Dansende Buffels van India naar Nederland

Dit boek stond lange tijd bovenaan mijn lijstje om als reisboek te lezen. Wat een teleurstelling. De eerste honderd pagina's komt er geen motorrit in voor. Tijdens de reis vond ik het verbazingwekkend hoe op iedere bladzijde wel iets negatiefs te vinden was. Hoe mooi de natuur, omgeving, avontuur of het weer ook was, er werd altijd wel een negatieve draai aan gegeven: te warm, te vies, te schoon, te duur...
Daarnaast vond ik het een boek vol vooroordelen. De mensen in India waren arm en vies, maar wel lief. In Pakistan waren ze crimineel en was het onveilig, in Iran was het nog een tikkeltje erger en waren ze ook opdringerig. Vrijwel niets kwam hiervan terecht, maar toch is dat het beeld wat overeind gehouden wordt. En het is een te hoog 'kijk mij eens-gehalte': wij reizigers die het allemaal wel weten. Ja, wij alleen! Mannen krijgen ook nog een veeg uit de pan: haantjesgedrag wil Mirjam ver van blijven, en dat hebben alle mannelijke motorrijders: alweer zo'n vooroordeel.
Verder is het boek in een dagboekritme geschreven, per dag een verslag. Leuk voor op een blog, niet voor in een boek. Nee, Mirjam is voor mij geen schrijfster, laat staan een schrijfster van reisverhalen. De taal- en spelfouten bevestigen dat voor mij, sommige zinnen kloppen simpelweg niet.

Vol goede moed begon ik in dit boek. Altijd fijn om mee te leven met iemand die een mooie reis maakt. Na een paar pogingen heb ik het echter aan de kant gelegd, al voordat de dames in India zijn aangekomen. Ik heb het echt geprobeerd, maar er was geen doorkomen aan! Zoveel grammaticale, stilistische en andere taalfouten heb ik nog nooit in één boek bij elkaar gezien! Het taalgebruik is wanstaltig, maar ook de keuze waarover wordt geschreven. Wat kan mij het schelen dat de vrouw van de monteur jaloers is (waarop wordt overigens nooit duidelijk)!
Zelf zijn de dames (of in ieder geval de schrijfster) zeer met zichzelf ingenomen: ze ziet zichzelf als heel bijzonder en inspirerend, want iedereen wordt 'besmet met het M&M virus'.
Verder wordt er veel gezeurd over iedereen die blijkbaar niet genoeg met dat M&M virus wordt besmet en niet snel genoeg doet wat van ze verwacht wordt. Zo enthousiast ze over zichzelf is, zo negatief is ze vaak over anderen. Ze is ook zeer snel met haar oordeel over mensen: iemand één keer ontmoeten en hij/zij is óf superlief óf 'een angsthaas die zich achter zijn bureau verschuilt', al naar gelang de schrijfster haar zin krijgt.
Om uit het boek te citeren: "Hoe leuk is dat"? Niet leuk dus. Ik begrijp dat zo'n reis voor jezelf een zeer bijzondere en geweldige ervaring is en dat je dat graag met anderen wilt delen, maar een mooi boek over een reis is niet hetzelfde als een boek over een mooie reis.
Dat gezegd hebbende: de helft van het boek gaat niet eens over de motorreis, maar over futiliteiten die daar niets mee te maken hebben.
Schrijven is een vak en helaas voor de schrijfster verstaat zij dit vak niet.

Een pakkend en vlot geschreven verhaal van een mooie reis, die ik zelf ook nog eens wil rijden.
Bij het lezen van dit boek begint het reizigers virus in mij toch weer te kriebelen.
Jammer dat ik het bijna in een stuk heb uitgelezen.
Ik wacht wel op het volgende geschreven reisverslag van de auteur

Pluspunt van dit artikel: goede kwaliteit

Aan te raden, leest vlot

Een zeer mooi beschreven avontuurlijk boek! Zeker voor de vrouwelijke motorrijders ook een echte aanrader!

Ik heb dit boek in een paar dagen helemaal uitgelezen. Een mooi geschreven, fris en verrassend reisverslag. Zelf heb ik nu ook zin om op reis te gaan. Een absolute aanrader!