Dat gebeurt mij niet

"In het boek ‘Dat gebeurt mij niet’ beschrijft de Delftse Jimmy van Duijn hoe een auto ongeluk een levensles werd.

“Daar lag ik dan in een ziekenhuisbed met op mijn koptelefoon radio 1 aan, het was een uur of elf in de avond toen een verpleegster mijn bloed kwam prikken, ik moest binnen 24 uur drie keer geprikt worden en dit was de tweede keer. Een vrolijke verpleegster kwam binnen en zei vol verbazing ‘Nou, als ik hoor wat er met jou gebeurd is, is het een wonder dat jij nog rechtop op je bed zit’. ‘Ach’ zei ik ‘zo erg was het nu toch ook weer niet’. Ze keek naar mijn armen waar de nodige tattoos op prijken, ze zei dat ik niet bang was voor naalden, een grapje wat ik al meerdere keren die dag had gehoord. Ik zei lachend dat het inderdaad niet geval was. Het bloed prikken ging niet vanzelf en ik gaf amper bloed en ze moest meerdere keren prikken en uiteindelijk naar de andere arm, maar die gaf ook niet veel bloed. Uiteindelijk had ze genoeg en vertrok weer met een lach en ik ging weer verder met alle berichten beantwoorden die die dag werden gestuurd. Zoveel dat ik van mijn vader hoorde dat de telefoon haast van de trap af liep van het constante getril. Ik lag nog wakker, een verpleegster vroeg of ze nog wat voor mij kon doen en ik vroeg of ik misschien nog een pijnstiller kon krijgen. Ze zei dat ze het even ging na vragen voor me, ik heb die mevrouw nooit meer terug gezien.”

OVER JIMMY VAN DUIJN | Jimmy kreeg op zijn 25ste een forse aanrijding. Deze aanrijding bleek een keerpunt in het leven te zijn maar laat ook zien hoe een jongensdroom werkelijkheid werd."