s, die tot verder nadenken stemmen, in een
spannend jasje gegoten zijn.

Wat een geweldig debuut van Esther van der Ham! Ze 'sleept' je mee in het leven van Marjolein. Op een manier waardoor je Marjoleins frustraties, verlangens en verdriet gewoon vóelt! Neem nou dat moment dat de politie voor de deur staat met het verschrikkelijke nieuws; ik hield het niét droog....
Vanaf de eerste bladzijde zit je middenin het verhaal. Het laat je niet meer los. Zelfs niet als je het boek uit hebt.
Eén waarschuwing van deze kant: als je eenmaal begint met lezen, wordt stoppen lastig!
Dit smaakt naar meer. Ik kijk nu al uit naar het volgende boek van Esther van der Ham.

Wat een leuk boek! Ik zat er gelijk helemaal in. Als je denkt dat je alles gehad hebt, neemt het verhaal een totaal onverwachte draai!!

Echt een aanrader!

Controle is de eerste roman van Esther van der Ham, maar daar merk ik niks van. Ze schrijft heel fijn, mooie zinnen. Het verhaal wordt verteld vanuit de hoofdpersoon Marjolein. Naarmate het verhaal vordert worden de verschillende personen uit het leven van Marjolein aan je “voorgesteld”. Het verhaal springt niet van de hak op de tak zoals een ander boek wat ik aan het lezen ben en maar even aan de kant heb gelegd ( Hex- Thomas Olde Heuvelt).

Er zit ook humor in het boek en ze omschrijft de dingen leuk. Zoals dit stukje: Monddood gemaakt neem ik een hap van mijn taart. Moeizaam kauwend slik ik het door. Een hap uit de zandbak zou me nog beter smaken dan dit baksel aangeboden door mijn moeder.
Dit stukje geeft ook meteen de moeilijke relatie weer die Marjolein heeft met haar moeder.

Verder wil ik niet te veel verraden over het verhaal. Het boek is een roman dus ik had niet verwacht dat het nog spannend werd, maar dat werd het wel.

Mooi boek, herkenbaar, spannend, goed.